XEfe.Bey
Kilopat
- Katılım
- 16 Nisan 2021
- Mesajlar
- 7.524
- Makaleler
- 2
- Çözümler
- 2
Hocam hastalıkların çogu stres ve üzüntüden kaynaklıdır. Çok büyük önemi olmayan şeyleri kafanda yer etme. Her insanın kafasını kurcalayan şeyler oluyor.
Hocam hastalıkların çogu stres ve üzüntüden kaynaklıdır. Çok büyük önemi olmayan şeyleri kafanda yer etme. Her insanın kafasını kurcalayan şeyler oluyor.Ailemle konuşmak benim için pek çözüm olmuyor 2 ablam var ve nedense hep zıt şeyler diyorlar bana. Mesela ders çalışamıyorum yani yapasım gelmiyor, bunu ablalarıma diyince "çalış bahane uydurma" gibi gibi zıt şeyler diyorlar. Bana lazım olan beni yanlışımı yüzüme nazikçe vurup çözüm yoluna ulaşmak bana yapamadığım şeyi yap demek yaramıyor -bunuda psikologlar yapıyor birkaç seans gittiğimde bana bu açıdan bakmayı öğretmişlerdi-
Haklısınız bunalımdayım sanırım. Umarım açıklama cesareti bulurum.
Ne yaptınızda düzeldi hocam?
Deniyorum biliyor musunSevdiğim yayıncı yayın açıyor bacağımı masanın üzerine atıyorum izliyorum fakat gene arka planda dönüyor aynı şeyler yani beynimin içinde. Oyuna giriyorum oyunun hikayesi çok güzel deniyor fakat sarmıyor neden bilmiyorum oyun çok güzel muhteşem ama olmuyor. Yemek yiyorum dışardan yemek söylemişim eve ve video açmışım izliyorum -yemek yemeyi çok seven birisiyim- zevk alamıyorum yani tamam yemeğin tadı güzel ama ekstra birşey olmuyor ve olması gerekiyor mu bilmiyorum.
Adaşımın kitabını duymuştum, kişisel gelişim kitaplarının insana yararı nedir hocam? Yani bu kitaptaki bir söz beni etkileyecek ve yaşamımdaki kötü şeyleri düzeltmeye mi odaklandıracak bu kitap bana?
Maalesef ki bunu beceremiyorum.Hocam hastalıkların çogu stres ve üzüntüden kaynaklıdır. Çok büyük önemi olmayan şeyleri kafanda yer etme. Her insanın kafasını kurcalayan şeyler oluyor.
Konuşma problemini biraz açarmısın hocam özgüvenden mi kaynaklı yoksa doğuştan mı ?Hocam bunu yapıyorum bende. Arkadaşım Hoşgeldin izlemeyi severim, yani Tolga Çevik. Bu adamı hep izlerim ve gülerim fakat benim sorunum şu. Ben geleceği düşünüyorum. Konuşma problemi yani hayatımı kafese sokuyor, bunu çözmem lazım gençliğim bitiyor ergenliğin ilk zamanlarında gençliğe ilk adımımı attığımda içimde sosyallik fışkıran birisinin bir sorun yüzünden asosyal olması yüzüme vuruyor. Dersler tamam yapılabilir bu güç bende var fakat konuşma problemini yenmek için uğraşmak ve dersler birleşince aklım karışıyor. Kitap okuyorum aklımda ders yap ders yap diyen birisi, kitabın konusundan uzaklaştırıyor beni. Aynısı zıttı içinde oluyor.
