Çok yalnızım

hogwartscanavarı

hogwartscanavarı

Decapat
Katılım
22 Haziran 2024
Mesajlar
3.298
Çözümler
14
Çok yalnızım hayatımda kimse yok. Ailem var sadece, zaten onlarda kendi işinde gücünde. 18 yaşına girdim gecen. Doğum günümü kimse kutlamadı. Annem ve babam ikisi de çalışıyor ve bana zaman ayıramazlar.

Arkadaş desem zaten kimse beni sevmiyor, okulda kızlar benden nefret ediyor, erkekler beni aralarına almıyorlar. Bir kız arkadaş bile istemiyorum sadece bir arkadaş istiyorum.

Ortaokulda ve lisenin başında burnum diğer insanlardan fazla büyük diye hep dalga geçildim. 10 ve 11. sınıfta ise herkes tüm sınıf 2-3 gruba ayrılmıştı zaten, tek dışarıda ben kalmıştım. 12. sınıfa geçtim bu arada. Beden dersinde hiç kimse benimle oynamıyor zaten tek başıma oturuyorum 2 saat. Birilerinin arasına girmeye çalışsam herkes beni dışlıyor futbol oynamaya çalışsam ya kaleye alıyorlar ya da hiç almıyorlar. Kızlarla voleybol oynamaya çalışsam hep arkada kalıyorum zaten elime 1 kere top değmiyor.

Ölsem kimsenin umurunda olmaz. Ailem 4-5 gün üzülürler sonra kimse hatırlamaz zaten.

Ne yapacağım? Psikolojim bozulacak dereceye geldi. 5-6 senedir böyleyim yani kendimi bildim bileli. Ve böyle olmaya da devam edeceğim gibi gözüküyor. Ne yapacağım?
 
Teddy Magnus dedi:
Ne yapacaksın tabii ki ünlü stoacıları okuyacak ve onlarla birlikte dertlerinden kurtulacaksın. Burada bir dert yok sadece sen dert olduğunu düşünüyorsun ve bu yüzden kendini üzüyorsun. Bu hayat kimseye değmez kendin için en iyisini yap yalnızda olsan.
Genişletmek için tıkla...
Çoğu felsefecilerin düşüncelerine önem veriyorum. Hatta okuyorum ama beynim o kadar derinleşti ki artık onlarda fayda etmeyecek dereceye geldi. Tek düşüncem hayattan kurtulup ebedi kurtuluşa ermek.

Hatta şöyle bir söz okumuştum: "Ve ölüm tek kurtuluş yolu olduğu için Tanrı onu da yasakladı." Diye. Burada dini açıdan bir şey yok ama gerçekci bir söz bence.

Skolp dedi:
Spora gidip öz güven kasmaktan başka yapacağın bir şey yok. Çok fazla bu tarz konular açıyorsun, çoğu konunuzda neredeyse dile getiriyorum. Uygulayıp uygulamamak size kalmış. Erkeksin sen, duygusal triplere girmenin sana bir faydası olmadığını biliyorsun.
Genişletmek için tıkla...
Özgüven konusunda bir sorunum yok. Spora gidiyorum, sporda 2 abi var uzun yıllar spor yapan onlarla bazen muhabbet ediyorum ama öyle arkadaş gibi değil. Abi-kardeş muhabbetleri ve uzun sürmüyor.

Özgüven sorununda şu yüzden sorunum yok diyorum, mesela anlattığım gibi girişken oluyorum. Bende beden dersinde oyun oynayayım diyorum ama kimse aralarına almıyor ben ne yapabilirim bu konuda? Bu da doğal olarak özgüvenimi düşürüyor. Ayrıca biriyle arkadaş olsam bile devamını getiremiyorum ya çirkinim diye ya da muhabbetim sarmıyor diye benle konuşmayı kesiyorlar, kız arkadaştan bahsediyorum bu arada.

Ayrıca bugüne kadar kimseye mahçup olmadım. Yok şurda arkadaşım olsun bu kadar kız arkadaşım olsun diye ama artık bu sorun büyük bir çığ gibi düştü üzerime. Sanki bu konuyu aklımdan temizleyeyim derken kirleri koltuğun altına atmaktan başka bir şey yapmamışım. En sonunda büyük bir çığ oldu ve karşıma çıktı.
 
