Hepsini anlat, en azından bir nebze rahatlarsın.olup atamadığım dertlerim var lakin bu kadarı yeterli diye düşünüyorum.
Hepsini anlat, en azından bir nebze rahatlarsın.
Sadece mesele keşke o olsa hocam.Annem ile babam bildiğin birbirine sıkacak duruma geliyor.Küçük kardeşlerim var hadi ben toparladım onlar direkt o bağırışlara şahit oluyorlar onlar nasıl toparlayacak? Zaten ben küçükken babam çok daha katıydı ondan dolayı çocukluğum da çeşitli içe kapanıklılık gibi sıkıntılar yaşadım.Gözümün önünde annemin dayak yediğini biliyorum ben.Sevgilim diye baktığım kız göz göre göre yalan söyledi bana ve hiç de çekinmedi bundan.Nasıl bu kadar dürüst olduğum kişiler kolayca yalan söylüyor bilmiyorum.Açığa geçme de kapandı her teneffüs suratını görmek zorunda kalıyorum kızın.Sanırım daha çok toyum.Hocam babasıyla kavga etmeyen adammı var? Her dakikam kavgalı geçiyor her şeyde bir bahane buluyor bıktım bende vallahi.
Zaten ben kolay kolay birilerine güvenen biri değilim hocam.En yakınım da olsa hep bir içimde şüphe kalırdı.Bir kez olsun bir kişiye güveneyim istedim o da sağolsun yüzüme baka baka yalanlar saydırdı bana.Hayır doğrusunu bildiğim bir yalanı dinlemek de ayrı koyuyor insanaGeçmiş olsun, seneler önce bende böyle konular açardım. Zaman her şeyi geçirdi bazı şeylerin izini bıraktı sadece ama geçti gitti. Vaktin varken mutlu olmaya çalış biraz kendini ön plana koy ve geleceğini düşünerek hareket et. Altını çiziyorum, ailenden başka kimseye güvenme. Ciddi söylüyorum mutlu olmaya çalış, vakit geçmeye geçecek bari dolu dolu geçsin değil mi
Ben ağlıyorum hep. Yalnızlık kötü hocam ne kadar iyi densede çok kötü bir şey hayatımda hiç kız arkadaşım olmadı bak, sevgili demiyorum kız arkadaşım bile olmadı.Aslında bu konuyu açıp açmama konusunda çok kararsız kaldım. Çünkü nedense insanlara derdimi anlatınca kendimi acındırıyormuşum gibi hissediyorum. Lakin burada anonim olduğum için biraz içimi dökeceğim. Bu yıl psikolojim darmaduman oldu. Artık kendimde değilim. Yılın başında kardeşim gibi gördüğüm kuzenim kaza geçirdi kendisi yaklaşık 1 ay yoğun bakımda kaldıktan sonra vefat etti. Onun acısı hala üzerimde zaten o dönemler kendimi bile unutmuştum yeni yeni toparlıyorum. Yaz tatilinde aile zoruyla istemediğim bir işte çalışmak zorunda kaldım yine türlü türlü stres, kaygı gırla geçti. Babamla aram iyi değil devamlı tartışıyoruz bunun haricinde aynı şekilde annem ve babamda devamlı kavga ediyor. Her neyse bu anlattıklarımı bir şekilde atlatmayı deniyorum ama bu sene benim sınav senem cidden derslere kendimi vermekte zorlanıyorum bir türlü kafam dersi almıyor. Arkadaş çevresine derdimi anlatayım desem canımı bile ortaya koyup koruyacağım kişiler bir güzel bana yalan söylediler ondan dolayı o kısımda da durum iyi değil.Çok değer verdiğim o saymaya doyamadığım arkadaşlarımdan kazık yemekte ayrı bir zevkliydi benim için. Gerçekten şu an bana arka çıkan az da olsa beni ayakta tutan bir annem kaldı. Başka hiçbir dayanağım kalmadı artık yoruluyorum. Nasip olursa 1-2 güne kendimi spor salonuna yazdıracağım biraz da olsa kafamın dağılması için bu şart bana. Dersler için dershaneye git vs. gibi önerilerde bulunmayın durumum elverişli değil buna o yüzden mecbur evden çalışıyorum. Yani söylenecek fazla bir şeyim kalmadı desem yalan olur dostlar hala daha içimde olup atamadığım dertlerim var lakin bu kadarı yeterli diye düşünüyorum. Sadece artık yalnız kaldığım için burada sizle sohbet etmek istedim.