WolreaG
Hectopat
Daha fazla
- Sistem Özellikleri
- RX 570, 8 GB RAM, i5-4590
- Cinsiyet
- Erkek
Bu yazacağım şey kendimle ilgilidir. Kendimi size açmak istedim, beklediğiniz şey olmayabilir çünkü kendimi anlatacağım.
Arkadaşlar ben 15 yaşında 2007 doğumlu bir ergenim ve ben bir kekemeyim. Konuşma bozukluğum var. Çok eğitime gittim ailemle, çok para harcadı ailem, çok emek verdim ailem ile ve hiçbirisinde başarılı olamadım fakat birkaçında konuşma bozukluğumun iyileştiğine kanıt oldum. 1 yıl önce aldığım özel eğitimde yaşımın getirdiği farkındalık ve olgunluk ile çalışmaya kafayı takmış, emek vermiştim. Kendi adımı bile diyemezken, okulda bildiğim soruları cevaplayamayacak kadar özgüvensiz, cesaretsiz, utangaç birisi iken bu eğitime 3 ay emek vererek kendi adımı söylemeyi boş verin cümle kurmayı, bildiğim sorulara parmak kaldırmayı, tek başıma dışarı çıkmayı, ailemle konuşmayı, arkadaşlarımla konuşmayı başarmış hale gelmiş konuşma problemimi %50-60 yenmiştim.
Sonra 1 haftalık tatilde hiç çalışmadım egzersiz olsun kitap okumak olsun insanlarla konuşmak olsun. Sadece uyudum, oyun oynadım ve 2-3 gün geçtikten sonra bir baktım ki eski halime dönmüşüm. Her şey belki de bu zaman başladı. Bir ilişkim vardı flört-sevgili arasında ilerleyen ve bu ilişkiyi bile batırıp depresyona girmiştim. Dersleri çalışmıyor, uyuyordum. Sevdiğim kıza karşı iğrenmeye başlamıştım, cevaplarına geç cevap veriyordum. Ailemle konuşamadığım için ailem benden umudu tekrar kesmişti annem üzülüyordu bu durum beni sinirlendirip kendime küfür ettiriyordu yani kısaca tam bir ergen psikolojisine girmiştim. Bu bahsettiğim zaman 9. sınıfın 2. döneminde yaşamıştım. Şuan 10.sınıftayım yani yaklaşık yarım dönem ve yaz tatili ile birlikte 6-7 ay sürdü. Son 2 haftadır da kendime "Ben ne yapacağım?" "Hayallerim ne olacak?" "Ne yani, ben farklı mıyım?" diye sorular sormaya başlamıştım kendime. Bu 2 hafta boyunca hep düşündüm, hep düşündüm. Yapmayı artık istemediğim şeyleri yapmaya başladım.
Ben ne istiyorum? Kendimi geliştirmek, gelecekte başarılı, mutlu birisi olmak istiyordum ve istiyorum. Bunun için kendimde istediğim şeyler; Vücut yapmak yani zarganalıktan çıkıp güzel bir vücut yapmak, konuşma problemimi en aza indirip bunu bitirmek, derslerde başarılı olmak istiyorum. Bu 3ü arasından en önemlisi konuşmam ve ders. Bu 2si birbiri ile çarpışınca bu 2 hafta içinde bununda bir kararsızlığı ve siniri oluştu ve kendime şu soruyu sordum "Doktor yada mühendis olup konuşamazsam, kendimi satamazsam ne olacak bu başarım?" bu soruyu kendime sorduktan sonra -bu arada bu kendim için kötü bir soru olabilir psikolojik ve mantık anlamında fakat yapmam lazımdı- konuşmam olmazsa ben olamam dedim. Bunun kararını alıp düzenlemeler yaptım hayatımda.
Ben konuşma problemli birisiyim, doğuştan beri 'normal' insanlardan farklıyım ve bu problemi bitirmem yada en aza indirmem lazım. Bunun için bana yarayan ve hatırladığım özel eğitimden kalan teknikler ile tekrar yardım alarak çalışmak, destekler almak stres ve heyecan azaltıcı ilaçlar ve bununla birlikte daha hızlı, sağlıklı bir şekilde kendimi iyileştirmek. Önceki paragrafta vücut yapmak zarganalıktan çıkmaktan bahsetmiştim ve bunu yapmak için 6-7 ay önce depresyona girip bıraktığım spor merkezine gidip orada vücudumu geliştireceğim ve bu sayede sağlıklı besleneceğim. Benim hayatımda önemli olan şeyleri bu kararları verip tekrar yazdım bir deftere. Benim hayatımda en önemli olan şeyler konuşmam ve dersler. Vücut psikolojik, görünüş ve gelecek olarak daha mutlu hissetmem için ek bir destek. İlk önceliğim konuşmak, ikinci önceliğim ders olacak bundan sonra ve okuldan sonrada spora gidip kendimi geliştirmek yani mutlu hissetmek. Bunları yapmaya yarın ve yarından itibaren başlayacağım.
Hayatımı düzeltmem gerektiğinin farkındayım, böyle gitmeyecek. Yaşım 15 ve yaşayacağım onca güzel günler, yıllarda içimde sosyal olan enerjik çocuğu artık sıkılgan, sinirli, asosyal birisinin vücudundan, beyninden çıkarmam lazım çünkü ben bu olmalıyım, bunu istiyorum. Gezmem, eğlenmem, sevgili yapmam ve hayatımı en iyi yani prime dönemime girmem lazım. Birkaç haftaya veya aya bu konunun devamını getirebilirim, olmazsa da devamını getiririm. Bana bu farkındalığımı yaşamamda sosyalde özellikle @Agah gibi `na teşekkürlerimi iletiyorum.