Bu "yalnızlık" konusu çok abartılıyor gibi geliyor, yaş itibari ile kendimce boş bir "dertlenmek" gibi görüyorda olabilirim ama bu benim dünyamda böyle. O yüzden küçümsemiyorum ama anlamda veremiyorum. Bakın uzun zaman önce bir yerde okumuştum "Yalnızlığınız seçim mi? Zorunluluk mu?" bence ilk önce bunu kendinize sorun ve kendinizle tartışın.

Kendinizi çirkin görmeniz, muhabbetinizin sarmadığını düşünmek kendine çok büyük zarar verecektir. Bu düşünceler biriyle tanışmanızda, biriyle iletişim kurmanızda engel olacaktır. Karşınızdaki kişi bu düşüncelerinizi bilmiyor ama siz öyle olduğunuzu düşündüğünüz için hem doğal bir ilişki kısmını çok yapay, zorlu bir yola çevireceksiniz. Buradaki en büyük sorun düşünceleriniz, karşınızdaki kişiler değil. Yaşınız gereği, aile tarzınız gereği, çevreniz gereği birçok etken bunu düşünmenize yol açabilir ama bunu düzeltmek sizin elinizde. Bu kadar dert ettiğiniz durumu bir bilir kişi ile paylaşmanız gerektiğini düşünüyorum, utanılacak bir yanı yok hatta özgüveninizi ilerletebileceğiniz bir yol. Çünkü sizden hem yaşça büyük birisiyle iletişim kuruyorsunuz hem içinizi dökebiliyorsunuz.

Bence kendinizi daha tanımıyor ve kendiniz ile bir bağ kuramıyorsunuz. Buna ister istemez engel oluyorsunuz.

Şahsen 26 senedir yaşadığım şu hayatta yalnızlık kendi seçimim ama yalnız değilim. Her ortamda insanlar benimle iletişim kurmaya korkuyor çünkü dış görünüşüm çok asabi geliyor, tanıştıktan sonra ben aramasam dahi arıyorlar, konuşuyorlar iletişim kuruyorlar. Bunu kendim olduğum için kendimi tanıdığım için zorlaştırmıyorum, yapay ilişkiler kurmuyorum. Bu beni beğenmedi mi, sohbetim mi sarmadı gibi kendimi düşürecek düşünceler inan kendimi tanıdığım için aklıma bile gelmiyor. Seçim olan yalnızlık bence çok büyük bir nimet, zorunluluk olan ise kendini mi hapsediyorsun yoksa gerçekten yanlış mı ilerliyorsun noktasında kendine soracağın sorular.

Sorun olarak görmemen gereken kendin için çabalaman gereken bir dönemde olduğunu düşünüyorum. Aslında çok iyi değerlendirmen gereken bir dönem ya kendini tanıyacaksın ya kendini tanımamaya başlayacaksın. Ölüm çok çekici geliyor olabilir çünkü ölüp gelen ve nolduğunu açıklayan bir şey yok. Bilgisizliğin cazibesi var. Ama ölmek için değil yaşamak için varsın, 18 yaşında hayatını, çevreni, kendini değiştirebileceğin/geliştirebileceğin noktadasın. Hayatında ne yaşarsan yaşa, dersini almış olarak yaşa.
 
150554 dedi:
Bu "yalnızlık" konusu çok abartılıyor gibi geliyor, yaş itibari ile kendimce boş bir "dertlenmek" gibi görüyorda olabilirim ama bu benim dünyamda böyle. O yüzden küçümsemiyorum ama anlamda veremiyorum. Bakın uzun zaman önce bir yerde okumuştum "Yalnızlığınız seçim mi? Zorunluluk mu?" bence ilk önce bunu kendinize sorun ve kendinizle tartışın.

Kendinizi çirkin görmeniz, muhabbetinizin sarmadığını düşünmek kendine çok büyük zarar verecektir. Bu düşünceler biriyle tanışmanızda, biriyle iletişim kurmanızda engel olacaktır. Karşınızdaki kişi bu düşüncelerinizi bilmiyor ama siz öyle olduğunuzu düşündüğünüz için hem doğal bir ilişki kısmını çok yapay, zorlu bir yola çevireceksiniz. Buradaki en büyük sorun düşünceleriniz, karşınızdaki kişiler değil. Yaşınız gereği, aile tarzınız gereği, çevreniz gereği birçok etken bunu düşünmenize yol açabilir ama bunu düzeltmek sizin elinizde. Bu kadar dert ettiğiniz durumu bir bilir kişi ile paylaşmanız gerektiğini düşünüyorum, utanılacak bir yanı yok hatta özgüveninizi ilerletebileceğiniz bir yol. Çünkü sizden hem yaşça büyük birisiyle iletişim kuruyorsunuz hem içinizi dökebiliyorsunuz.

