berkanrekt
Kilopat
- Katılım
- 1 Ocak 2018
- Mesajlar
- 663
Daha fazla
- Cinsiyet
- Erkek
Arkadaşlar öncelikle merhaba. Buraya içimi dökmek istedim yardım etmenize ihtiyacım var. Biraz ne yapmam gerekiyor gerçekten bilmiyorum öncelikle baştan başlayayım ben hayatım boyunda kilolu dışlanan birisiydim kilonun yanı sıra boyum çok uzundu şu an 2 metreyim ortaokulda 186 civarıydım ve kiloluydum ortaokulda çokça dışlanmışlık arkadaş kazığı ispiyonlamalar rezillikler yaşadım bunlardan sonrasında lisede kilo verdim yaklaşık 25 kilo vermiştim sonrasında karantina girdi ve 50-60 kilo civarı aldım daha sonrasında tekrar spor ile 46 kilo verdim ve her şey gayet normaldi güzel gidiyordu yazın gayet mutluydum hayatımın Prime döne miydi arkadaşlarım olsun basketbola gidiyordum vesaire sonrasında işte okullar falan açıldı staja gidiyordum karnımda çok şiddetli ağrılar oldu safra kesemi aldılar kısa geçiyorum bu süreçleri sonrasında ben spordan kopmak zorunda kaldım hala kopuğum mental olarak çok kötüydüm bütün mentalimi spor dengeliyordu benim ailem zaten küçüklüğümden beri hep kavga eder eve geldiğimde bardaklar kapılar dolaplar kırık olur çok karşılaştım bu durumla babamı aşağıdan ben alırım bana döker içini annemin sanırım hastalığı var ne yaptıını bilmiyor deli gibi oluyor babamla annemin geçmişinde çok büyük yanlışlar var yaptıkları sürekli bunlar dönüyor kavgalarda veya bağırışlar vs. babam çok iyi bir adam annemi aldatmıyor annem bunu anlamıyor ve babamda kendini anlatamıyor annem sürekli kafasında kuruyor öyle kavga çıkıyor bu ikinci bir dert ondan sonrasında çok yakın olduğum arkadaşlarımla artık eskisi kadar yakın değiliz yine samimiyiz de eskisi gibi hani sıcaklığımız yok gibi bu büyük bir problem değil es geçilebilir. Stajda ameliyat falan olduğum için bir dönem gidemedim en son çıkarıldım babamın yanına geçtim bunu da es geçelim de hepsinin mental olarak zararları kaldı bende ve şu an benim için çok büyük bir problem var sevdiğim bir kız var hatta birbirimizi sevdiğimiz gerçekten çok sevdiğimiz uzun zaman sonra ilk defa bir kıza bağlandım ilk defa bir kız için ağladım o kadar kız girdi çıktı ve kız anti depresan kullanıyor tanıştığımız da ilişki yapamam duygusuzum diyordu konuştukça değişti tabii düşünceleri 2 aydır her gün konuşuyoruz çok mutluyduk hani içinde kötü bir niyet his yok şu anki nesilden değilmiş gibi çok sevdim antidepresanına 1 1,5 hafta ara vermiş tekrar başlayınca kötü olmuş işte 2 gündür kötüydü bugün konuştuk falan ad yüzünden içinde ki aşkın ölmesinden korkuyormuş hissizleşmekten korkuyormuş beni üzmek istemiyormuş uzun uzun konuştuk yanında olduğumu bayağı bir belirttim verebileceğim en iyi teselliyi verdim hatta sözleşme ayarladık imzaladık falan esprisine ama bilmiyorum bu kızı kaybetmek istemiyorum. Normalde kızlar girip çıkar hayatıma pek umurumda olmaz ciddi veya değil fark etmez ama bu kız çok farklı benim için gerçekten çok alıştım diyebilirim ve bunca dert üst üste geliyor ailem kız arkadaşım okul vs. kafayı yemek üzereyim. Zaten gelecek kaygısı ülkenin durumu vs. yeteri kadar mental çöküntü yapıyor kızın yanında olmak istiyorum son ana kadar kızın ailesi sıkıntılı olduğu için buluşamıyoruz da annesi bizi biliyor kız annesiyle nadirde olsa konuşuyor bizim hakkımızda ama buluşmamıza çok ılımlı bakmıyor kızın önceki ilişkisinde ki çocuk yüzünden çocuk annesiyle tanışmamış falan ben annesiyle tanışmayı düşünüyorum en azından buluşurum kız nefes almış olur kız okula gidiyor sadece ev hapsinde evden dışarı çıkamıyor. Kafam çok karışık çok uzun bir yazı oldu okuyan varsa gerçekten teşekkür ederim ne yapacağımı bilmiyorum artık. Her şey üst üste gelince insan daha da kötü oluyor özellikle babam için çok üzülüyorum. Kalp krizi geçirmişti tekrar geçirirse kurtaramayabiliriz. Kızı da çok seviyorum ne yapabilirim kız için ilaçlardan kurtulabilmesi için?
Son düzenleyen: Moderatör:
