Durmazzali47
Hectopat
- Katılım
- 20 Kasım 2021
- Mesajlar
- 749
- Çözümler
- 1
Ne zaman 25-30 sene veya daha öncesine ait bir video kaydı ile karşılaşsam insanların üslubuna hayret ediyorum. Bir köylü bile naif konuşuyor, İstanbul ve Ankaralıların Türkçeleri ise muazzammış.
Ayrıca yalnızca sözcüklerde değil; duygusal olarak da çok yumuşak, çok sakinler. Konuşan kişinin sevgi dolu olduğunu, anlayış gösterdiğini ve karşısındaki kişiyi adam yerine koyup saygı beslediğini görüyorum.
Elbette bu kayıtlar o dönemde yaşayanların günlük hayatlarına göstermiyor, kamera karşısında oldukları için çok güzel konuşuyorlar diyebilir bazıları ama bugün kamera karşısında konuşanlar da onlara göre çok vasat durumdalar. Özellikle okumuş kişilerin üslubu bugün çok çok değişmiş. 15 yıl önceki siyasetçilerin ve bürokratların üslubu bile bir başkaymış.
Eski kayıtlar sosyal medyada da gündem olur. Yorumlar övgüler ve hayretlerle doludur. Bugün yaşayan bizler "eskiden ne de güzelmiş, şu diksiyona bakar mısın?" gibi sözler kullanıyoruz o günler için.
En çok şaşırdığım şey ise o günkü konuşmalarına hayrân olduğumuz kişiler hâlâ hayattalar ve bugün biz gençlerle birlikte onların da üslubu kötüleşmiş vaziyette. Zaman onların gençliklerindeki üslubunu söküp almış sanki. Sizce bizlere ne oldu? O gün ne vardı, bugün ne yok?
Ayrıca yalnızca sözcüklerde değil; duygusal olarak da çok yumuşak, çok sakinler. Konuşan kişinin sevgi dolu olduğunu, anlayış gösterdiğini ve karşısındaki kişiyi adam yerine koyup saygı beslediğini görüyorum.
Elbette bu kayıtlar o dönemde yaşayanların günlük hayatlarına göstermiyor, kamera karşısında oldukları için çok güzel konuşuyorlar diyebilir bazıları ama bugün kamera karşısında konuşanlar da onlara göre çok vasat durumdalar. Özellikle okumuş kişilerin üslubu bugün çok çok değişmiş. 15 yıl önceki siyasetçilerin ve bürokratların üslubu bile bir başkaymış.
Eski kayıtlar sosyal medyada da gündem olur. Yorumlar övgüler ve hayretlerle doludur. Bugün yaşayan bizler "eskiden ne de güzelmiş, şu diksiyona bakar mısın?" gibi sözler kullanıyoruz o günler için.
En çok şaşırdığım şey ise o günkü konuşmalarına hayrân olduğumuz kişiler hâlâ hayattalar ve bugün biz gençlerle birlikte onların da üslubu kötüleşmiş vaziyette. Zaman onların gençliklerindeki üslubunu söküp almış sanki. Sizce bizlere ne oldu? O gün ne vardı, bugün ne yok?
