Medet ummayı bıraktığımdan ötürü şaşırmıyorum ve üzülmüyorum zira elime hiçbir şey geçmiyor.
Hâlihazırda -geçmişte de var tabii- günümüzde, durumun vahimliğine rağmen memnun olan; garip, vurdumduymaz, sorumsuz, bir yeşertide katkısı bulunmayan, bencil ve bana dokunmayan yılan bin yaşasın psikolojisi takınan, bindirimleri umursamayan, siyasilerin taraflarında bir o yana bir bu yana sürüklenmekten keyif alan ve gıkını bile çıkarmadan, mevcut durumu sorgulama zahmetine girmeden yorulmayıp ısrarla o insanları putlaştırmaya devam eden fanatik bir toplum var; onlar gülerken ben ne diye üzülüp de kendimi yıpratayım ki? Duygularım tamamıyla nötr, herhangi bir zerre barındırmıyor.
Bunun da istisna aranabilecek bir durum olduğunu düşünmüyorum çünkü ülkemizdeki siyasilerin tamamının zaten amaçları belli: Halkı kutuplara ayır ve birbirine kırdır; fanatizm yarat, zaaflarından yararlan ve insanların gözünde 'ideal insan' statüsüne manevi bakımdan eriş.
Artık izleyici perspektifinden bakıyorum bu tip konulara.