- Katılım
- 10 Haziran 2016
- Mesajlar
- 9.256
- Makaleler
- 15
- Çözümler
- 18
Teşekkür ederim, güzel yorum.
Teşekkür ederim, güzel yorum.Sorununuzun ne olduğunu size anlatmaya çalışayım.
Bebekken dünya çok güzeldir, temel ihtiyaç ve bakım karşılandığı müddetçe kafada sorun neredeyse sıfırdır.
Çocukken bu güzelliğe başka güzellikler eklenir ama yeni öğrenilen bazı olumsuzluklar da eklenir, böylece bir denge kurulur ve dünya yine çok güzeldir.
Gençliğe adım atıldığında güzelliklerin yanında bazı kaygılar, bazı sorumluluklar hissedilir ama dünya yine çok güzeldir.
Gençliğin zirvesine gelindiğinde güzel olarak bildiğiniz, yaşadığınız bir çok şeyin pek öyle olmadığı hissi oluşur.
İşte tam olarak tanımlayamadığınız bu his sizde bir boşluk ve belirsiz sıkıntı oluşturur.
Çünkü dünyanın gerçekleriyle yüzleşmek üzeresiniz.
Aile gibi gördüğünüz arkadaşların aslında öyle olmadığı, dost bildiklerinizin aslında çıkardan ibaret olduğunu ve ayakta kalmak için savaşa hazırlanmak zorunda kaldığınızın duygularıyla baş başa kalırsınız.
Bu herkeste olan ama herkeste farklı seyreden genelde kısa bir süreçten ibarettir.
Artık yaşamın zorluklarıyla ve sorumluluklarıyla yüzleştiğiniz için bunu sorun etmek yerine yaşam savaşını en iyi şekilde verme tecrübesi kazanmaya bakmalısınız.
Zira bir çokları bunun farkına varma şansına sahip olamadan yaşam savaşına plansız-programsız girerek başarısız bir ömür geçirebiliyor.
O yüzden anlam veremediğiniz bu sıkıntılı dönemi aslında bir şans olarak değerlendirebilirsiniz.
Merhaba arkadaşlar. Yaklaşık 3 gün önce yavaş yavaş içimde bir ağırlık oluşmaya başladı. Hatta bazen nefes alamıyormuş gibi oluyorum. Birden derin nefes alıp hızlıca verdiğim oluyor. Ama bunu ben değil istem dışı beynim yapıyor. Kafamı dağıtmak için müzik dinliyorum arkada da oyun oynuyorum. Oyuna dalıyorum, müzik kötüyse bir anda içime ağırlık çöküyor onun şokuyla bir anda kendime gelip hemen müziği kapatıyorum. Film, dizi izlerken dalıyorum ve oradaki oyuncuya empati kuruyorum durumu kötüyse onun halini düşünüyorum ve gene bir anda içimde ağırlaşma gibi şeyler oluyor. Günden güne şiddeti artıyormuş gibi oluyor. İnsanlara bu durumumdan bahsetsem de ellerinden bir şey gelmiyor.
Birkaç gün önce Amerika'da yaşamak, orada çalışmak gibi şeyler düşünüyordum. İnternet'ten videolar izliyorum. Hatta durduk yere oraya gitsem ne yaparım gibisinden düşünmeye başlıyorum. Sorularıma cevap bulamıyorum ve o soruların, soru işaretlerinin oluşturduğu ağırlık daha da bunaltıyor. İşin garibi kendi bilincimle düşünmüyorum. Bu istem dışı oluyor. Gelecek kaygısı mıdır bilemedim. Kime söylesem geç bu hayalleri gibisinden şeyler söylüyorlar ve tabii sonra o da üzüntüye sebep oluyor. Ama bu iş konusunda ciddiyim.
İnsanların dediklerine alınır oldum. Bir an önce umursamadığım şeyler çok gözüme batıyor.
Arkadaşlarım beni satar gibi hareketleri oluyor. Yapacağım, edeceğim diyorlar ama yapmıyorlar bile. En çok oyunda görüşüyoruz. Yaptıkları hareketler son günlerde çok gözüme batmaya başladı. Bunalma sorunları başladığından beri insanların beni ektiğini, salladığını düşünüyorum. Eğer ki içimizde varsa böyle küçük ama insanı delirten sorunları yenen yazabilirse çok sevinirim.
Sen 7 milyar insanın büyüme sürecini anlatmışsın konuyla pek alakası yok. Dünyanın gerçekleriyle yüzleşmek nedir tam olarak? 23 yaşında biri olarak soruyorum benim 5-6 yaşlarında daha yaşadığım bu sıkıntıyı mı bana anlatacaksın? Sebebini mi söyleyeceksin?Sorununuzun ne olduğunu size anlatmaya çalışayım.
