Merhaba. Öncelikle bu konuyu açmadan önce bunu okulumdaki rehberlik öğretmenime, sanal ve gerçek hayattaki arkadaşlarıma, kısmen de aileme önceden açtığımı belirtmek isterim. Yani, burası şu anki durumda son çarem olabilir.
Sorunum şu ki, sürekli olarak overthinking halindeyim. Bir hata yaptığım anda varoluşsal sancılar geçiriyor ve hayata tamamıyla pesimist ve melankolik bir bakış açısıyla bakıyorum. En basit tabirle sorunum bu, daha detaylı şeyler de söyleyebilirim. İkinci olarak da başlıktan da anlayacağınız üzere bazı "iyi" duygularım çok baskın. Mesela merhamet duygumdan ötürü insanlarla ilişkimde kafam çok karışıyor, ayrıyeten insanlara bağlanmaktan korktuğum için en son bana açılan (sanaldı evet) kızı da reddettim. Çünkü sosyal ilişkilerimde o kadar zorlanmaya başladım ki, artık hiç kimseyle konuşmak istemez hale geldim, beni bu halimle sevenleri bile kendimden uzaklaştırıyorum.
Bunları anlatmamdaki sebep sizden "psikiyatriste görün, ilaç al" gibi medikal tavsiyeler istemem değil. Sizden bir bakış açısı, bir ufuk istiyorum arkadaşlar. Hayat felsefemi bir şekilde düzenleyip her şeyi kafaya takmayı bırakmam lazım yoksa bir sabah kederimden ölü olarak uyanacağım.