Bence kendinizi daha tanımıyor ve kendiniz ile bir bağ kuramıyorsunuz. Buna ister istemez engel oluyorsunuz.

Şahsen 26 senedir yaşadığım şu hayatta yalnızlık kendi seçimim ama yalnız değilim. Her ortamda insanlar benimle iletişim kurmaya korkuyor çünkü dış görünüşüm çok asabi geliyor, tanıştıktan sonra ben aramasam dahi arıyorlar, konuşuyorlar iletişim kuruyorlar. Bunu kendim olduğum için kendimi tanıdığım için zorlaştırmıyorum, yapay ilişkiler kurmuyorum. Bu beni beğenmedi mi, sohbetim mi sarmadı gibi kendimi düşürecek düşünceler inan kendimi tanıdığım için aklıma bile gelmiyor. Seçim olan yalnızlık bence çok büyük bir nimet, zorunluluk olan ise kendini mi hapsediyorsun yoksa gerçekten yanlış mı ilerliyorsun noktasında kendine soracağın sorular.

Sorun olarak görmemen gereken kendin için çabalaman gereken bir dönemde olduğunu düşünüyorum. Aslında çok iyi değerlendirmen gereken bir dönem ya kendini tanıyacaksın ya kendini tanımamaya başlayacaksın. Ölüm çok çekici geliyor olabilir çünkü ölüp gelen ve nolduğunu açıklayan bir şey yok. Bilgisizliğin cazibesi var. Ama ölmek için değil yaşamak için varsın, 18 yaşında hayatını, çevreni, kendini değiştirebileceğin/geliştirebileceğin noktadasın. Hayatında ne yaşarsan yaşa, dersini almış olarak yaşa.
Genişletmek için tıkla...
Çok teşekkür ederim bu yorumların benim için ne kadar değerli olduğunu bilemezsiniz. Yalnızlığa kendimi şartlıyorum sanırım sizin dediğiniz gibi kendimi tanımamamdan kaynaklı. Ergenliğin vermiş olduğu o çekim de var tabii ki.

Bu arada çok merak ettim dış görüşünüz nasıl asabi?
 
Geçen sene tur şeklindeki kış tatillerinden birine katılmıştım erkek kardeşimle beraber. Sonra seyahat ederken kızın biri tek katılmış olan diğer kızı resmen zorbalayarak "tek başına gelmiş yazık üzüldüm" gibisinden bir şey söyledi herkesin duyacağı şekilde. Bende sen yalnız bırakma o zaman git kızın yanına deyip ağzına lafı tıkmıştım. Sonuç olarak insanlar o kadar k..pak ki seni yalnız bırakırlar sonra da arkandan yalnız, kimsesiz diye alay ederler. Böyle bir dünyada gerçek dost veya arkadaş bulamazsın herkes birbirinin kuyusunu kazıyor. Haline şükret ve yalnızlığın tadını çıkar.
 
Son düzenleme:
Açıkçası bende bir süredir yalnızım tek fark benim yaşım büyük ve kız olduğum için üstüme fazla gelmiyorlar. Senin yerinde olsam spora gider fiziğimi değiştirir, çevremi komple değiştirirdim.

150554 dedi:
Bu "yalnızlık" konusu çok abartılıyor gibi geliyor, yaş itibari ile kendimce boş bir "dertlenmek" gibi görüyorda olabilirim ama bu benim dünyamda böyle. O yüzden küçümsemiyorum ama anlamda veremiyorum. Bakın uzun zaman önce bir yerde okumuştum "yalnızlığınız seçim mi? Zorunluluk mu?" bence ilk önce bunu kendinize sorun ve kendinizle tartışın.

