Hayata karşı pasif olmak

Merhaba,
Etrafımdaki insanlara baktığımda genel olarak hayata tutunmaya çalışan, bir şeyler yapmaya uğraşan, tabiri caizse üç kuruşun dahi heseplamasını yapan insanları gördüğümde, kendimin neden bu kadar hayata karşı salık, akışına bırakmış, gelir gider hesap yapmayan, girişken olmayan, kuruş hesabı yapmayan, risk almayan, az ile yetinen ve geleceği pek düşünmeyen biriyim diye soruyorum ve bu durum bazen rahatsız ediyor.
Genel olarak yetiştirilme şartlarından ve zorluk yaşamama durumlarından kaynaklandığını düşünüyorum. Kendimi diğer insanlara göre daha pasif ve hayata karşı bir çaba ve eylem yapmayan biri olarak görüyorum, ve sanki yapsam daha iyi bir hayatım olabilir.

Ama bir yandan da ee ne olmuş yani, sende böylesin diyorum ama, neden kendimin böyle biri olması beni rahatsız ediyor ki? Sanırım pasif olup diğer insanların bir şeyler yapması beni kaygılandırıyor? İyide neden?

İç güdülerini kullan, dışarı çık ve yaşadığını çevrene ve kendine kanıtla, aksi takdirde bir istatistik olarak kalacak ve o sıradan ölümlüler gibi ysşayıp gideceksin.

Ben de öyleyim hatta haddinden fazla öyleyim galiba. İki yıldır sınıfta kalıyorum bu yıl da kalacağım çok yüksek ihtimalle. En büyük sebebi bu işte. Hiçbir şeyden beklentimin olmaması, kabuğuma çekilmiş halde yaşamam. Dozajında kaldığı sürece hayatın hırslarından arınmış birisi olmak iyi bir şey aslında neden bu kadar rahatsız oldun ki? Ben halimden genel olarak memnunum, koşuşturmaca zor bir şey.

Karındeşen dedi:

İç güdülerini kullan, dışarı çık ve yaşadığını çevrene ve kendine kanıtla, aksi takdirde bir istatistik olarak kalacak ve o sıradan ölümlüler gibi ysşayıp gideceksin.

Genişletmek için tıkla...

Cevap için teşekkür ederim ama bu fikir saçma geliyor. İnsana çok fazla gereksiz anlam yüklemenin psikolojik yıkıma yol açma riskini arttırdığını düşünüyorum. Benim için bir istatistik olarak kalmanın ve diğer ölümlüler gibi olmanın bir mahsuru yok, kendini kanıtlama çabasına girenler düşünsün.

Buradan gelecek öneriler çık dışarı sosyelleş gibi işe yaramayacak şeylerden öteye gitmez dostum. Etrafındaki insanlar öyle diye seninde öyle olacağın anlamına gelmiyor. Bunu bir problem olarak görme ve yaşamana bak. Eninde sonunda hepimiz öleceğiz bu kadar kendimizi kasmamıza gerek yok.

jemxoca dedi:

Ben de öyleyim hatta haddinden fazla öyleyim galiba. İki yıldır sınıfta kalıyorum bu yıl da kalacağım çok yüksek ihtimalle. En büyük sebebi bu işte. Hiçbir şeyden beklentimin olmaması, kabuğuma çekilmiş halde yaşamam. Dozajında kaldığı sürece hayatın hırslarından arınmış birisi olmak iyi bir şey aslında neden bu kadar rahatsız oldun ki? Ben halimden genel olarak memnunum, koşuşturmaca zor bir şey.

Genişletmek için tıkla...

Anladım.
Haklısın, hayatın hırslarından arınmayı bende olumlu buluyorum ama bu da ayarında olmalı bence. Rahatsız olmam da sanırım biraz daha etkin olmamın hayatımı daha kolaylaştıracağına inanmam ve insanların bir şey yaparken bir şeyler elde edip ve benim elde edemeyişimin bende mahcupluk yaratacağı kaygısından kaynaklanmış olabilir.
Daha aktif bir davranışlar için bir şeyler yapmayı planlıyorum.

Farkındalık ile alakalı bir şey. Hayata tutunmak için çabalamana gerek yoksa o zaman endişelenmemen doğal. Diğer türlü ise doğal değil. Stres ve farkındalık farklı şeyler, stres kötüdür.

Hayatınız sürekli aynı tempoda ve tekrarda devam ediyorsa bu sebeple kaygılanıyor olabilirsiniz, küçük adımlar alarak bu konfor alanından çıkmanızı öneririm. İnsanlarla vakit geçirmeyi sevmiyorsanız bile kendi başınıza farklı şekillerde vakit geçirmek iyi gelebilir, gelmiyorsa da eski düzeninize dönersiniz.

Modern çağın zararları işte. Bende de aynı durum var.