Bilgisayar alamamak

MEHMET TAS YT

Centipat
Katılım
8 Ekim 2022
Mesajlar
231
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Merhaba,

Benim için oyunlar hep bir tutku olmuştu, çocukluğumdan beri. Oyunlara olan ilgim o kadar büyük ki, hayatımın önemli bir parçası haline geldi. Ancak, bu tutkumun önündeki tek engel, hiçbir zaman iyi bir bilgisayarımın olmamasıydı. Her zaman başkalarını izledim, hayaller kurdum. Bir gün, bu sorunu çözmeye karar verdim. Biriktirdiğim bir miktar para ile o dönemin en iyi bilgisayarlarından birini toplayabilirdim - hatta o zamanların favorisi olan GTX 1660 ile.
Ancak, maalesef aile içindeki maddi sıkıntılar nedeniyle bu planı gerçekleştiremedim. Annem ve babam ayrılmıştı, annem ise maddi zorluklarla karşı karşıyaydı. Bütün birikimimi vermek zorunda kaldım. Bu, beni derinden üzdü. Annem, üzüldüğümü fark edince, benim için bir laptop almıştı, ancak maalesef dolandırıldı. Annem, bilgisayarın ne kadar kötü ve eski olduğunu bilmediği için bu kararı almıştı. İlk başta sevinmiştim, ancak gerçekle yüzleşince hayal kırıklığına uğradım. Annemi üzmemek için sessiz kaldım, ancak içimdeki heves kırılmıştı.
Daha sonra, bu hayalimi gerçekleştirmek için tekrar plan yaptım, ancak liseye başladığımda işler daha da zorlaştı. Okul, iş ve diğer sorumluluklarla başa çıkmak oldukça zorlaştı. Üstelik Türkiye'nin ekonomik durumu göz önüne alındığında, iyi bir bilgisayar almak neredeyse imkansız hale geldi. Gelecekte hangi mesleği seçeceğimi bile bilmiyorum. Belki o zaman iyi bir bilgisayar alabilirim, ancak artık bu fırsatı yakalasam bile sevinemeyeceğimi düşünüyorum. Çünkü hayal kırıklığım o kadar büyük ki, çocukken yaşadığım hayal kırıklığını unutamıyorum.
Hayal kırıklıklarıyla başa çıkmak zor olabilir, ancak genç yaşlarda hayal kırıklığı yaşamamak için bu tür deneyimlerden ders çıkarmak önemlidir. Her zaman yeni hedeflere yönelebilirsiniz ve hayat sizi farklı yollara götürebilir. Hayal kırıklıkları sizi daha güçlü ve dirençli bir insan yapabilir. Unutmayın, umut ve azimle hareket etmek her zaman önemlidir ben yaşadım sizde yaşamayın.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Merhaba,

Benim için oyunlar hep bir tutku olmuştu, çocukluğumdan beri. Oyunlara olan ilgim o kadar büyük ki, hayatımın önemli bir parçası haline geldi. Ancak, bu tutkumun önündeki tek engel, hiçbir zaman iyi bir bilgisayarımın olmamasıydı. Her zaman başkalarını izledim, hayaller kurdum. Bir gün, bu sorunu çözmeye karar verdim. Biriktirdiğim bir miktar para ile o dönemin en iyi bilgisayarlarından birini toplayabilirdim - hatta o zamanların favorisi olan GTX 1660 ile.
Ancak, maalesef aile içindeki maddi sıkıntılar nedeniyle bu planı gerçekleştiremedim. Annem ve babam ayrılmıştı, annem ise maddi zorluklarla karşı karşıyaydı. Bütün birikimimi vermek zorunda kaldım. Bu, beni derinden üzdü. Annem, üzüldüğümü fark edince, benim için bir laptop almıştı, ancak maalesef dolandırıldı. Annem, bilgisayarın ne kadar kötü ve eski olduğunu bilmediği için bu kararı almıştı. İlk başta sevinmiştim, ancak gerçekle yüzleşince hayal kırıklığına uğradım. Annemi üzmemek için sessiz kaldım, ancak içimdeki heves kırılmıştı.
Daha sonra, bu hayalimi gerçekleştirmek için tekrar plan yaptım, ancak liseye başladığımda işler daha da zorlaştı. Okul, iş ve diğer sorumluluklarla başa çıkmak oldukça zorlaştı. Üstelik Türkiye'nin ekonomik durumu göz önüne alındığında, iyi bir bilgisayar almak neredeyse imkansız hale geldi. Gelecekte hangi mesleği seçeceğimi bile bilmiyorum. Belki o zaman iyi bir bilgisayar alabilirim, ancak artık bu fırsatı yakalasam bile sevinemeyeceğimi düşünüyorum. Çünkü hayal kırıklığım o kadar büyük ki, çocukken yaşadığım hayal kırıklığını unutamıyorum.
Hayal kırıklıklarıyla başa çıkmak zor olabilir, ancak genç yaşlarda hayal kırıklığı yaşamamak için bu tür deneyimlerden ders çıkarmak önemlidir. Her zaman yeni hedeflere yönelebilirsiniz ve hayat sizi farklı yollara götürebilir. Hayal kırıklıkları sizi daha güçlü ve dirençli bir insan yapabilir. Unutmayın, umut ve azimle hareket etmek her zaman önemlidir ben yaşadım sizde yaşamayın.

