Aynı şeyi tekrar yazıyorsun. Bende aynı şeyi tekrar yazmayacağım, tartışmaya da gerek yok. Bu forumun yaş ortalaması belli, bir psikoloğa gidip alacağı yardım şu forumda alacağı yardıma göre çok daha etkili olacaktır. Bir de şunu anlamıyorum, ulan nerden aklınıza geliyor teknoloji forumuna "Hüü, ben depresyondayım bana yardım edin!" gibi konular açmak. Bu forum teknolojiden, ekran kartlarından falan ibaret demiyorum, bu forumda alacağı psikolojik yardım hiç bir işine yaramayacak, tabii gerçekten depresyona girmişse.
Aynı şeyi tekrar yazıyorsun. Bende aynı şeyi tekrar yazmayacağım, tartışmaya da gerek yok. Bu forumun yaş ortalaması belli, bir psikoloğa gidip alacağı yardım şu forumda alacağı yardıma göre çok daha etkili olacaktır. Bir de şunu anlamıyorum, ulan nereden aklınıza geliyor teknoloji forumuna "Hüü, ben depresyondayım bana yardım edin!" gibi konular açmak. Bu forum teknolojiden, ekran kartlarından falan ibaret demiyorum, bu forumda alacağı psikolojik yardım hiçbir işine yaramayacak, tabii gerçekten depresyona girmişse.
Aynı şeyi tekrar yazıyorsun. Bende aynı şeyi tekrar yazmayacağım, tartışmaya da gerek yok. Bu forumun yaş ortalaması belli, bir psikoloğa gidip alacağı yardım şu forumda alacağı yardıma göre çok daha etkili olacaktır. Bir de şunu anlamıyorum, ulan nereden aklınıza geliyor teknoloji forumuna "hüü, ben depresyondayım bana yardım edin!" gibi konular açmak. Bu forum teknolojiden, ekran kartlarından falan ibaret demiyorum, bu forumda alacağı psikolojik yardım hiçbir işine yaramayacak, tabii gerçekten depresyona girmişse.
Eki Görüntüle 1105560
Size göre yeterli olacaktır. İyi geceler. Sadece gülüyorum halinize. Yazık cidden..
Konuyu sevmedim demedim. Nerenle okudun? Aynı şeyi tekrar mı yazacağım cidden sizler için? Eğer depresyona, bunalıma girseydim ve yardım arayışına kapılsaydım ilk gideceğim yer intihar düşüncelerine kapılan insanlara yardım etmek için açılan (yabancı olması daha iyi olur) forumlarda bu konuyla ilgilenen insanlardan yardım aramak olurdu, sonrada bir psikoloğa giderdim. Bu forumun yaş ortalaması 15-18, isteyen istediğini yazıyor. Ben güzelce arkadaşa yardım etmeye çalışıyorum, burada ki insanlardan pek bir şey umma, gerçekten sıkıntın varsa güzelce psikoloğa git. Sen bana hakaret ediyorsun? Gerçekten amacınız bu mu? Tartışma esnasında direkt karşısındakini aşağılamaya çalışan insanlardan nefret ederim ve o ortamdan hemen uzaklaşırım, her zaman böyle yapmışımdır. Ben konuyu takipten çıktım, klasik Technopat işte. Çoluk çocuk kaynıyor.Dostum olaya çok kaba bakıyorsun gerçekten, burada psikoloğa gitmesi gereken birisi varsa oda sensin (kusura bakma ama öyle.) Sebebi insanlarla empati yapmayı öğrenmemiş olman. Arkadaşımız orada arkadaşım çok fazla yok, derdimi kimseye anlatamıyorum buraya yazmak istiyorum demiş ve yazmış neden bu kadar sinirlendin? Eğer konuyu sevmediysen (Bilgilendirme, Rehber falan da değil zaten sevip sevmemek ne alaka onu da bilmiyorum, her neyse) sekmeyi kapatıp başka konulara bakabilirsin.
