Anımı her hatırladıkça tövbe çekiyorum bir daha olmasın diye.
Lisede aynı sınıfta olduğum kızı Facebook'ta profilini bulup yazmıştım, bana değişik değişik tepkiler vermeye başladı(Sapık ve bilumum küfürler) ben de annesine küfür ettim.
Okula gitmiştim, korkuyordum fakat bir şey çıkmamıştı. Son ders geldi, hatırlıyorum beden dersiydi, bütün dersler bitti okuldan çıkıyorduk. Ben minibüsümün olduğu yerde bekliyordum(artık bir şey olmaz diye tırsmıyordum da).
İlk 2 tane çocuk elinde alçıyla koştu, bi' artistlik yaptım hayırdır falan. Ah aklım ah, arkasından 4 tane daha çocuk koşmaya başladı. Birinin elinde bıçak birininkinde muşta vardı ve tek hatırladığım şey deprem pozisyonunda dayak yerken bir ablanın benim hayatımın kurtarmasıydı(Allah razı olsun), ayağa kalktım sol gözümü açamıyordum, kafamdaki ağrı bir türlü çıkmıyordu, Abla dedi; İyi misin? Ben de; He abla iyiyim. Dedim. Eve doğru giderken ayağımdan akan kanı gördüm.
Bir daha olmaması dileğiyle, bıçaklanmışım. Eve gidemedim bir abi beni arabasına aldı hastaneye götürdü, ikinci defa bayıldığım andır bu an. Ter bastı, gözlerimi açamayacak kadar hâlim yoktu, arabaya bindiğim an gözlerimi daha tutamadım, bayıldım.
Gece gece aklıma gelen şey
, neyse gençliğe iyi anılar bırakmışım.