Benim de 2009'dan kalma PC sistemim var üzülüyorum. :( Fakat mecbur yolumuza devam ediyoruz.
 
Hocam oturduğun yerde sayıklamak yerine okul çıkışı günlük 50 veya 100 TL veren bir yere işe gidebilirsin. Annen de günlük 300 TL'ye bir yere işe girsin. 1 2 yıl sonra güzel bir bilgisayar toplarsın. O zaman konu aç, elimizden gelen en iyi tavsiyeyi verelim.
Hocam malesef artık parayı ihtiyaçlarıma veriyorum bilgisayar vesaire o tür şeylere para veremiyorum ve çalıştığım para zaten az, kalsın hocam ama yks den sonra sağlam bir iş yapacağım teşekkür ederim önerin için
 
Çağımızın insanlarının, gençlerinin, çocuklarının çağımızın teknolojisinden faydalanamaması, buna ulaşamaması, bir kere geldiği şu hayatta mutlu olamaması gerçekten üzücü. Benim de çocukluğum yokluk içerisinde geçti. Hala pek farklı sayılmaz. 2010'dan kalma PC kullanıyorum.

3 aydır araba yıkıyorum, köşede de biraz para vardı ancak bir PC parası toplayabildim. Çocukken karıncalanan durmadan sürekli yukarıdan aşağı kayan, sadece 1-2 kanalı çeken bir televizyonumuz vardı. Sabah saatlerinde o TV'den bazı çizgi filmler yayınlanırdı güç bela onu izlemeye çalışırdım. Yarım yamalak teknolojik tek eğlencemiz buydu. Genelde sokakta eğlenirdik. Yaşım 28. Bu yaşıma kadar pek düzgün bir işte çalışamadım. Hep saçma absürt işler. Diyarbakırlıyım burada iş imkanları kısıtlı. İşimi görecek bir PC ancak bu yaşımda alabileceğim.

Allah şahit Türkiye'de yoksul gençlerin, çocukların durumu yüreğimi parçalıyor. Biz çocukken mahrum kaldık onlar bari kalmasın istiyorum ama yok. Hükümet bizim gibi düşünmüyor. Hükümet sadece kendi ailesini, yakınlarını ve çevresini düşünüyor. 1150 odalı saraylarında itibardan tasarruf olmaz diyerek her gün milyonlarca lira harcıyorlar. Dostum yaşın çok genç. Dil öğren ve bu ülkeden git. Work and travel, Erasmus gibi şeyleri kolla ve kapağı bir şekilde o ülkelere atmaya çalış. Nasıl yaparsın bilmiyorum. Bunun içinde bir miktar para gerekli ama ben başka bir çözüm yolu bulamıyorum. Yolu olsa ben de giderim ama şu an mümkün değil. Çok üzgünüm.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Çağımızın insanlarının, gençlerinin, çocuklarının çağımızın teknolojisinden faydalanamaması, buna ulaşamaması, bir kere geldiği şu hayatta mutlu olamaması gerçekten üzücü. Benim de çocukluğum yokluk içerisinde geçti. Hala pek farklı sayılmaz. 2010'dan kalma PC kullanıyorum.

3 aydır araba yıkıyorum, köşede de biraz para vardı ancak bir PC parası toplayabildim. Çocukken karıncalanan durmadan sürekli yukarıdan aşağı kayan, sadece 1-2 kanalı çeken bir televizyonumuz vardı. Sabah saatlerinde o TV'den bazı çizgi filmler yayınlanırdı güç bela onu izlemeye çalışırdım. Yarım yamalak teknolojik tek eğlencemiz buydu. Genelde sokakta eğlenirdik. Yaşım 28. Bu yaşıma kadar pek düzgün bir işte çalışamadım. Hep saçma absürt işler. Diyarbakırlıyım burada iş imkanları kısıtlı. İşimi görecek bir PC ancak bu yaşımda alabileceğim.

Allah şahit Türkiye'de yoksul gençlerin, çocukların durumu yüreğimi parçalıyor. Biz çocukken mahrum kaldık onlar bari kalmasın istiyorum ama yok. Hükümet bizim gibi düşünmüyor. Hükümet sadece kendi ailesini, yakınlarını ve çevresini düşünüyor. 1150 odalı saraylarında itibardan tasarruf olmaz diyerek her gün milyonlarca lira harcıyorlar. Dostum yaşın çok genç. Dil öğren ve bu ülkeden git. Work and travel, Erasmus gibi şeyleri kolla ve kapağı bir şekilde o ülkelere atmaya çalış. Nasıl yaparsın bilmiyorum. Bunun içinde bir miktar para gerekli ama ben başka bir çözüm yolu bulamıyorum. Yolu olsa ben de giderim ama şu an mümkün değil. Çok üzgünüm.
Hocam ben lisedeyim yurtdışı na gitme isteğim var ama biraz geçmi kaldım dil öğrenimi için bilmiyorum
 
5 yıl boyunca HD Graphics ile oyun oynayabildim.

Neyseki en sonunda 2 ay önce yeni bir sistem toplayabildim.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı