Hayatım berbat gidiyor

Ateem

Centipat
Katılım
4 Nisan 2023
Mesajlar
14
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Sanki ellerimin arasından akıp gidiyor ve hiçbir şey yapamıyorum. 17 yaşındayım üniversite sınavına gireceğim ama hiç çalışmadım, hayattan sıkılmış gibiyim. Eğitim hayatım berbat. Oyun bağımlısıyım. Canımdan çok sevdiğim bir kız arkadaşım var. Kız arkadaşım bana çok moral veriyor ama yetmiyor. Ona çok güveniyorum beni sevdiğini de biliyorum. Ama ben bu halimle ona bakamam, bakabileceğimi sanmıyorum. Kendisi ODTÜ'ye gitmek istiyor. Gitmek istediği üniversitede benden çok daha iyileri vardır eminim. Bu yüzden kafamda hep ayrılık senaryoları kuruyorum :(. Spor yapmayı çok seviyorum ama son aylarda uyuz denen bir bela ile uğraşıyorum terlediğim, sıcakladığım anda daralıyorum, kaşıntı başlıyor. Bu yüzden spor yapamıyorum. İleride ne olacağım bile belli değil. Belki piyade uzman çavuş olurum. Hem paramı kazanırım hem de sevdiğim bir meslek. Belki şehit olurum hayattan güzel bir şekilde kurtulurum diye düşünüyorum. Eskiden gece uyanık kalmak çok hoşuma gidiyordu. Sabaha kadar oyun oynuyordum. Şu anda sabaha kadar hayatımı sorguluyorum. Şu hayatımda ki en güzel yıllarım, gençlik yıllarım gidiyor. Sizce ne yapmalıyım, hayatıma nasıl geri bağlanabilirim? Önerileriniz var mı?
 
Dostum her şey kafada bitiyor. Şu anda bir kız arkadaşın var, yaşın daha çok genç. Üniversite sınavına geçen sene girdim ve yerleştim. Şunu çok net belirtebilirim: Kesinlikle geç kalmış değilsin. Mezuna kalacağını bilsen dahi bu sene çalışabileceğin kadar çalış.

İyi bir üniversite, iyi bir bölüm bu dönem de şart. Yoksa geleceğini çöpe atarsın. Düzenli çalışmaya başladığın vakit zaten mola vermeye az fırsat bulacaksın.

Şu anda tek amacın üniversite sınavın olmalı. Üniversitedeki sosyal ortam, kulüpler, girişkenlik vs. ile yoluna devam edersin.
 
Hedefin - hayalin olmadığı yerde amaç olmaz. Amaç olmayınca hayatın anlamı olmaz. Sizin şu an tek sorununuz hayatınızın çok boş olması ve hayatı boş vermiş olmanız. Benim tavsiyem; eğer ki akademik alanda bir hedefiniz yoksa ustalık gerektiren bir mesleğe girip çalışmaya başlamanız. Hayatınız da boş geçirdiğiniz süreyi ne kadar azaltırsanız hayattan o kadar keyif alırsınız. Kafanızı dinleyecek boş vaktiniz olmasın.
 
Sanki ellerimin arasından akıp gidiyor ve hiçbir şey yapamıyorum. 17 yaşındayım üniversite sınavına gireceğim ama hiç çalışmadım, hayattan sıkılmış gibiyim. Eğitim hayatım berbat. Oyun bağımlısıyım. Canımdan çok sevdiğim bir kız arkadaşım var. Kız arkadaşım bana çok moral veriyor ama yetmiyor. Ona çok güveniyorum beni sevdiğini de biliyorum. Ama ben bu halimle ona bakamam, bakabileceğimi sanmıyorum. Kendisi ODTÜ'ye gitmek istiyor. Gitmek istediği üniversitede benden çok daha iyileri vardır eminim. Bu yüzden kafamda hep ayrılık senaryoları kuruyorum :(. Spor yapmayı çok seviyorum ama son aylarda uyuz denen bir bela ile uğraşıyorum terlediğim, sıcakladığım anda daralıyorum, kaşıntı başlıyor. Bu yüzden spor yapamıyorum. İleride ne olacağım bile belli değil. Belki piyade uzman çavuş olurum. Hem paramı kazanırım hem de sevdiğim bir meslek. Belki şehit olurum hayattan güzel bir şekilde kurtulurum diye düşünüyorum. Eskiden gece uyanık kalmak çok hoşuma gidiyordu. Sabaha kadar oyun oynuyordum. Şu anda sabaha kadar hayatımı sorguluyorum. Şu hayatımda ki en güzel yıllarım, gençlik yıllarım gidiyor. Sizce ne yapmalıyım, hayatıma nasıl geri bağlanabilirim? Önerileriniz var mı?
Dostum, kendine bir zaman ver ve -imzamı da altına atarım- bir kağıt al eline, yazmaya başla. Nelerden memnun değilsin, neden hayattan memnun değilsin, neden bir hedefin yok? Kendini tanıman lazım. Çok geç kalmadan da çalışmalara başlamalısın. Ayriyetten özgüvenini düşürecek, kendini kötü hissettirecek hayallere sakın kapılma. Bulunduğumuz durumlara göre gerçekten gençlik zamanları elden gidiyor. Buna ben de çok üzülüyorum ama yapabilecek bir şey de yok, çok rahatsız edici.

Beynin nasıl düşünürsen davranışlarına o şekilde yönlendirme yapıyor. Ve acıdır ki, hayatta kimse seni kurtarmayacak. Ne annen ne baban, ne de kız arkadaşın. Sert ve acımasız gözükebilir, ancak gerçekten hayatın gerçekleri bunlar. Ayrıca sana bir ipucu, bir gününü verimli geçirdiğinde çok mutlu oluyorsun. Dene. Hayatı oyun gibi gör. Seviye atla. Sen herhangi bir oyunda ana karakterin hep aynı bölümde olduğunu gördün mü? Aynı seviye, aynı şeyler, aynı olaylar... Çok sıkıcı olmaz mıydı, ha? Eminim ki bu biraz sana yol olacaktır.

Kendine çok iyi bak, hayatının iplerini tekrar ele al. Başarılar.
 

Geri
Yukarı