Adı üstünde kişisel gelişim. Özsaygı kazanıyor, kendini geliştiriyorsun. Bir şeyde başarılı olmanın verdiği mutluluğu biliyorsundur illa ki. Kişisel gelişim ile kendini bir çok konuda başarılı yapıyorsun. En kötü ihtimalle umudun doğuyor tekrardan. Farklı bakış açıları kazanıyorsun. Emin ol ki, normal klasik okumak boş otobüste ayakta gitmektir. Köle olarak yaşamaktır bence. Kişisel gelişim, kendi hayatının tanrısı olmana yardımcı oluyor. Klasik okuyup okudum demek yerine, kişisel gelişim okudum, okudum ve başardım demek var. Hangisini seçerdin? Tercih senin. Cevabı zor değil.Adaşımın kitabını duymuştum, kişisel gelişim kitaplarının insana yararı nedir hocam? Yani bu kitaptaki bir söz beni etkileyecek ve yaşamımdaki kötü şeyleri düzeltmeye mi odaklandıracak bu kitap bana?
Her şeyi kafaya takacaksan işin var hocam.Maalesef ki bunu beceremiyorum.
Ailem 4 yaşına kadar normal bir bebeğin konuştuğu gibi konuştuğumu sonradan bir olay sonrasında kekemeliğe döndüğünü söylüyor, bu olayın nolduğunu kesin bilmiyorlar fakat uzak bir akraba ziyaretine gidip geldiğinde olduğunu diyorlar, bana mantıklı gelmiyor -beni tanımayan ilk kez gören birisinden ne olacak ki? Küçükken tatlıydım şirin bir cocuktum fakat bu nazar değdirmez değdirse bile tipten değdirirdi ve tipim normal- 4 yaşından sonra konuşamamalar, babababazen böyle konuşmalar olmuş. Eğitimlere gittiğimde ağır kekemelik dendi bana. 1 yıl önce bir eğitime gittim ve o eğitimden önce en azından kendimi işkence çekerek tanıtabiliyordum yani düşünün eliniz kolunuz bağlı ve iki elinizi ayırmaya çalışıyorsunuz. 1 yıl önce bir eğitime gittim ve çok emek verdim gecemde gündüzümde o eğitimde öğretilenler üzerine profesyönel konuşma uzmanları ile çalıştım ve adımı bile zorlanarak derken akıcı bir şekilde bbu şe-şekilde yöntemler ile başarıyordum, bir hafta hiç çalışmadım kendime tatil belirledim ve o günden sonra düşüş yaşadım. Şimdi tamam bile diyemez oldum. Bu düşüş beni çok etkiledi yani hiç konuşamıyorum artık. Sorunuza gelirsek muhtemelen doğuştan ama ailem 4 yaşında bunu farketti, özgüven ile bu dahada geriledi.Konuşma problemini biraz açarmısın hocam özgüvenden mi kaynaklı yoksa doğuştan mı ?
Tamamdır deneyeceğim teşekkür ederim.Adı üstünde kişisel gelişim. Özsaygı kazanıyor, kendini geliştiriyorsun. Bir şeyde başarılı olmanın verdiği mutluluğu biliyorsundur illa ki. Kişisel gelişim ile kendini bir çok konuda başarılı yapıyorsun. En kötü ihtimalle umudun doğuyor tekrardan. Farklı bakış açıları kazanıyorsun. Emin ol ki, normal klasik okumak boş otobüste ayakta gitmektir. Köle olarak yaşamaktır bence. Kişisel gelişim, kendi hayatının tanrısı olmana yardımcı oluyor. Klasik okuyup okudum demek yerine, kişisel gelişim okudum, okudum ve başardım demek var. Hangisini seçerdin? Tercih senin. Cevabı zor değil.
Böyle hobilerim hiç olmadı ama şarkı söylemeyi çok severim. Evde bağıra bağıra yani kendimi tek hissettiğim her yerde şarkı söylerim. Bu dışarı hobisi değil fakat sanırım tek hobim bu.Stres yüzünden dışarı hobilerine bak ne bileyim bende eskiden öyle hissettiğimde genelde atışa giderdim. Havalı tabanca hobisine başladım sonradan ateşliye geçtim o kadar zevkli bir şey anlatılmaz yaşanır. Yani 50-100 metreye hedef koyup üstüne hedefi patlatmak ya da vuramadığında gelen hırs istek çok ayrı bir şey.
