Düşünce ve hareket ilişkisi

Andar Han

Megapat
Zamanın Tanığı
Katılım
17 Aralık 2019
Mesajlar
9.612
Makaleler
3
Çözümler
66
Biraz temellere, ilk sorulması gerekene dönelim. İnsanın, düşünsel herhangi bir oluşumu; herhangi bir başkası tarafından, çıkar maksatlı kullanılabilmektedir. Bu, insanın eseridir. Yine insan, bir başkasının sözüne, sadece çıkar maksatlı onay verebilmektedir. Bu da insanın tercihidir. Yine insan, kendi yaptığını; kendi varlığını koruyabilmek adına, bir çıkar yola bağlayabilmektedir. Bu da insanın seçimidir.

O hâlde, insanın düşüncesi, insanın onayı, insanın seçimi aynı noktaya dayanmaktadır da o insanın çabası, ne içindir?

Ve neden, ayrılıklar, düşünceler, onaylar, aynı noktada tıkanmış; çaba göz ardı edilmiştir?
 
Son düzenleme:
İfadeler: T21
Biraz açar mısın? Pek anlayamadım da.
 
@108308 açayım, cağımızda insanın önceliği ve ona öğretilen "kişisel çıkar"dır. Bunu öğrenen ve önceleyenden nasıl medet umabiliriz? Derdin sebebi zaten insanın kendisiyken, neden yakınmaktadır? Gibi gibi.
 
Hayatım boyunca edindiğim bir tecrübe var. İnsan denilen varlık ancak kendisi için değil başkası için yaşarsa huzur bulabilir. Çünkü kendini tatmin etmek imkansız. Asla sınırı yok. Ama başkasını tatmin etmek çok kolay. Modern insanın en büyük sorunu sürekli kendini tatmin etmeye çalışması, hayatının merkezine sadece kendisini almasıdır. Bu yüzden eski aşklar artık yaşanmıyor. Gerçek aşkta merkezde maşuktan başkası olmaz. Sevginin temelinde fedakarlık var. İnsan olmanın gereği sosyalliğin gereği fedakarlık. Kendini feda etmek. Kendini feda edersen huzur bulursun.

Yani çabanın gayesi kendin değil başkası olmalı.
 

Özde farklı noktalarda olduğumuz yerler mevcut. Sevgi ile aşk başka hâllerdir. Basit hâli ile, sevgi gereklilik fakat aşk aşırılıktır. "Sevdiğini öldürmek" diye bir heyula vardır misal lakin o aşkın eseridir.

İnsan, hem kendi varlığını koruyup, hem de başkası için yaşayabilir sanırım. İlla uçlarda gezmemiz gerekmiyor.
 
Sevgi kütle çekimse aşk karadeliktir. Aşk aşırılık değil bence. Sevginin olması gereken hali. Sevgi bencillik içerir ama aşk tamamen yok oluştur. Ölen bir daha ölmez. Bu yüzden aşıklar ölümsüzdür.
 

Sevgiyi bilmediğimiz ya da öğrenmediğimiz için olabilir mi? Anne sevgisinde bile, dayak hoş görülebilir bir durumdadır mesela. Sebep? Seven niye zarar vermek istesin? Çünkü öyle öğrenmiştir. Fakat atilan her tokat, itaate dair öğretidir. Doğruyu yanlıştan ayırmayı değil, ona uyman gerektiğini söyler.

Aşkın yukarıda bahsettiğim hususla zaten bir derdi yoktur. O, sadece elde etmekle ilgilenir. Sonsuz aşk denilen ise yalnızca masallardadır.
 
Konuyu cevapla
Menü
Giriş yap
Kaydol
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için çerezleri kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…