Valla bilemem, dede konusunu görünce istemsizce girdim. Dede dede... Benim için hayatın anlamı, hayattaki en güzel şeyimin genel adı. Ah be, birbirimize öyle bağlı idik ki, ne ana ne baba, kötü olan şu(aslında iyi ama acı anlaminda daha da kotulestiriyor) dedemle altlı üstlü oturmamız. Dolayısıyla her günüm hatta inan her anım onunlaydı. Okuyacaktım o da diyordu ki "sen oku ben de gelim seni gorim oğlum, herkes yapir sen niye yapamirsan?", "Ben ölünce kim okuyacak sen okuyacan, başka kimim var?" Gibi şeyler söylerdi tabi milyon şey arasından bu sadece ikisi. Yani belki saçmaladım ama ne bileyim be, sevin dedenizi , biliyorum kimse benimki gibi olamaz, kimse benim gibi de sevemez ama sevin yine de. Yitip gidince anılar, hedefler de gidiyor, kafan ne derse ne başka şeye kalıyor, o gidiyor sen de gidiyorsun. Tabii benim gibiysen. Neyse dostum, boş ver yaşlı insanlar onlar, sen gençsin deli dolusun, senin zamanından da geçti o insanlar, o yüzden bir nevi de en iyi onlar seni anlar, en azından benimki hep öyleydi. Sevmesen bile seviyormuş gibi yap, sevgi her şeydir, hele onlar için.