Başka konuya bakınız. Mesajını okumak bile istemiyorum. İyi geceler. Çoluk çocuk diyorsunuz bide. Komik.Konuyu sevmedim demedim. Nerenle okudun? Aynı şeyi tekrar mı yazacağım cidden sizler için? Eğer depresyona, bunalıma girseydim ve yardım arayışına kapılsaydım ilk gideceğim yer intihar düşüncelerine kapılan insanlara yardım etmek için açılan (yabancı olması daha iyi olur) forumlarda bu konuyla ilgilenen insanlardan yardım aramak olurdu, sonrada bir psikoloğa giderdim. Bu forumun yaş ortalaması 15-18, isteyen istediğini yazıyor. Ben güzelce arkadaşa yardım etmeye çalışıyorum, burada ki insanlardan pek bir şey umma, gerçekten sıkıntın varsa güzelce psikoloğa git. Sen bana hakaret ediyorsun? Gerçekten amacınız bu mu? Tartışma esnasında direkt karşısındakini aşağılamaya çalışan insanlardan nefret ederim ve o ortamdan hemen uzaklaşırım, her zaman böyle yapmışımdır. Ben konuyu takipten çıktım, klasik Technopat işte. Çoluk çocuk kaynıyor.
Teşekkür ederim. Senin okuman için yazmadım, bu arada.Başka konuya bakınız. Mesajını okumak bile istemiyorum. İyi geceler. Çoluk çocuk diyorsunuz bide. Komik.
Amacım tartışmaya girmek değil bu arada, konuyu açan kişiye yardım etmek. Depresyon konularında dahi tartışma ortamı yaratıyorsunuz ya direkt hakaret ederek, hiçbir şey demiyorum. Klasik Technopat. Sadece bu.Başka konuya bakınız. Mesajını okumak bile istemiyorum. İyi geceler. Çoluk çocuk diyorsunuz bide. Komik.
Dilim düğümlendi resmen. Bir şey diyemedim açıkçası. Ben de böyleydim dostum. Sonradan kendimi toparladım ve önce kendin olacaksın, kendin olmayı bileceksin, kendin çalışacaksın kendin için. çünkü sen düştüğünde kaldıracak kimsen olmayacak. Bu mantıkla hareket ettim ve sonuç vermeye başladı. Gerçek dostlar edin. Normal yarım yamalak dost edinmekten ve gerçek dost olmayan birini bulmaktan daha uzun sürer ama sabret. Ben öyle yapıyorum. Herkese de öneririm bu şekilde arkadaş seçmeyi.Hayatım boyunca hiçbir zaman şanslı olmadım. Geçenlerde bilgisayarımın PSU'su yandı, konsolumu 2. el olarak almıştım. İlk aldığımda sıkıntısızdı ancak 4-5 gün sonra aşırı ses yapmaya başladı 250TL tamir ücreti ödedim. Telefonumu aldıktan 1 ay falan sonra arkadaşımın da suçuyla ekranı kırıldı. Tüm hevesim kaçtı. Şanssızlıkla çok fazla anım var ancak hepsini yazarsam 2 saat sürer o yüzden arkadaşlarıma geçeyim. Öncelikle ben çok sosyal bir insan değilim. Dolayısıyla çok arkadaşım yok. Varolanlar da bana pek iyi gelmiyor. Geçenlerde eski bir arkadaşımın sürekli arkamdan konuşup, kendi arkadşa ortamında bana küfürler ettiğini duydum.
Yanımda gayet iyi samimi ancak kendi arkadaş grubundayken anlayacağınız gibi gerçek yüzü ortaya çıkıyor. Bu durumu bilmeme rağmen biraz sabrettim belki düzelir diye sonuçta yakın arkadaşım vs. ancak en son dayanamayıp konuşmayı kestim ve geri dönmeyeceğim. Diğer 4 yıllık arkadaşım fazla umursamaz. Sevmediği bir konu açtığımda sanalda mesela görüldü atar, kısa cevap atar falan. Zaten onun için 2. planda biriyim. Kendi arkadaş grubu var ve araları gayet iyi. Dediğim arkamdan konuşan arkadaşım da onun arkadaş grubunda ama sürekli kavga ediyorlar falan. Diğer arkadaşım 7 senelik ancak çok çocukça hareketleri, davranışları var ve hoşlanmadığımı söylememe rağmen hala yapmaya devam ediyor böylelikle de ondan soğuyorum. Son olarak 8 senelik arkadaşımdan bahsedeyim. Kendisi iyi biri. Mahalleden arkadaşım. Onunla pek çok sebepten birkaç kez konuşmayı kestik. En son 8-9 ay konuşmayıp geçtiğimiz mayıs ayında onunla konuşmaya başladım.
Ancak geçenlerde yakın sayılacak başka bir arkadaşımdan bir konuda yardım istedim (yardım istediğim arkadaş ile 8 senelik arkadaşım yakın arkadaşlar) ancak kendi grubuyla ilgilenmekten olsa gerek pek umursamadı çok geç cevaplar verdi vs. bende geçenlerde dayanamayıp; bana yardım etmek istemiyorsan, uğraşmak istemiyorsan söyle de bileyim sürekli geç cevap veriyorsun bazen bakmıyorsun falan dedim. O da hemen küfür edip uğraşma benimle dedi. Bu durumu 8 senelik arkadaşıma anlattım o da onu savundu. Yok ailesi böyleymiş falan dedi. Ben de, madem ailesi ile sıkıntısı var bana düzgünce anlatsın, yardım istediğimde bile düzgün cevap vermiyor. Konuyu değiştirsem yine beni pek umursamıyor falan dedim ve o da yine onu savundu boş ver falan dedi. O arkadaş 2 hafta falan olmasına rağmen hala özür dahi dilemedi. 8 yıllık arkadaşım da onunla dışarı çıkmaya devam etti konuyu vs de açmadı ben de ona bir daha yazmadım. Bu tavrı zaten kendinden iyice soğuttu. Ha bir de 8 yıllık arkadaşımı dışarı çağırdığımda gelmeyip, yardım istediğim arkadaşımla sürekli dışarı çıktı anlayacağınız bu arkadaşlık olayında 1 kişi hariç beni ipleyen yok. Gelelim aile olayına. Ailemi severim ancak bazen gerçekten çekilmez oluyorlar.
Özellikle de babam. Babamın işi züccaciye. Dükkanı evin altında olduğu için işi çıktığında 13 yaşındaki kardeşim gitmiyor da hala ben gidiyorum, internetteki satışları kargoya ben taşıyorum, belge işi oldu mu ben götürüyorum. Bunu sıkıntı etmem normalde ama ben 10 yaşımdan beri dükkana inerken kardeşimin 14 yaşına girecek olmasına rağmen dükkana çağırılmaması beni sinir ediyor. Zaten babamdan yıllardır ne istesem hiçbir şekilde izin vermedi kabul etmedi durumu orta halli olmasına rağmen. Aileden başkası yani ablam falan özel bir istekte bulununca kabul ediyor. Bana gelince neredeyse her şeyi reddediyor. Stres atmak oyalanmak için kedi sahiplenmek istedim sokaktan bir yavru getirdim izin verselerdi veterinere götürüp aşılarını vs yapacaktım kabul etmediler bende üzülerek sokağa bırakmak zorunda kaldım.
Evdeki bilgisayar ölüydü artık gerek dersler vs için orta halli bilgisayar istedim kabul etmedi bende uzun süre toplayıp 4 senenin ardından zorla orta halli bir masaüstü aldım. Bozulan telefonum yerine yenisini istedim 1.5 2 sene önce çünkü 2 ablam da 9. sınıfa geçtiğinde onlara almıştı. Bana gelince 7 ay gecikmeli olarak yalvararak zorla aldırdım paranın yarısını da ben verdim. Aile ile iletişimi yok diyebilirim. Mesela taşınma olayında kimseye sormadan kafasına göre işler yaptı. İşten dönünce bizimle düzgün muhabbet ettiği dahi yok. Salona onların yanına gitsem sürekli bana laf ediyorlar. Ders çalışıp yanlarına gidiyorum git daha da çalış boş durma diyorlar. Uzun zaman sonra çalışınca yine hayret sen çalışır mısın gibi klasik şeyleri söyleyip moralimi iyice bozuyorlar. Ailem, doğum günümü bilmiyor. Sorumsuzluğa bakın. Aralık ortası gibi doğduğum için direkt 1 Ocak diye beni kaydettiler. Anneme pek kızmıyorum bu konuda çünkü ben doğarken aşırı derecede kan kaybetti. Az daha ölüyordu birkaç gün de hastanede yattı. Bu sebeple hatırlamıyor olmasına çok ses etmiyorum. Bu anlattığım olaylar yüzden doğum günü kutlamak istemiyorum. Zorla bazen yapıyorlar onun haricinde sürekli reddediyorum çünkü doğduğum gün değil.
Doğum günü gibi basit bir şey bile hayatımda bir sorun. Annem 17 Aralık diyor doğduğum gün için ama doğum belgesi vs olmadıkça hiçbir zaman inanmayacağım. Bu rezillik bile aklımdan çıkmıyorken, aklıma geldiğinde sürekli sinirlendiğim yetmezmiş gibi üstüne ülke ekonomisi, bir yana istediğim hiçbir şeyi alamamam, hep daha azı ile yetinmemin üzerine arkadaşlarımdan da soğuyunca hayata küsüyorum. Dışar çıkıp bir şeyler yapayım diyorum tek başımada olsa ancak Mardin gibi küçük ve boş bir şehirde yaşıyorum aktivite aşırı az. Bunlardan kaçmak için kullandığım sosyal medya da pek iç açıcı değil. Sosyal medya resmen çöplük. Trol hesaplar saçma sapan konular kavgalar falan da iyice çekilmez kılıyor. Bu ruh halini, hayatımı nasıl düzeltebilirim? Hayata küsmüş gibiyim ülke gündemi, sahte arkadaşlar ailem vs beni fazlasıyla yoruyor. Gece gece içimi dökmek istedim. Okuyan herkese çok teşekkür ederim.
17 yaşıma gireceğim. Alanım dil. Açıkçası okulu bırakıp riske atmak istemiyorum. Gittiği kadar artık bakalım..Dostum bu anlattıkların cidden zor şeyler, yaşadıklarının çok daha ağırlarını yaşadım zamanında ne hissettiğini anlıyorum. Bu durumda seni kurtarabilecek tek kişi sensin. Kimseden hoşlanmadığını söylemişsin, bu mükemmel bir şey aslında. Mümkünse devam et kimseden hoşlanmamaya 2021'de hiç bir kız sevilmeyi hak etmiyor, konuda bazı arkadaşların söylediği gibi gidip zorla aşık olmak, kendine bir kız bulmakla geçecek iş değil. Olacaklar şu bir tekme de ondan yiyeceksin, içmiyorsan sigaraya başlayacaksın, intihar etmeye kadar yolu var bunun o derece sıkıntıya sokar bu durum seni. Yaşını konuda belirtmemişsin sanırım ama okulu bırakabiliyorsan kendi paranı kazanıp uzaklaşmaya bak o aileden düzenini kurunca devam edersin okuluna.
Dostum bu anlattıkların cidden zor şeyler, yaşadıklarının çok daha ağırlarını yaşadım zamanında ne hissettiğini anlıyorum. Bu durumda seni kurtarabilecek tek kişi sensin. Kimseden hoşlanmadığını söylemişsin, bu mükemmel bir şey aslında. Mümkünse devam et kimseden hoşlanmamaya 2021'de hiçbir kız sevilmeyi hak etmiyor, konuda bazı arkadaşların söylediği gibi gidip zorla aşık olmak, kendine bir kız bulmakla geçecek iş değil. Olacaklar şu bir tekme de ondan yiyeceksin, içmiyorsan sigaraya başlayacaksın, intihar etmeye kadar yolu var bunun o derece sıkıntıya sokar bu durum seni. Yaşını konuda belirtmemişsin sanırım ama okulu bırakabiliyorsan kendi paranı kazanıp uzaklaşmaya bak o aileden düzenini kurunca devam edersin okuluna.
Dostum bu anlattıkların cidden zor şeyler, yaşadıklarının çok daha ağırlarını yaşadım zamanında ne hissettiğini anlıyorum. Bu durumda seni kurtarabilecek tek kişi sensin. Kimseden hoşlanmadığını söylemişsin, bu mükemmel bir şey aslında. Mümkünse devam et kimseden hoşlanmamaya 2021'de hiçbir kız sevilmeyi hak etmiyor, konuda bazı arkadaşların söylediği gibi gidip zorla aşık olmak, kendine bir kız bulmakla geçecek iş değil. Olacaklar şu bir tekme de ondan yiyeceksin, içmiyorsan sigaraya başlayacaksın, intihar etmeye kadar yolu var bunun o derece sıkıntıya sokar bu durum seni. Yaşını konuda belirtmemişsin sanırım ama okulu bırakabiliyorsan kendi paranı kazanıp uzaklaşmaya bak o aileden düzenini kurunca devam edersin okuluna.
Bende senin yaşadıklarının bir kısmını yaşadım.; özellikle orta 1,2 ve 3'te aile tarafında.Küçüklük arkadaşlarım başka birini bulunca beni ikinci plana atıyorlardı.Sınıf arkadaşlarım üç sene boyunca ben çalışkanım diye bana karşı beni hep sıkmaya,üzmeye çalışıyorlardı.Bende çareyi Allah'a ibadette buldum. Özellikle Kur'an-ı Kerim okuyarak çok huzur buluyordum.Sende eğer arapça okuma bilmiyorsan türkçesinden okuyabilirsin tabi gücünün yettiği ölçüde.Allah'a çok dua ettim lisede bana hep hayalimdeki, muhteşem bir sınıf verdi.İnşaallah sende tez zamanda rahat bulursun.Hayatım boyunca hiçbir zaman şanslı olmadım. Geçenlerde bilgisayarımın PSU'su yandı, konsolumu 2. el olarak almıştım. İlk aldığımda sıkıntısızdı ancak 4-5 gün sonra aşırı ses yapmaya başladı 250TL tamir ücreti ödedim. Telefonumu aldıktan 1 ay falan sonra arkadaşımın da suçuyla ekranı kırıldı. Tüm hevesim kaçtı. Şanssızlıkla çok fazla anım var ancak hepsini yazarsam 2 saat sürer o yüzden arkadaşlarıma geçeyim. Öncelikle ben çok sosyal bir insan değilim. Dolayısıyla çok arkadaşım yok. Varolanlar da bana pek iyi gelmiyor. Geçenlerde eski bir arkadaşımın sürekli arkamdan konuşup, kendi arkadşa ortamında bana küfürler ettiğini duydum.
Yanımda gayet iyi samimi ancak kendi arkadaş grubundayken anlayacağınız gibi gerçek yüzü ortaya çıkıyor. Bu durumu bilmeme rağmen biraz sabrettim belki düzelir diye sonuçta yakın arkadaşım vs. ancak en son dayanamayıp konuşmayı kestim ve geri dönmeyeceğim. Diğer 4 yıllık arkadaşım fazla umursamaz. Sevmediği bir konu açtığımda sanalda mesela görüldü atar, kısa cevap atar falan. Zaten onun için 2. planda biriyim. Kendi arkadaş grubu var ve araları gayet iyi. Dediğim arkamdan konuşan arkadaşım da onun arkadaş grubunda ama sürekli kavga ediyorlar falan. Diğer arkadaşım 7 senelik ancak çok çocukça hareketleri, davranışları var ve hoşlanmadığımı söylememe rağmen hala yapmaya devam ediyor böylelikle de ondan soğuyorum. Son olarak 8 senelik arkadaşımdan bahsedeyim. Kendisi iyi biri. Mahalleden arkadaşım. Onunla pek çok sebepten birkaç kez konuşmayı kestik. En son 8-9 ay konuşmayıp geçtiğimiz mayıs ayında onunla konuşmaya başladım.
Ancak geçenlerde yakın sayılacak başka bir arkadaşımdan bir konuda yardım istedim (yardım istediğim arkadaş ile 8 senelik arkadaşım yakın arkadaşlar) ancak kendi grubuyla ilgilenmekten olsa gerek pek umursamadı çok geç cevaplar verdi vs. bende geçenlerde dayanamayıp; bana yardım etmek istemiyorsan, uğraşmak istemiyorsan söyle de bileyim sürekli geç cevap veriyorsun bazen bakmıyorsun falan dedim. O da hemen küfür edip uğraşma benimle dedi. Bu durumu 8 senelik arkadaşıma anlattım o da onu savundu. Yok ailesi böyleymiş falan dedi. Ben de, madem ailesi ile sıkıntısı var bana düzgünce anlatsın, yardım istediğimde bile düzgün cevap vermiyor. Konuyu değiştirsem yine beni pek umursamıyor falan dedim ve o da yine onu savundu boş ver falan dedi. O arkadaş 2 hafta falan olmasına rağmen hala özür dahi dilemedi. 8 yıllık arkadaşım da onunla dışarı çıkmaya devam etti konuyu vs de açmadı ben de ona bir daha yazmadım. Bu tavrı zaten kendinden iyice soğuttu. Ha bir de 8 yıllık arkadaşımı dışarı çağırdığımda gelmeyip, yardım istediğim arkadaşımla sürekli dışarı çıktı anlayacağınız bu arkadaşlık olayında 1 kişi hariç beni ipleyen yok. Gelelim aile olayına. Ailemi severim ancak bazen gerçekten çekilmez oluyorlar.
