Seni mutsuz edecek her şeyi ve herkesi hayatından uzaklaştır. Ben öyle yaptım ve şuan daha huzurluyum. Eskiden haber okuyordum, gündemi takip ediyordum ve modum sürekli düşüyordu. Artık dünya yansa umrumda değil sadece kendime ve kendi geleceğime bakıyorum. Sen de geleceğe dair hayal kur. Daha önünde uzun bir yol var. 18 yaşına kadar kendini bir konuda oldukça iyi bir seviyeye getir. Bu yazılım, yabancı dil, çizim vs olabilir. Derslerini de çok umursama çünkü ODTÜ, Boğaziçi felan kazanmadığın sürece hangi üniversiteyi kazandığının çoğu zaman da bir önemi yok. Önemli olan senin kendi çabalarınla kendine ne kattığın.
Ayrıca sürekli evdeyim diyorsun, bu insanı depresyona sokar. Bir bahane bul ve evden çık. Git tek başına yürüyüş yap, bisikletin varsa bisiklet sür. Yakınlarda basket sahası varsa bir basket topu alıp orada zaman da geçirebilirsin. Hayatına tek başına da olsa yapabileceğin bir aktivite sok. İp bile atlayabilirsin. En azından sağlığın açısından da yararlı olur.
Ne olursa olsun umudunu kaybetmemeye çalış ve hayal kurup inatla bu hayalin peşinde koş. Yoksa yaşamanın ne anlamı var ki? Arkadaşım yok diye de üzülme, kötü arkadaşlarının olmasından iyidir. Elbet seveceğin şeyleri yapmaya yetecek maddi gücü eline aldığında seninde etrafından ortak alanlarının olduğu iyi insanlar olacaktır.