Arkadaşlar ben 15 yaşında 2007 doğumlu bir ergenim ve ben bir kekemeyim. Konuşma bozukluğum var. Çok eğitime gittim ailemle, çok para harcadı ailem, çok emek verdim ailem ile ve hiçbirisinde başarılı olamadım fakat birkaçında konuşma bozukluğumun iyileştiğine kanıt oldum. 1 yıl önce aldığım özel eğitimde yaşımın getirdiği farkındalık ve olgunluk ile çalışmaya kafayı takmış, emek vermiştim. Kendi adımı bile diyemezken, okulda bildiğim soruları cevaplayamayacak kadar özgüvensiz, cesaretsiz, utangaç birisi iken bu eğitime 3 ay emek vererek kendi adımı söylemeyi boş verin cümle kurmayı, bildiğim sorulara parmak kaldırmayı, tek başıma dışarı çıkmayı, ailemle konuşmayı, arkadaşlarımla konuşmayı başarmış hale gelmiş konuşma problemimi %50-60 yenmiştim.
Sonra 1 haftalık tatilde hiç çalışmadım egzersiz olsun kitap okumak olsun insanlarla konuşmak olsun. Sadece uyudum, oyun oynadım ve 2-3 gün geçtikten sonra bir baktım ki eski halime dönmüşüm. Her şey belki de bu zaman başladı. Bir ilişkim vardı flört-sevgili arasında ilerleyen ve bu ilişkiyi bile batırıp depresyona girmiştim. Dersleri çalışmıyor, uyuyordum. Sevdiğim kıza karşı iğrenmeye başlamıştım, cevaplarına geç cevap veriyordum. Ailemle konuşamadığım için ailem benden umudu tekrar kesmişti annem üzülüyordu bu durum beni sinirlendirip kendime küfür ettiriyordu yani kısaca tam bir ergen psikolojisine girmiştim. Bu bahsettiğim zaman 9. sınıfın 2. döneminde yaşamıştım. Şuan 10.sınıftayım yani yaklaşık yarım dönem ve yaz tatili ile birlikte 6-7 ay sürdü. Son 2 haftadır da kendime "Ben ne yapacağım?" "Hayallerim ne olacak?" "Ne yani, ben farklı mıyım?" diye sorular sormaya başlamıştım kendime. Bu 2 hafta boyunca hep düşündüm, hep düşündüm. Yapmayı artık istemediğim şeyleri yapmaya başladım.
Ben ne istiyorum? Kendimi geliştirmek, gelecekte başarılı, mutlu birisi olmak istiyordum ve istiyorum. Bunun için kendimde istediğim şeyler; Vücut yapmak yani zarganalıktan çıkıp güzel bir vücut yapmak, konuşma problemimi en aza indirip bunu bitirmek, derslerde başarılı olmak istiyorum. Bu 3ü arasından en önemlisi konuşmam ve ders. Bu 2si birbiri ile çarpışınca bu 2 hafta içinde bununda bir kararsızlığı ve siniri oluştu ve kendime şu soruyu sordum "Doktor yada mühendis olup konuşamazsam, kendimi satamazsam ne olacak bu başarım?" bu soruyu kendime sorduktan sonra -bu arada bu kendim için kötü bir soru olabilir psikolojik ve mantık anlamında fakat yapmam lazımdı- konuşmam olmazsa ben olamam dedim. Bunun kararını alıp düzenlemeler yaptım hayatımda.
Ben konuşma problemli birisiyim, doğuştan beri 'normal' insanlardan farklıyım ve bu problemi bitirmem yada en aza indirmem lazım. Bunun için bana yarayan ve hatırladığım özel eğitimden kalan teknikler ile tekrar yardım alarak çalışmak, destekler almak stres ve heyecan azaltıcı ilaçlar ve bununla birlikte daha hızlı, sağlıklı bir şekilde kendimi iyileştirmek. Önceki paragrafta vücut yapmak zarganalıktan çıkmaktan bahsetmiştim ve bunu yapmak için 6-7 ay önce depresyona girip bıraktığım spor merkezine gidip orada vücudumu geliştireceğim ve bu sayede sağlıklı besleneceğim. Benim hayatımda önemli olan şeyleri bu kararları verip tekrar yazdım bir deftere. Benim hayatımda en önemli olan şeyler konuşmam ve dersler. Vücut psikolojik, görünüş ve gelecek olarak daha mutlu hissetmem için ek bir destek. İlk önceliğim konuşmak, ikinci önceliğim ders olacak bundan sonra ve okuldan sonrada spora gidip kendimi geliştirmek yani mutlu hissetmek. Bunları yapmaya yarın ve yarından itibaren başlayacağım.
Hayatımı düzeltmem gerektiğinin farkındayım, böyle gitmeyecek. Yaşım 15 ve yaşayacağım onca güzel günler, yıllarda içimde sosyal olan enerjik çocuğu artık sıkılgan, sinirli, asosyal birisinin vücudundan, beyninden çıkarmam lazım çünkü ben bu olmalıyım, bunu istiyorum. Gezmem, eğlenmem, sevgili yapmam ve hayatımı en iyi yani prime dönemime girmem lazım. Birkaç haftaya veya aya bu konunun devamını getirebilirim, olmazsa da devamını getiririm. Bana bu farkındalığımı yaşamamda sosyalde özellikle @Agah gibi `na teşekkürlerimi iletiyorum.
