Aile evi belli bir yaştan sonra dert evi oluyor, üniversiteyi 23-24 yaşımda bu yaz bitirdim. Yaz boyu bizimkiler aklına ne geldiyse söylediler. İş bak, KPSS'ye bak, boş ver okuluna bak, sağlına dikkat et, onu yap bunu yap vs. sadece bende değil kız arkadaşımda da durumlar aynıymış o da delirmeye başlamış ailesine yaptığım yemeğe bile laf eder oldular diyor. En azından ailemin gelir durumu iyide bu sene ful KPSS'ye ağırlık verebileceğim(daha doğrusu vermek zorundayım en azından dillerinden düşebilmek için) olmazsa kendi mesleğimi yaparım mütercim tercümanlık veya dille alakalı herhangi bir iş. Ek bir üniversite daha okumayı düşünüyorum açıktan. Bu durumlara alışın hocam yapacak bir şey yok, muz cumhuriyeti herkes gergin. Durumlar hep böyleydi bundan sonra da hep böyle olacak bu ülkede artık ne birinden ne de bir şeyden umut etmeye gerek yok. Yapacaksakta kendimize yapmayacaksakta.