Bebekken dünya çok güzeldir, temel ihtiyaç ve bakım karşılandığı müddetçe kafada sorun neredeyse sıfırdır.
Çocukken bu güzelliğe başka güzellikler eklenir ama yeni öğrenilen bazı olumsuzluklar da eklenir, böylece bir denge kurulur ve dünya yine çok güzeldir.
Gençliğe adım atıldığında güzelliklerin yanında bazı kaygılar, bazı sorumluluklar hissedilir ama dünya yine çok güzeldir.
Gençliğin zirvesine gelindiğinde güzel olarak bildiğiniz, yaşadığınız bir çok şeyin pek öyle olmadığı hissi oluşur.
İşte tam olarak tanımlayamadığınız bu his sizde bir boşluk ve belirsiz sıkıntı oluşturur.
Çünkü dünyanın gerçekleriyle yüzleşmek üzeresiniz.
Aile gibi gördüğünüz arkadaşların aslında öyle olmadığı, dost bildiklerinizin aslında çıkardan ibaret olduğunu ve ayakta kalmak için savaşa hazırlanmak zorunda kaldığınızın duygularıyla baş başa kalırsınız.
Bu herkeste olan ama herkeste farklı seyreden genelde kısa bir süreçten ibarettir.
Artık yaşamın zorluklarıyla ve sorumluluklarıyla yüzleştiğiniz için bunu sorun etmek yerine yaşam savaşını en iyi şekilde verme tecrübesi kazanmaya bakmalısınız.
Zira bir çokları bunun farkına varma şansına sahip olamadan yaşam savaşına plansız-programsız girerek başarısız bir ömür geçirebiliyor.
O yüzden anlam veremediğiniz bu sıkıntılı dönemi aslında bir şans olarak değerlendirebilirsiniz.
Şu an az az da olsa devam ediyor. 1 haftayı geçti.
Bu nasıl bir yanıttır arkadaş, hangi zihniyetle yazmışım bunuCanın sıkılıyordur.
Hocam baya aylar geçti arasından. Evet 1 ay sonra geçti ama ondan sonraki 6 ayda arada 1 günlük gelip gitti. 2021 yılında hiç yaşamadım. Şuan iyiyim.Konuyu hortlatıyorum ancak, naptın düzeldin mi?
Merhaba arkadaşlar. Yaklaşık 3 gün önce yavaş yavaş içimde bir ağırlık oluşmaya başladı. Hatta bazen nefes alamıyormuş gibi oluyorum. Birden derin nefes alıp hızlıca verdiğim oluyor. Ama bunu ben değil istem dışı beynim yapıyor. Kafamı dağıtmak için müzik dinliyorum arkada da oyun oynuyorum. Oyuna dalıyorum, müzik kötüyse bir anda içime ağırlık çöküyor onun şokuyla bir anda kendime gelip hemen müziği kapatıyorum. Film, dizi izlerken dalıyorum ve oradaki oyuncuya empati kuruyorum durumu kötüyse onun halini düşünüyorum ve gene bir anda içimde ağırlaşma gibi şeyler oluyor. Günden güne şiddeti artıyormuş gibi oluyor. İnsanlara bu durumumdan bahsetsem de ellerinden bir şey gelmiyor.
Birkaç gün önce Amerika'da yaşamak, orada çalışmak gibi şeyler düşünüyordum. İnternet'ten videolar izliyorum. Hatta durduk yere oraya gitsem ne yaparım gibisinden düşünmeye başlıyorum. Sorularıma cevap bulamıyorum ve o soruların, soru işaretlerinin oluşturduğu ağırlık daha da bunaltıyor. İşin garibi kendi bilincimle düşünmüyorum. Bu istem dışı oluyor. Gelecek kaygısı mıdır bilemedim. Kime söylesem geç bu hayalleri gibisinden şeyler söylüyorlar ve tabii sonra o da üzüntüye sebep oluyor. Ama bu iş konusunda ciddiyim.
İnsanların dediklerine alınır oldum. Bir an önce umursamadığım şeyler çok gözüme batıyor.
Arkadaşlarım beni satar gibi hareketleri oluyor. Yapacağım, edeceğim diyorlar ama yapmıyorlar bile. En çok oyunda görüşüyoruz. Yaptıkları hareketler son günlerde çok gözüme batmaya başladı. Bunalma sorunları başladığından beri insanların beni ektiğini, salladığını düşünüyorum. Eğer ki içimizde varsa böyle küçük ama insanı delirten sorunları yenen yazabilirse çok sevinirim.
Hint dizileri izlemektense kendimi odaya kapatıp anksiyeteli şeklinde ölmeye razı olurumGüzel bir yemek yiyin sonrada bol bol yatın televizyonda hint dizileri izleyerek ailenizle sohbet edin inşallah kısa sürede düzelir mutlu olursun.