MEHMET TAS YT
Centipat
- Katılım
- 8 Ekim 2022
- Mesajlar
- 231
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Merhaba, klasik liseli bir Türk genciyim ve hayatım zor geçiyor gerçi hangimize kolay geldi ki? Hayatım çok karışık ilerliyor. Zikzaklı yani, inişli çıkışlı gibi düşünün. Bir anda bütün duyguları yaşıyorum.
Bunları tarif etmek gerekirse: Mutluluk, öfke, nefret, öz güven, kararlılık, umutlu, umutsuz, üzgün, negatif ve pozitif duygular gibi düşünebilirsiniz. Bir anda bu duygular geliyor ve bu duygulara göre hayata bakış açım durmadan değişiyor mesela.
Mutlu, öz güven, kararlılık ve umutlu yani pozitif tarzı duygular geldiğinde hayat çok güzel geliyor, insanlar bana çok iyi geliyor, arkadaşlarım ve çevrem, hepsi bana sanki renk katıyor ve gelecekte okul hayatımda başarılı olup hedeflerimi gerçekleştirme duygusu geliyor.
Öfke, nefret, hüzün ve korku kısaca negatif duygular, bu duygular en baskın olanı herkesten insanlardan hayattan sebepsiz yere öfke ve nefret duyuyorum. Onlara baktıkça onlara sebepsiz yere aşırı öfke duyuyorum.
Gece yastığa kafamı koyduğumda ise hüzün duygusu başlıyor. Bu duygu beni en çok etkileyen duygu çünkü genellikle vicdan azabı çekiyorum ama niçin bilmiyorum. Kendimi her şeyden suçlu buluyorum. Kendi hayatımda yaşananlardan ve hatta dünyada benimle alakası olmayan konularda bile kendimi suçlu tutuyorum.
Özetlemek gerekirse; küçüklüğümden beridir iyi bir hayat yaşadığımı söyleyemem ama kötü de bir hayat yaşamadım o kadar da ve bugünlerde ise hiç beklemediğim bir anda iyi haberler ve kötü haberler gelmeye başladı ama yine de her daim halime şükür ettim. Sonuçta benden daha kötü hayatların olduğunu ve onların yanında benim hiç kaldığımı düşünüyorum ve bu yüzden halime her daim şükür ettim.
Sonuçta beterin de beteri vardır yani benim yaşadıklarımdan mı kaynaklı yoksa ani kararlar, ani gelişen olaylar yüzünden mi bilmiyorum ama bütün duyguları aynı anda yaşıyorum ve bu içimi rahatsız ediyor. Gitgide içime çöküyor bu duygular.
Not: Hayatım zordan çok stresli geçiyor, zordan kastettiğim stres aslında.
Bunları tarif etmek gerekirse: Mutluluk, öfke, nefret, öz güven, kararlılık, umutlu, umutsuz, üzgün, negatif ve pozitif duygular gibi düşünebilirsiniz. Bir anda bu duygular geliyor ve bu duygulara göre hayata bakış açım durmadan değişiyor mesela.
Mutlu, öz güven, kararlılık ve umutlu yani pozitif tarzı duygular geldiğinde hayat çok güzel geliyor, insanlar bana çok iyi geliyor, arkadaşlarım ve çevrem, hepsi bana sanki renk katıyor ve gelecekte okul hayatımda başarılı olup hedeflerimi gerçekleştirme duygusu geliyor.
Öfke, nefret, hüzün ve korku kısaca negatif duygular, bu duygular en baskın olanı herkesten insanlardan hayattan sebepsiz yere öfke ve nefret duyuyorum. Onlara baktıkça onlara sebepsiz yere aşırı öfke duyuyorum.
Gece yastığa kafamı koyduğumda ise hüzün duygusu başlıyor. Bu duygu beni en çok etkileyen duygu çünkü genellikle vicdan azabı çekiyorum ama niçin bilmiyorum. Kendimi her şeyden suçlu buluyorum. Kendi hayatımda yaşananlardan ve hatta dünyada benimle alakası olmayan konularda bile kendimi suçlu tutuyorum.
Özetlemek gerekirse; küçüklüğümden beridir iyi bir hayat yaşadığımı söyleyemem ama kötü de bir hayat yaşamadım o kadar da ve bugünlerde ise hiç beklemediğim bir anda iyi haberler ve kötü haberler gelmeye başladı ama yine de her daim halime şükür ettim. Sonuçta benden daha kötü hayatların olduğunu ve onların yanında benim hiç kaldığımı düşünüyorum ve bu yüzden halime her daim şükür ettim.
Sonuçta beterin de beteri vardır yani benim yaşadıklarımdan mı kaynaklı yoksa ani kararlar, ani gelişen olaylar yüzünden mi bilmiyorum ama bütün duyguları aynı anda yaşıyorum ve bu içimi rahatsız ediyor. Gitgide içime çöküyor bu duygular.
Not: Hayatım zordan çok stresli geçiyor, zordan kastettiğim stres aslında.
Son düzenleyen: Moderatör:
