Aramızda sevgi, saygı, şefkat ve değer vardı, aşk yoktu. Birbirimize çok yakındık hatta ailelerimiz dahi tanışık idiler. Birlikte geçirdiğimiz zaman içerisinde birbirimize karşı ölçüsüz davranışlarda asla bulunmamıştık veya birbirimizin özel sınırlarını hiçbir vakit aşmamıştık.
Yalnız kalmak istediğimde bunu olumlu karşılardı hep ve her daim sorunumu, düşüncelerimi, kararlarımı onunla paylaşabileceğimi bana hissettirirdi. Ben onun derdini, o da benim derdimi paylaşırdı.
Fakat kendisini yıllar önce kanserden kaybettim. Son zamanlarında kendisini görmemi istemiyordu. Her ne kadar zor olsa da bu kararına saygı duydum fakat öldükten sonra bu kararımdan çok pişmanlık duydum.
Son olarak, öldüğü tarihi de bileğime dövme olarak yaptırmıştım.