Kendinizi çirkin görmeniz, muhabbetinizin sarmadığını düşünmek kendine çok büyük zarar verecektir. Bu düşünceler biriyle tanışmanızda, biriyle iletişim kurmanızda engel olacaktır. Karşınızdaki kişi bu düşüncelerinizi bilmiyor ama siz öyle olduğunuzu düşündüğünüz için hem doğal bir ilişki kısmını çok yapay, zorlu bir yola çevireceksiniz. Buradaki en büyük sorun düşünceleriniz, karşınızdaki kişiler değil. Yaşınız gereği, aile tarzınız gereği, çevreniz gereği birçok etken bunu düşünmenize yol açabilir ama bunu düzeltmek sizin elinizde. Bu kadar dert ettiğiniz durumu bir bilir kişi ile paylaşmanız gerektiğini düşünüyorum, utanılacak bir yanı yok hatta özgüveninizi ilerletebileceğiniz bir yol. Çünkü sizden hem yaşça büyük birisiyle iletişim kuruyorsunuz hem içinizi dökebiliyorsunuz.

Bence kendinizi daha tanımıyor ve kendiniz ile bir bağ kuramıyorsunuz. Buna ister istemez engel oluyorsunuz.

Şahsen 26 senedir yaşadığım şu hayatta yalnızlık kendi seçimim ama yalnız değilim. Her ortamda insanlar benimle iletişim kurmaya korkuyor çünkü dış görünüşüm çok asabi geliyor, tanıştıktan sonra ben aramasam dahi arıyorlar, konuşuyorlar iletişim kuruyorlar. Bunu kendim olduğum için kendimi tanıdığım için zorlaştırmıyorum, yapay ilişkiler kurmuyorum. Bu beni beğenmedi mi, sohbetim mi sarmadı gibi kendimi düşürecek düşünceler inan kendimi tanıdığım için aklıma bile gelmiyor. Seçim olan yalnızlık bence çok büyük bir nimet, zorunluluk olan ise kendini mi hapsediyorsun yoksa gerçekten yanlış mı ilerliyorsun noktasında kendine soracağın sorular.

Sorun olarak görmemen gereken kendin için çabalaman gereken bir dönemde olduğunu düşünüyorum. Aslında çok iyi değerlendirmen gereken bir dönem ya kendini tanıyacaksın ya kendini tanımamaya başlayacaksın. Ölüm çok çekici geliyor olabilir çünkü ölüp gelen ve ne olduğunu açıklayan bir şey yok. Bilgisizliğin cazibesi var. Ama ölmek için değil yaşamak için varsın, 18 yaşında hayatını, çevreni, kendini değiştirebileceğin/geliştirebileceğin noktadasın. Hayatında ne yaşarsan yaşa, dersini almış olarak yaşa.
Genişletmek için tıkla...

O kadar doğru ki. Şu an 24 yaşındayım aynı şeyleri yaşadım çok güzel yazmışsınız gözlerim doldu okurken.
 
Caglanur3 dedi:
Açıkçası bende bir süredir yalnızım tek fark benim yaşım büyük ve kız olduğum için üstüme fazla gelmiyorlar. Senin yerinde olsam spora gider fiziğimi değiştirir, çevremi komple değiştirirdim.



O kadar doğru ki. Şu an 24 yaşındayım aynı şeyleri yaşadım çok güzel yazmışsınız gözlerim doldu okurken.
Genişletmek için tıkla...
Hayat bir şeyleri dert etmek ve sızlanmak için çok kısa. Bu demek değil ki önemli şeyler yapmalısın, dünyayı kurtarmalısın. Senin için önemli olan şey neyse onu yapmak senin dünyanı kurtaracak zaten sonra kurtarırsın mavi yuvarlığı. Hayatta bazen kendine mola almak gerekebiliyor, molayı iyi değerlendirmek önemli.

Sorunu yeni gördüm @hogwartscanavarı çok sık girmiyorum Technopat'a. Şöyle inan bende bilmiyorum, özellikle yaptığım bir şey yok. Sinirli ve asabi görünüyorum yani en azından insanların dediği öyle ama tanıyınca hiç öyle değilmişsin diyorlar 😅
 

Benzer konular

kalsiyumcanavari
Çok yalnızım
2
Mesaj
19
Görüntüleme
1.389
kalsiyumcanavari
kalsiyumcanavari
meterpreter
Çok yalnızım
2
Mesaj
19
Görüntüleme
1.068
612360
6
mooncake0
Neden yalnızım?
Mesaj
6
Görüntüleme
748
BirForumcuKişi
BirForumcuKişi
Mr. Beast
Neden hep yalnızım?
Mesaj
8
Görüntüleme
1.259
333365
3
B
14 Şubat yaklaşırken yalnızım
Mesaj
3
Görüntüleme
279
Eşref Bey
Eşref Bey

Technopat Haberler

Yeni konular

Yeni mesajlar

Geri
Yukarı