İçimizdeki Ses

painkiller dedi:

İçimizdeki ses bence şizofrenik olan diğer biziz. Kendimizle tartışırız, fikir veririz, beyin fırtınası yaparız, karar veririz, konuşuruz. Bunu sesli yapınca adına şizofreni, sessizce kendi içimizde yapınca iç sesimiz diyoruz bence.

Genişletmek için tıkla...

Katılıyorum ama sanki sesli yapınca şizofreni değil de paranoya oluyor bence şizofreni daha farklı halisinasyon ve var olmayan seslerle alakalı bir hastalık paranoya ise bu seslerin ciddi anlamda şiddetini arttırması durumu diyebiliriz.

Newtype dedi:

sesli yapınca şizofreni değil de paranoya oluyor bence

Genişletmek için tıkla...

Aynen paranoya da bir olasılıktır. Fakat paranoya biraz sizden kaynaklanmayan sebeplerden dolayı da oluşabiliyor. Yani çevresel faktörlerden kaynaklanan bir şüphe ve kaygı durumu da oluşuyor. Şizofreni biraz daha kişinin kendisinden kaynaklanabiliyor. Ama ikisi de kabul görebilir benim açımdan. Mantığı benzer diyebiliriz

İçimizde ses falan yok, sadece biyokimyasal dürtüler.

Bence zeka farkındalık, uyanıklıktır. Canlı evrimleşerek zeka elde ediyorsa, her yeni nesilde fazladan yetilere sahip olur. Zeki canlı korkar. Çünkü olabileceklerin farkındadır. İnsanlarda yansıması biraz garip (en büyük örnek Goril Koko. 90 IQ seviyesi bir insan diğer canlılarla olan etkileşimini ve diğer canlılara olan sorumluluklarını algılamazken Goril Koko adlı sevgi dolu yaratık bunu gayet başarıyor). Bu farkındalık ile bana sorarsanız farklı yetiler elde etmeye yöneliyoruz. İçimizdeki muhalefet gibi. Özeleştiri yapabilen varlıklar farkındalık sahibidir. Her insan yapabilir, ancak her insan yeterli unsuru sağlamaz. Ortalama zeka seviyesine sahip bir insan ``bunu yaptım`` der. Gerekçe verir. Ancak stratejisini kurmaz. Ama yüksek zeka seviyesine sahip bir insan olasılıkları düşünür. En kötüsünü bilir. Öyle olmasa neden Shalnark`a ``En kötü ne olabilir?`` diye sorsunlar ki?
Çok küçük yaşlardan itibaren kendimle tartışırım. Karşıt düşünceyi savunan bir karakter ile enine boyuna düşünüp kendime açık noktalar ve ilerisi için bir ilerleyiş yöntemi seçerim. Görgü kurallarını benimsemiş insanlarla tartışırken ezici ve hafif bir kanasusamışlık salarsanız tartışmayı kolayca yönlendirirsiniz. Zeki insan da bunun çıkar yolunu dener ve alt etmeye daha çok fırsat bulur, ancak ortalama üstü değerler yine de geri düşebilir. Bu tartışmayı lehine çevirecek kadar stratejik yeteneği yüksek, olay modellemesi yapabilen zeki insanlarsa yönteminizi anlar ve üslubunuzun verdiği açıktan ilerler. Yaptığınız hararetli ve ezici tutumda olur da duraksarsanız bunu dolaylı olarak teşhir edip tartışmayı eline alabilir.
Bana sorarsanız Y jenerasyonu gerektirilerini bile karşılamam. Ancak bu özelliğin farkındalık unsuru olduğunu düşünüyorum. Kendiminkini zeka ile bağdaştırmam, ancak bu şu ana kadar gördüğüm stratejik hamlelerin bir getirisi olarak yorumlarım.

İçimdeki ses bence benim nefsim. Çünkü beni hiç iyiliğe teşvik etmiyor. Estağfirullah deyip nefsimi susturuyorum. Cidden bir kişi Estağfirullah ya da Tövbe Estağfirullah der ise nefsindeki ve kalbindeki kötü düşünceler kısa bir süreliğine yok oluyor.

İçimizdeki ses aklımız değil mi?