En Nefret Ettiğiniz Olaylar

İnsanlara kolayca iftira atmak. Ben bu yaşıma kadar kaç kere sinirlendim, sayabilirim. O derece az sinirlenmişimdir. Yani agresif birisi değilim. Fakat iftira atılmasına çok sinir oluyorum. O an aklımdan geçen ilk şeyi, iftira atan adama yapmak istiyorum. Allah'tan kendimi zor olsa da kontrol edebiliyorum. :)

Çamur at, izi kalsın. Bir insanın hayatını karartmak, intihar etmesine neden olmak çok basit ve iğrenç bir şey.

Bir de insanları kolayca kategorize etmek çok can sıkıcı bir durum. İnsanların en ufak bir davranışında, Sen şu inançtan birisisin." ya da "Sen şu görüştensin." falan demek. Bu da iğrenç bir şey. İnsanları kolayca sınıflandırıyoruz ve herkesi görmek istediğimiz gibi görüyoruz. Sen, bir kadının sırf dış görünüşünden dolayı, "Bu kadın kesin fahişedir." deyip, kolayca laf çıkartabiliyorsun. O gencecik kızın intihar etmesine neden oluyorsun. Yapma, can kıymetlidir. Kendin her kadın ile cinsel ilişkiye girmek isterken, yolda el ele tutuşan iki genç görünce, hemen abisine, babasına söyleyip, o kızın ölümüne neden olabilirsin. Bunu da yapmamamız gerekli. Hepsinin nedeni empati yoksunluğu tabi. Hiç kimseyi, özellikle çocuklarımızı bir birey olarak göremiyoruz. Çoğu insan çocuklarına kendi kölesiymiş ya da malıymış gibi davranıyor. O robot değil, hürriyet sahibi bir insan. Senin istediğin şekilde yürüyemez. Robot değil o.

Durumu biraz basitleştirmek gerekirse, mesela gündelik hayatımda, yolda ortadan yürüyüp, arkasındaki insanların geçmesini engellemek ya da bir köşeye geçip, ayakkabıyı giymek yahut çantadan bir şey çıkartmak yerine bunu yolun ortasında yapmak canımı çok sıkıyor. Yetmezmiş gibi çok yavaş yürüyorlar. Olabildiğince hoşgörülü davranmaya çalışıyoruz ama bir noktadan sonra gerçekten çıldırtacak noktaya getiriyorlar. :D

Ve son olarak, annelerin ve babaların küçücük çocuklarına sahip çıkmaması çok kötü bir şey. Küçücük çocuk yolda yürümesini bilmez, normaldir. Ama o annenin/babanın, çocuğun elinden tutup, yanında yürütmesi gerekirken, koyunu, kuzuyu salar gibi salıyorlar çocuğu. Sonuç olarak o çocuğa bir araba çarpabilir. Çocuğun bir yerine bir şeyler saplanabilir. Ki o çocuklara araba çarpıyor da. Bu kadar düşüncesiz olmak aptallıktır ya.
 
Son düzenleme:
İnsanlara kolayca iftira atmak. Ben bu yaşıma kadar kaç kere sinirlendim, sayabilirim. O derece az sinirlenmişimdir. Yani agresif birisi değilim. Fakat iftira atılmasına çok sinir oluyorum. O an aklımdan geçen ilk şeyi, iftira atan adama yapmak istiyorum. Allah'tan kendimi zor olsa da kontrol edebiliyorum. :)

Çamur at, izi kalsın. Bir insanın hayatını karartmak, intihar etmesine neden olmak çok basit ve iğrenç bir şey.

Bir de insanları kolayca kategorize etmek çok can sıkıcı bir durum. İnsanların en ufak bir davranışında, Sen şu inançtan birisisin." ya da "Sen şu görüştensin." falan demek. Bu da iğrenç bir şey. İnsanları kolayca sınıflandırıyoruz ve herkesi görmek istediğimiz gibi görüyoruz. Sen, bir kadının sırf dış görünüşünden dolayı, "Bu kadın kesin fahişedir." deyip, kolayca laf çıkartabiliyorsun. O gencecik kızın intihar etmesine neden oluyorsun. Yapma, can kıymetlidir. Kendin her kadın ile cinsel ilişkiye girmek isterken, yolda el ele tutuşan iki genç görünce, hemen abisine, babasına söyleyip, o kızın ölümüne neden olabilirsin. Bunu da yapmamamız gerekli. Hepsinin nedeni empati yoksunluğu tabi. Hiç kimseyi, özellikle çocuklarımızı bir birey olarak göremiyoruz. Çoğu insan çocuklarına kendi kölesiymiş ya da malıymış gibi davranıyor. O robot değil, hürriyet sahibi bir insan. Senin istediğin şekilde yürüyemez. Robot değil o.

Durumu biraz basitleştirmek gerekirse, mesela gündelik hayatımda, yolda ortadan yürüyüp, arkasındaki insanların geçmesini engellemek ya da bir köşeye geçip, ayakkabıyı giymek yahut çantadan bir şey çıkartmak yerine bunu yolun ortasında yapmak canımı çok sıkıyor. Yetmezmiş gibi çok yavaş yürüyorlar. Olabildiğince hoşgörülü davranmaya çalışıyoruz ama bir noktadan sonra gerçekten çıldırtacak noktaya getiriyorlar. :D

Ve son olarak, annelerin ve babaların küçücük çocuklarına sahip çıkmaması çok kötü bir şey. Küçücük çocuk yolda yürümesini bilmez, normaldir. Ama o annenin/babanın, çocuğun elinden tutup, yanında yürütmesi gerekirken, koyunu, kuzuyu salar gibi salıyorlar çocuğu. Sonuç olarak o çocuğa bir araba çarpabilir. Çocuğun bir yerine bir şeyler saplanabilir. Ki o çocuklara araba çarpıyor da. Bu kadar düşüncesiz olmak aptallıktır ya.
Yine döktürmüşsün. Az önce başka bir yazını okudum. Çok duyarlı ve yardımsever bir insansın @AsjasFıdas1000. Sosyal'de senin gibi insanlara daha çok ihtiyaç var. Dert görmeyesin.
 
8 - Bahar alerjisinin nasıl denk getiriyorsa sınav haftalarında tam da sınav saatlerinde ortaya çıkması ve tüm dikkati dağıtması / insanı kanser etmesi. Hayvan gibi burun akıntısı v.b. (çok nadir olsa da ara sıra burun kanayabiliyor da)
 
Uyarı! Bu konu 5 yıl önce açıldı.
Muhtemelen daha fazla tartışma gerekli değildir ki bu durumda yeni bir konu başlatmayı öneririz. Eğer yine de cevabınızın gerekli olduğunu düşünüyorsanız buna rağmen cevap verebilirsiniz.

Yeni konular

Geri
Yukarı