Fallout 4'teki Enstitü muhabbeti birazcık derinleşir gibi olup sonra oyunun geneli gibi yüzeysel olmaya devam ediyor. Basit ve sıkıcı NPC'lerin çoğu için, Enstitü, Şeytan, İblis, Deccal. Oyun, Enstitüyle, sonlara doğru yüz yüze geldiğimiz için, bir de onların gözünden hakikati sana deneyim ettirip hikayeyi zenginleştirmek istemiş ama başarısız olmuş çünkü oyunun en sonlarında bile her yeni NPC'ye sanki bu toprağa turist olarak gelmişiz gibi Enstitü'yü baştan ve aşırı öznel, bilinmeyenden doğan korkunun yarattığı saçma yargılarla açıklatıp duruyor.
Başka Fallout oyunlarını deneyim ettiysen bilirsin, birçok faction vardır ve hepsi, kendilerinin mutlak doğru olduğunu düşünür ama hiçbiri değildir. Enstitü de onlar gibi bir Komünite. Oyunda Enstitü ile fikri çatışmada bulunacak yeterince denk başka gruplar olmadığı için, Enstitü ile ilgili tek referans noktamız, halkın gözündeki "korkunç tarikat". Dünyada da tek bir hakikat yok, Fallout oyunlarında da. Erken dönem Enstitü'nün felsefesi ve sonrasında meydana gelen olaylar doğrultusunda radikalliğe kayan, bildiğimiz Enstitü'nün uygulamaları üzerine okuma yapabilir, sonrasında kararını verebilir, belki de kendilerini gayet haklı bulabilirsin. -Wikilerde Enstitü'nün arka plan hikayesi gayet detaylı şekilde mevcut- Gerçek hayatta bile Nietzsche'nin üstinsan konseptini ve Öjeni'yi destekleyenler var. Böyle kurgu bir evrende, gerçek topluma karşı hissettiğin derecede güçlü bir vicdan ya da sorumluluk da hissetmeyeceğin için; uç fikirlerin peşinden gitmek aşırı eğlenceli. Her Fallout oyununda mutlaka bir kere oynayabileceğim en Pragmatist ve iğrenç insanı oynarım. Sana da oyunu bir kere Enstitü sonuyla bitirmeni öneririm.
