Gün gece 5-6 saat konuştuk ve duygularını ifade etmekten çok utansa da bir anda cesaretini topladı, ben de destekledim ve sonunda açıldık. İlk başta benim bulunduğum dönemden dolayı bana engel olmak istemediğini falan söyledi. Kafası çok karışıktı, 2-3 saat boyunca kendimi anlattım o da anlattı. İlk başta sonradan ayrılıp acı çekmektense hiç başlamasak senin için daha iyi olur falan dedi. Ben de buna sorun olmayacağını anlattım. Ve sonucunda buna bıraktım kararı; gerçekten beni seviyorsa devam, ilişki istemiyorsa ya da sevmiyorsa şimdi bitsin de dedim. Devam dedi. Sonrasında 3 saat aptal aptal konuştuk. Bunun utangaç ve dışlanmış olduğunu biliyordum. Nasıl bir duygu olduğunu da biliyordum. O yüzden direkt kaçmadım. Sonucunda sabah 8'de kalkacak olmasına rağmen 6'ya kadar mesajlaştık. Anlattığına göre her zaman red yemiş birisi. Ve gördüğüm kadarıyla gerçekten fazlaca masum. Masum olmasa hiç uğraşmazdım. Sonucunda artık bir ilişkimiz var. İlişkiler hayattan keyif aldırır ve deneyim katar diye düşündük, ileride belki ayrılacağız ve bir daha birbirimizi görmeyeceğiz bunu da biliyorduk. Sadece mutlu olmak istedik. Mutluyuz şu an ama varsa tavsiyelerinizi tabii ki dinlerim.