Aglasun
Femtopat
- Katılım
- 1 Eylül 2022
- Mesajlar
- 33
Yaş 17 büyüdükçe artık hayatın sıkıcı olduğunu anladım. Bir de her şeye heves yapardım, liseye başladım. Bir de şu corona döneminde tam 14 yaşımdan önce hayat akıyordu. O zamanlarda sevmezlerdi beni fakat bana kal geldi, yalnızlık ve dışlanma duygusunu daha çok hissetmeye başladım. Eskiden konuştuğum çocuklar vardı artık yok. Bildiğiniz kafam resetlenmiş gibi. Sosyal fobi denen şeyden de var. Kısacası ben mahvoldum gibi bir şey. Eskiden de böyle düşünceler vardı fakat yine de bastırabiliyordum ama şimdi beynim kendi kendini yönetiyor ve eskiden şarkı dinlemezdim. Şimdi sıkılsam da dinliyorum. Ayrıca utangaç da değildim sadece büyüklerle konuşmaktan utanırdım. Şimdi çoluk çocuktan herkesten yürüken bile ter basıyor. Olabildiğince kaçıyorum. Bir de lise 10'da bayağı sarstılar beni. Kortuğum başıma geldi. Görmediğim zorbalıklara katlandım. Nuraya yazıyorum çünkü anlatacak dinleyecek kimsem yok. Umarım güzel şeyler yazarsınız.
Ayrıca deeprise raf şarkısını dinleyince daha da kötü oluyorum.
Ayrıca deeprise raf şarkısını dinleyince daha da kötü oluyorum.
Son düzenleyen: Moderatör:
