Hayatım boyunca hiçbir zaman şanslı olmadım. Geçenlerde bilgisayarımın PSU'su yandı, konsolumu 2. el olarak almıştım. İlk aldığımda sıkıntısızdı ancak 4-5 gün sonra aşırı ses yapmaya başladı 250TL tamir ücreti ödedim. Telefonumu aldıktan 1 ay falan sonra arkadaşımın da suçuyla ekranı kırıldı. Tüm hevesim kaçtı. Şanssızlıkla çok fazla anım var ancak hepsini yazarsam 2 saat sürer o yüzden arkadaşlarıma geçeyim. Öncelikle ben çok sosyal bir insan değilim. Dolayısıyla çok arkadaşım yok. Varolanlar da bana pek iyi gelmiyor. Geçenlerde eski bir arkadaşımın sürekli arkamdan konuşup, kendi arkadşa ortamında bana küfürler ettiğini duydum.
Yanımda gayet iyi samimi ancak kendi arkadaş grubundayken anlayacağınız gibi gerçek yüzü ortaya çıkıyor. Bu durumu bilmeme rağmen biraz sabrettim belki düzelir diye sonuçta yakın arkadaşım vs. ancak en son dayanamayıp konuşmayı kestim ve geri dönmeyeceğim. Diğer 4 yıllık arkadaşım fazla umursamaz. Sevmediği bir konu açtığımda sanalda mesela görüldü atar, kısa cevap atar falan. Zaten onun için 2. planda biriyim. Kendi arkadaş grubu var ve araları gayet iyi. Dediğim arkamdan konuşan arkadaşım da onun arkadaş grubunda ama sürekli kavga ediyorlar falan. Diğer arkadaşım 7 senelik ancak çok çocukça hareketleri, davranışları var ve hoşlanmadığımı söylememe rağmen hala yapmaya devam ediyor böylelikle de ondan soğuyorum. Son olarak 8 senelik arkadaşımdan bahsedeyim. Kendisi iyi biri. Mahalleden arkadaşım. Onunla pek çok sebepten birkaç kez konuşmayı kestik. En son 8-9 ay konuşmayıp geçtiğimiz mayıs ayında onunla konuşmaya başladım.
Ancak geçenlerde yakın sayılacak başka bir arkadaşımdan bir konuda yardım istedim (yardım istediğim arkadaş ile 8 senelik arkadaşım yakın arkadaşlar) ancak kendi grubuyla ilgilenmekten olsa gerek pek umursamadı çok geç cevaplar verdi vs. bende geçenlerde dayanamayıp; bana yardım etmek istemiyorsan, uğraşmak istemiyorsan söyle de bileyim sürekli geç cevap veriyorsun bazen bakmıyorsun falan dedim. O da hemen küfür edip uğraşma benimle dedi. Bu durumu 8 senelik arkadaşıma anlattım o da onu savundu. Yok ailesi böyleymiş falan dedi. Ben de, madem ailesi ile sıkıntısı var bana düzgünce anlatsın, yardım istediğimde bile düzgün cevap vermiyor. Konuyu değiştirsem yine beni pek umursamıyor falan dedim ve o da yine onu savundu boş ver falan dedi. O arkadaş 2 hafta falan olmasına rağmen hala özür dahi dilemedi. 8 yıllık arkadaşım da onunla dışarı çıkmaya devam etti konuyu vs de açmadı ben de ona bir daha yazmadım. Bu tavrı zaten kendinden iyice soğuttu. Ha bir de 8 yıllık arkadaşımı dışarı çağırdığımda gelmeyip, yardım istediğim arkadaşımla sürekli dışarı çıktı anlayacağınız bu arkadaşlık olayında 1 kişi hariç beni ipleyen yok. Gelelim aile olayına. Ailemi severim ancak bazen gerçekten çekilmez oluyorlar.
Özellikle de babam. Babamın işi züccaciye. Dükkanı evin altında olduğu için işi çıktığında 13 yaşındaki kardeşim gitmiyor da hala ben gidiyorum, internetteki satışları kargoya ben taşıyorum, belge işi oldu mu ben götürüyorum. Bunu sıkıntı etmem normalde ama ben 10 yaşımdan beri dükkana inerken kardeşimin 14 yaşına girecek olmasına rağmen dükkana çağırılmaması beni sinir ediyor. Zaten babamdan yıllardır ne istesem hiçbir şekilde izin vermedi kabul etmedi durumu orta halli olmasına rağmen. Aileden başkası yani ablam falan özel bir istekte bulununca kabul ediyor. Bana gelince neredeyse her şeyi reddediyor. Stres atmak oyalanmak için kedi sahiplenmek istedim sokaktan bir yavru getirdim izin verselerdi veterinere götürüp aşılarını vs yapacaktım kabul etmediler bende üzülerek sokağa bırakmak zorunda kaldım.
Evdeki bilgisayar ölüydü artık gerek dersler vs için orta halli bilgisayar istedim kabul etmedi bende uzun süre toplayıp 4 senenin ardından zorla orta halli bir masaüstü aldım. Bozulan telefonum yerine yenisini istedim 1.5 2 sene önce çünkü 2 ablam da 9. sınıfa geçtiğinde onlara almıştı. Bana gelince 7 ay gecikmeli olarak yalvararak zorla aldırdım paranın yarısını da ben verdim. Aile ile iletişimi yok diyebilirim. Mesela taşınma olayında kimseye sormadan kafasına göre işler yaptı. İşten dönünce bizimle düzgün muhabbet ettiği dahi yok. Salona onların yanına gitsem sürekli bana laf ediyorlar. Ders çalışıp yanlarına gidiyorum git daha da çalış boş durma diyorlar. Uzun zaman sonra çalışınca yine hayret sen çalışır mısın gibi klasik şeyleri söyleyip moralimi iyice bozuyorlar. Ailem, doğum günümü bilmiyor. Sorumsuzluğa bakın. Aralık ortası gibi doğduğum için direkt 1 Ocak diye beni kaydettiler. Anneme pek kızmıyorum bu konuda çünkü ben doğarken aşırı derecede kan kaybetti. Az daha ölüyordu birkaç gün de hastanede yattı. Bu sebeple hatırlamıyor olmasına çok ses etmiyorum. Bu anlattığım olaylar yüzden doğum günü kutlamak istemiyorum. Zorla bazen yapıyorlar onun haricinde sürekli reddediyorum çünkü doğduğum gün değil.
Doğum günü gibi basit bir şey bile hayatımda bir sorun. Annem 17 Aralık diyor doğduğum gün için ama doğum belgesi vs olmadıkça hiçbir zaman inanmayacağım. Bu rezillik bile aklımdan çıkmıyorken, aklıma geldiğinde sürekli sinirlendiğim yetmezmiş gibi üstüne ülke ekonomisi, bir yana istediğim hiçbir şeyi alamamam, hep daha azı ile yetinmemin üzerine arkadaşlarımdan da soğuyunca hayata küsüyorum. Dışar çıkıp bir şeyler yapayım diyorum tek başımada olsa ancak Mardin gibi küçük ve boş bir şehirde yaşıyorum aktivite aşırı az. Bunlardan kaçmak için kullandığım sosyal medya da pek iç açıcı değil. Sosyal medya resmen çöplük. Trol hesaplar saçma sapan konular kavgalar falan da iyice çekilmez kılıyor. Bu ruh halini, hayatımı nasıl düzeltebilirim? Hayata küsmüş gibiyim ülke gündemi, sahte arkadaşlar ailem vs beni fazlasıyla yoruyor. Gece gece içimi dökmek istedim. Okuyan herkese çok teşekkür ederim.
.
