- Katılım
- 26 Nisan 2020
- Mesajlar
- 9.366
- Makaleler
- 49
- Çözümler
- 12
Merhaba,
İnsanlara sürekli dert yanıyorum resmen. Veri depolama konusunu iyice baktım. Biliyorum ama bilmeyen kişilere soruyorum. Saçma sapan sorular var aklımda. Yani bildiğim bir şeyi sormaktan bıktım bende.
Bu arada onlar bana derdini anlatmaz. Birkaç kişiye sordum "Bana güvenmiyorsunuz?" şeklinde hitap ettiğim kişiler güveniyoruz diyorlar. Ama gel gelelim beni arayıp soran yok. Hep ben ararım. Onlar aramaz.
Şunu da belirtmek isterim ki: Beni sevip sayıyorlar. Derdim olunca peşimden gelenler var. Sadece şu insan ilişkileri konusunda sıkıntım var. Onların beni aradığını zaman şaşırıyorum. Ama %95 ben arıyorumdur. Gereksiz sorular var aralarında. Ben de bıkmış durumdayım. OKB mi başladı acaba? Onaylatma huyum var.
Neymiş ben veri depolamak istiyorum. Cümle aleme söylüyorum. Bi' ara kimseye bir şey anlatmadım. Sonra baktım ki bana karışan eden yok. Şu da var: Bir insanı diğer kişiye yaptıklarını söylesem aralarında çatışma yaratacak kozlarım var. Bunları kimseyle paylaşmıyorum.
Mesela ders beni strese sokar. Doktor dedi ilk önce çalışma diye. Zaten bilen bilir. Ben başkasına bahsedip -onaylatmak istiyorum- fikir alıyorum. Üniversite sınavına girme diyor anlattığım kişiler. Anlamış değilim. Sadece ikinci öğretim bilgisayar programcılığı istiyorum. Başkasından ne diyemiyorum. Kendi hayatım ve karar verecekte benim. Hayır diyorlar. Ama karşıma doktor çıkıyor. Aslında doktorla aramda kalsa iyi olacak. Doktor işi gereği benim anlattıklarımı başkasına söylemez. Tabii istisnalar var. Reşit bir insanım ayrıca.
Yaş olmuş 22. Gelip herkesten yardım bekliyor gibiyim. Doktorun dediği şeyleri kimseye anlatmasam kimse de bilmez. Ağzım durmuyor işte. Yukarıda yazdığım gibi iki insanı birbirine çatışma ortamı yaratırım. Onları kimseye söylemem ama.
Kendime nasıl engel olurum? Başka birisi beni aramaz dediğim gibi. Doktora anlattığım şeyleri de başka birisine anlatmam gerekmiyor.
Sözü size bırakıyorum.
İnsanlara sürekli dert yanıyorum resmen. Veri depolama konusunu iyice baktım. Biliyorum ama bilmeyen kişilere soruyorum. Saçma sapan sorular var aklımda. Yani bildiğim bir şeyi sormaktan bıktım bende.
Bu arada onlar bana derdini anlatmaz. Birkaç kişiye sordum "Bana güvenmiyorsunuz?" şeklinde hitap ettiğim kişiler güveniyoruz diyorlar. Ama gel gelelim beni arayıp soran yok. Hep ben ararım. Onlar aramaz.
Şunu da belirtmek isterim ki: Beni sevip sayıyorlar. Derdim olunca peşimden gelenler var. Sadece şu insan ilişkileri konusunda sıkıntım var. Onların beni aradığını zaman şaşırıyorum. Ama %95 ben arıyorumdur. Gereksiz sorular var aralarında. Ben de bıkmış durumdayım. OKB mi başladı acaba? Onaylatma huyum var.
Neymiş ben veri depolamak istiyorum. Cümle aleme söylüyorum. Bi' ara kimseye bir şey anlatmadım. Sonra baktım ki bana karışan eden yok. Şu da var: Bir insanı diğer kişiye yaptıklarını söylesem aralarında çatışma yaratacak kozlarım var. Bunları kimseyle paylaşmıyorum.
Mesela ders beni strese sokar. Doktor dedi ilk önce çalışma diye. Zaten bilen bilir. Ben başkasına bahsedip -onaylatmak istiyorum- fikir alıyorum. Üniversite sınavına girme diyor anlattığım kişiler. Anlamış değilim. Sadece ikinci öğretim bilgisayar programcılığı istiyorum. Başkasından ne diyemiyorum. Kendi hayatım ve karar verecekte benim. Hayır diyorlar. Ama karşıma doktor çıkıyor. Aslında doktorla aramda kalsa iyi olacak. Doktor işi gereği benim anlattıklarımı başkasına söylemez. Tabii istisnalar var. Reşit bir insanım ayrıca.
Yaş olmuş 22. Gelip herkesten yardım bekliyor gibiyim. Doktorun dediği şeyleri kimseye anlatmasam kimse de bilmez. Ağzım durmuyor işte. Yukarıda yazdığım gibi iki insanı birbirine çatışma ortamı yaratırım. Onları kimseye söylemem ama.
Kendime nasıl engel olurum? Başka birisi beni aramaz dediğim gibi. Doktora anlattığım şeyleri de başka birisine anlatmam gerekmiyor.
Sözü size bırakıyorum.
