Dayanıklıyım ama ağlayamıyorum zırlayamıyorum. Başım ağrıyor ve bunalıyorum. Her şeyi içime atıyorum. Birkaç yıl önce sürekli bir şeyleri kafaya takıyordum. Canım acıdığında kimseye belli etmiyorum. 7. Sınıftaki hocamız kızlara çok değer veriyordu. 6. sınıftan 9. sınıfa kadar gerçek arkadaş edinemedim. Annem keşke kız olsaydın diyor bazen. Tenim çok açık ve kışın ellerim yara oluyor. Çok arkadaşım yok. Arkadaşlarımın yanında ben gündemden uzak hissediyorum kendimi. Kız gibi hissetmek değil de bazen kendimi güçsüz, çelimsiz, dayanıkız, ve aşırı duygusal hissediyorum. İşte bu yüzden menmunum.