İyi günler forumdaşlarım. Umarım iyisinizdir ki bu zamanda nasıl iyi olunur bilmiyorum. Hepiniz biliyorsunuzdur ki 6 şubatta büyük bir deprem oldu. Birçoğumuz yakınlarımızı, sevdiklerimizi kaybettik. Vefat eden kardeşlerime Allah'tan rahmet, yakınlarını kaybedenlere sabır diliyorum. Şu yaşadığımız günlerde psikolojimizin bozulmaması mümkün değil. Zira birçoğumuz gibi bende iyi değilim. Ben doğma büyüme hataylıyım. Deprem sırasında da evimdeydim. Bu sene mezuna kalıp YKS'ye hazırlanıyordum. Ara tatil gelince bende 2 hafta dinlenmeye karar verdim. Tatilimin son günüydü.
Yatakta telefonla sabahlıyordum ve ansızın gelen depreme yakalandık. Şanslıydım çünkü ailecek salonda yatıyorduk. Deprem sırasında panikten güvenli bir pozisyon almak yerine salonun ortasına doğru diz çöküp birbirimize sarıldık. Normalde araba geçse titreyen ev çok şükür sadece hafif çatlaklarla atlattı. Fakat bu deprem psikolojimi alt üst etti. Deprem olduğu günden beri geceleri uyumakta zorlanıyorum. Tam yatmak üzereyken kafamda bir sürü korkunç senaryolar oluşuyor. 2 gün önce Antalya'ya dayımlara geldik ve size buradan yazıyorum. Şu saate kadar uyuyabilmiş değilim. Yatağa her girdiğimde kafamın içinde korkunç senaryolar oluşuyor. Bunu aileme danıştığımda alışırsın biz alıştık dediler. Ama ben hala alışamadım. Yıkılan binaları, enkaz altında kalan insanları gördükçe, düşündükçe çok kötü oluyorum. Bunları size anlatma sebebim belki benim yaşadıklarımı yaşayan veya yaşamış insanlarla konuşmak, ya da herhangi bir sıkıntısı olan insanlarla konuşup dertleşmek istiyorum. İnşallah bu günleri de atlatırız. Hepimize geçmiş olsun.
Yatakta telefonla sabahlıyordum ve ansızın gelen depreme yakalandık. Şanslıydım çünkü ailecek salonda yatıyorduk. Deprem sırasında panikten güvenli bir pozisyon almak yerine salonun ortasına doğru diz çöküp birbirimize sarıldık. Normalde araba geçse titreyen ev çok şükür sadece hafif çatlaklarla atlattı. Fakat bu deprem psikolojimi alt üst etti. Deprem olduğu günden beri geceleri uyumakta zorlanıyorum. Tam yatmak üzereyken kafamda bir sürü korkunç senaryolar oluşuyor. 2 gün önce Antalya'ya dayımlara geldik ve size buradan yazıyorum. Şu saate kadar uyuyabilmiş değilim. Yatağa her girdiğimde kafamın içinde korkunç senaryolar oluşuyor. Bunu aileme danıştığımda alışırsın biz alıştık dediler. Ama ben hala alışamadım. Yıkılan binaları, enkaz altında kalan insanları gördükçe, düşündükçe çok kötü oluyorum. Bunları size anlatma sebebim belki benim yaşadıklarımı yaşayan veya yaşamış insanlarla konuşmak, ya da herhangi bir sıkıntısı olan insanlarla konuşup dertleşmek istiyorum. İnşallah bu günleri de atlatırız. Hepimize geçmiş olsun.
Son düzenleyen: Moderatör:
zamana bırakın, toparlarsınız.