Özellikle de babam. Babamın işi züccaciye. Dükkanı evin altında olduğu için işi çıktığında 13 yaşındaki kardeşim gitmiyor da hala ben gidiyorum, internetteki satışları kargoya ben taşıyorum, belge işi oldu mu ben götürüyorum. Bunu sıkıntı etmem normalde ama ben 10 yaşımdan beri dükkana inerken kardeşimin 14 yaşına girecek olmasına rağmen dükkana çağırılmaması beni sinir ediyor. Zaten babamdan yıllardır ne istesem hiçbir şekilde izin vermedi kabul etmedi durumu orta halli olmasına rağmen. Aileden başkası yani ablam falan özel bir istekte bulununca kabul ediyor. Bana gelince neredeyse her şeyi reddediyor. Stres atmak oyalanmak için kedi sahiplenmek istedim sokaktan bir yavru getirdim izin verselerdi veterinere götürüp aşılarını vs yapacaktım kabul etmediler bende üzülerek sokağa bırakmak zorunda kaldım.
Evdeki bilgisayar ölüydü artık gerek dersler vs için orta halli bilgisayar istedim kabul etmedi bende uzun süre toplayıp 4 senenin ardından zorla orta halli bir masaüstü aldım. Bozulan telefonum yerine yenisini istedim 1.5 2 sene önce çünkü 2 ablam da 9. sınıfa geçtiğinde onlara almıştı. Bana gelince 7 ay gecikmeli olarak yalvararak zorla aldırdım paranın yarısını da ben verdim. Aile ile iletişimi yok diyebilirim. Mesela taşınma olayında kimseye sormadan kafasına göre işler yaptı. İşten dönünce bizimle düzgün muhabbet ettiği dahi yok. Salona onların yanına gitsem sürekli bana laf ediyorlar. Ders çalışıp yanlarına gidiyorum git daha da çalış boş durma diyorlar. Uzun zaman sonra çalışınca yine hayret sen çalışır mısın gibi klasik şeyleri söyleyip moralimi iyice bozuyorlar. Ailem, doğum günümü bilmiyor. Sorumsuzluğa bakın. Aralık ortası gibi doğduğum için direkt 1 Ocak diye beni kaydettiler. Anneme pek kızmıyorum bu konuda çünkü ben doğarken aşırı derecede kan kaybetti. Az daha ölüyordu birkaç gün de hastanede yattı. Bu sebeple hatırlamıyor olmasına çok ses etmiyorum. Bu anlattığım olaylar yüzden doğum günü kutlamak istemiyorum. Zorla bazen yapıyorlar onun haricinde sürekli reddediyorum çünkü doğduğum gün değil.
Doğum günü gibi basit bir şey bile hayatımda bir sorun. Annem 17 Aralık diyor doğduğum gün için ama doğum belgesi vs olmadıkça hiçbir zaman inanmayacağım. Bu rezillik bile aklımdan çıkmıyorken, aklıma geldiğinde sürekli sinirlendiğim yetmezmiş gibi üstüne ülke ekonomisi, bir yana istediğim hiçbir şeyi alamamam, hep daha azı ile yetinmemin üzerine arkadaşlarımdan da soğuyunca hayata küsüyorum. Dışar çıkıp bir şeyler yapayım diyorum tek başımada olsa ancak Mardin gibi küçük ve boş bir şehirde yaşıyorum aktivite aşırı az. Bunlardan kaçmak için kullandığım sosyal medya da pek iç açıcı değil. Sosyal medya resmen çöplük. Trol hesaplar saçma sapan konular kavgalar falan da iyice çekilmez kılıyor. Bu ruh halini, hayatımı nasıl düzeltebilirim? Hayata küsmüş gibiyim ülke gündemi, sahte arkadaşlar ailem vs beni fazlasıyla yoruyor. Gece gece içimi dökmek istedim. Okuyan herkese çok teşekkür ederim.