Ailem 4 yaşına kadar normal bir bebeğin konuştuğu gibi konuştuğumu sonradan bir olay sonrasında kekemeliğe döndüğünü söylüyor, bu olayın ne olduğunu kesin bilmiyorlar fakat uzak bir akraba ziyaretine gidip geldiğinde olduğunu diyorlar, bana mantıklı gelmiyor -beni tanımayan ilk kez gören birisinden ne olacak ki? Küçükken tatlıydım şirin bir çocuktum fakat bu nazar değdirmez değdirse bile tipten değdirirdi ve tipim normal- 4 yaşından sonra konuşamamalar, babababazen böyle konuşmalar olmuş. Eğitimlere gittiğimde ağır kekemelik dendi bana. 1 yıl önce bir eğitime gittim ve o eğitimden önce en azından kendimi işkence çekerek tanıtabiliyordum yani düşünün eliniz kolunuz bağlı ve iki elinizi ayırmaya çalışıyorsunuz. 1 yıl önce bir eğitime gittim ve çok emek verdim gecemde gündüzümde o eğitimde öğretilenler üzerine profesyönel konuşma uzmanları ile çalıştım ve adımı bile zorlanarak derken akıcı bir şekilde bbu SE-şekilde yöntemler ile başarıyordum, bir hafta hiç çalışmadım kendime tatil belirledim ve o günden sonra düşüş yaşadım. Şimdi tamam bile diyemez oldum. Bu düşüş beni çok etkiledi yani hiç konuşamıyorum artık. Sorunuza gelirsek muhtemelen doğuştan ama ailem 4 yaşında bunu fark etti, öz güven ile bu daha da geriledi.
Tamamdır deneyeceğim teşekkür ederim.
Böyle hobilerim hiç olmadı ama şarkı söylemeyi çok severim. Evde bağıra bağıra yani kendimi tek hissettiğim her yerde şarkı söylerim. Bu dışarı hobisi değil fakat sanırım tek hobim bu.
Hocam belkide bu iş için on binlerce para verdik, izmirin hemde ankaranın tüm hastanelerine gittik, çözüm olmadı yani işe yaradı tabi ama kitap oku, yavaş konuş gibi şeyler. Ben çok heyecanlanıyorum, beynimde dopamin deniyor sanırım heycan salgını çok salgılanıyor, bunun ilaçları var fakat psikiyatriste gitmek lazım buda 1500 TL idi en son seansı ve ilacın parası 250 TL idi, ailem orta gelirli olsada ben yani çok geldiği için gidelim faydalı diyemiyorum. Heycan, stres çok Bende bu yüzden konuşamıyorum eminim. Yüzlerce diş doktoruna gidip kendi dişine yapılması gerekenleri doktora sayan insanlar gibi.Hocam ilk öncelikle dil bağınız olduğunu düşünüyorum kendi kardeşimde vardı konuşamıyor mırildanıyordu sadece ameliyat oldu, kendisi otizmli olduğu için dil bağını aldırsa da akıcı konuşamıyor fakat kelimeleri net söyleyebiliyor.
Hocam belki de bu iş için on binlerce para verdik, İzmir'in hem de Ankara'nın tüm hastanelerine gittik, çözüm olmadı yani işe yaradı tabii ama kitap oku, yavaş konuş gibi şeyler. Ben çok heyecanlanıyorum, beynimde dopamin deniyor sanırım heyecan salgını çok salgılanıyor, bunun ilaçları var fakat psikiyatriste gitmek lazım bu da 1500 TL idi en son seansı ve ilacın parası 250 TL idi, ailem orta gelirli olsa da ben yani çok geldiği için gidelim faydalı diyemiyorum. Heycan, stres çok Bende bu yüzden konuşamıyorum eminim. Yüzlerce diş doktoruna gidip kendi dişine yapılması gerekenleri doktora sayan insanlar gibi.