3 yıldır böyleyim.
Kaç kez psikoloğa gittim ve iki psikolog benim yüzümden istifa etti.
Yurt dışına gidemiyorum, gideceğimi sanmıyorum.
Ufacık kuzenlerim bile Bulgaristan'a gidecekken ben evimde hapis kalıyorum.
İyice asosyalleştim, artık bir insanla göz teması kurmak benim en büyük hedeflerim oldu.
İlkokuldan beri dışlandım, ötekileştirildim.
Sağlığım kötüye gidiyor, yürürken düzgün adım atamıyorum artık.
Hayatımı sanala adadım, çünkü gerçek hayattan beklentim yok.
Ne zaman sevinsem veya mutlu olsam hemen ardından beni çok üzecek bir şey oluyor.
Şanssızdan öte bir insan olarak doğmuşuz.