Aynı durumdan muzdaribim. İlkokul, ortaokul ve liseyi farklı şehirlerde ve farklı okullarda okudum. Herkesin çocukluk arkadaşı var benim yok mesela. Babam da vefat etti. Arkadaşlarıma da her zaman iyi davrandım gerçekten kendimi övmek gibi olmasın ama kimseye zararım dokunmaz. Kendi hâlimde evde oturuyorum şimdi. Allahtan diziler ve oyunlar var. Lise ortamımda çok şanssız oldum hiç o özendiğim arkadaş ortamım olmadı. Ne sevenim oldu ne de kafama uyan arkadaşlarım. Benim arkadaş dediklerimde benden uzak kaldı. Üniversitede belki olur dedik ama iki sene uzaktan geçti gitti. Ne olacak böyle bilmiyorum. Lise 1'e baştan dönmeyi o kadar çok isterdim ki. Hayatım boyunca içim hep buruk olacak lise dönemim için. Umarım bizim gibiler için düzelir bir şeyler. Ben de biraz içimi döktüm aslında bu konuda yalnız olmadığını anlaman için. Sevdiğim biri var hayatımda sadece o bile olsa bana yeter ama o da gelmiyor.
Çok yalnızım
PPrens
Hectopat
- Katılım
- 6 Kasım 2020
- Mesajlar
- 1.683
- Makaleler
- 1
- Çözümler
- 2
Kardeş sana tavsiyem saldırganlık moduna geç. Şu an pandemi yüzünden kapalı heryer ama açılınca ilk iş dil kursuna veya enstrüman gibi birşeyler öğrenebileceğin yerlere kaydol illaki kafa dengi birileri çıkacak, ben her girdiğim topluluktan 3-5 dost ediniyorum. İntihar çözüm değil tam tersi zayıflığı çağrıştırıyor bana.
Ne dertler var aslında, Allah rahmet eylesin dostum. Umarım hayatın, hayatımız düzene girer.
Evet, zaten zayıflık. Ama işte içten içe sinsice gelen bir duygu aslında. Enstrüman gibi yerlere gidelim gitmesine de, sence bu ülke izin verir mi? Şarkı söylemeyi de çok severim aslında.
intel pentium 4
Kilopat
- Katılım
- 9 Aralık 2018
- Mesajlar
- 371
- Çözümler
- 5
Hocam anlamadığım için odaklanamıyorum.
PPrens
Hectopat
- Katılım
- 6 Kasım 2020
- Mesajlar
- 1.683
- Makaleler
- 1
- Çözümler
- 2
Tamam Şan derslerine başla. Bulunduğun ilde varsa araştır bakalım. Yani illaki ortam için değil kafan dağılsın.
Adem Yıldız_
Megapat
- Katılım
- 1 Aralık 2016
- Mesajlar
- 5.575
- Çözümler
- 5
Hocam anlamadığım için odaklanamıyorum.
Cennetin olmasını çok istiyorum ki herkes mutlu olsun demek istiyorum.
WatBranchi
Kilopat
- Katılım
- 3 Haziran 2014
- Mesajlar
- 245
- Çözümler
- 1
Günümüz dünyasında ne yazık ki çoğu insan aynı dertten muzdarip. İnsanları sosyallikten uzaklaştırmak için teknoloji devleri ve büyük iş adamları ellerinden gelenleri yapıyorlar. Hayatta hepimizin sorunları oluyor hayata tat veren şeylerde zaten bunlar değil mi? Sorunsuz dört dörtlük bir hayattan ne kadar zevk alabilirsin? Önemli olan bu sorunlarla nasıl mücadele ettiğin ve üstesinden gelip gelemediğindir. Kendi adıma konuşuyorum. Ben inançlı bir insanım ve inançlı bir insan olarak ölmenin bir son değil aksine bir başlangıç olacağını düşünüyorum ve intihar düşüncesi beni hayli korkutuyor. Bu noktada sende bu vesveselere karşı dirençli olup yoluna devam etmelisin. Kurulu bir düzenin olmadığını hiç arkadaşın olmadığını söylüyorsun. Ne kadar güzel. Sana sıfırdan başlaman için büyük bir fırsat. Başka insanlar bunun için nelerinden vazgeçmezdi ki? Bir yerden başlamalısın. Önce bir iş bul mesela, emin ol bulacağın en kötü iş bile seni şuan ki bulunduğun depresif ve olumsuz ruh halinden %70 kurtulmanı sağlayacak. Bulduğun işte yeni insanlarla tanışacaksın çevren genişleyecek sonra kendine yakın olduğun birisiyle arkadaş olacaksın. Benden sana tavsiyem şu olur ki, bu geçici olan süreçte kendine hobiler edin. Konuşacak arkadaşın olmadığını söylemişsin kitaplar sana çok iyi birer dost olabilir. İçinden geçenleri kağıda döküp bir şeyler karalamakta seni rahatlatacaktır. Kafanda bir şeyler kurmamak için zihnini sürekli meşgul etmen senin için iyi olur. Eğer Sivastaysan sana arkadaşlık etmekten memnun olurum. İletişime geçebilirsin.
Bu arada şarkı efsane.
Aynı şarkıyı ben de çok seviyorum.
Şu anda şunu dinliyordum. Bir laf vardır "Koy **** gitsin" diye. Aynı o şekilde gamsız devam etmek en iyisi. Zaten değer veren kimse yokken amacın ne olabilir ki?
Bu arada şarkı efsane.
Son düzenleme:
intel pentium 4
Kilopat
- Katılım
- 9 Aralık 2018
- Mesajlar
- 371
- Çözümler
- 5
Anladım umarım gerçektir.
WatBranchi
Kilopat
- Katılım
- 3 Haziran 2014
- Mesajlar
- 245
- Çözümler
- 1
Kardeşim ben 29 yaşındayım. Bu söyleyeceğim şey herkes için geçerli midir bilmiyorum ama sana şunu söyleyebilirim ki çocukluk çevrem çok genişti şuan çocukluk arkadaşlarımdan bir tanesiyle bile görüşmüyorum. Neden biliyor musun? Çocukluk işte. O zamanlar insan daha kendini tanıyamıyor, bir şekilde arkadaşlık kurup sadece o an eğleniyorsun. Ancak yaşın oturduğunda, bir karaktere sahip olduğunda, sevdiğin sevmediğin şeyleri bildiğinde ve ilgi alanlarının ne olduğunun farkına vardığın zaman her şey değişiyor. Buna katılmayan olabilir. Bunları kendi tecrübelerimden yola çıkarak söylüyorum.
Değerli cevabın teşekkür ederim abicim, Sivas dedin. Ne akla hizmet ise Amasya'dan kalkıp otostop ile Sivas'a gelmiştim.
