Merhabalar herkese iyi geceler diyerek başlamak istiyorum. Bazı arkadaşlar yazıyı gün içi ya da akşam vakitlerinde görebilir ama neyse konuya geleyim, laf salatasına lüzum yok
. Başlıkta belirttiğim gibi insanlara karşı bir antipati duyuyorum. Yaşım 17 lise 3 öğrencisi olduğumu belirteyim. Konusu çok açıldı, konuları okudum ama kendim de yazma gereği duydum. Bu antipati hissi nereden geliyor bilemiyorum ama neredeyse ailemle bile anlaşamıyorum. Okulda hiç sosyal değilim, sınıfım zaten 22 kişi. Yapı olarak da pısırık, küfür ve kavgadan uzağım. İçine kapanık asosyal yani. Şu ana kadar hiç kimse ile sohbet ettiğimi hatırlamıyorum. Bir WhatsApp sohbetim bile olmadı. Bir de yazıda biraz tutarsızlık bulabilirsiniz. Bu da benden kaynaklı. Kendimi ifade edemiyorum bazı konularda. Bu da burada etkili oluyor galiba. Onun dışında 7 yaşında bir kardeşim var ve ona bile antipati duyuyorum. Ama neden? Hiç anlamıyorum.
Geçmişte yaşadığım şeylerden demek istiyorum. Ama sadece ilkokulda dışlanmam dışında bir şey yok. Küçük çocuğu kıskanıyorum bildiğiniz. Akrabalarım onu daha çok seviyor gibi geliyor. Ama küçük olduğu için onu sevdiklerini bünyem kaldırmıyor. Çocukken çok hiperaktiftim ve çok psikolog ziyaret ettim. IQ testi bile yaptırdım. Ama normal üstü çıktı. Psikologlar olduğumdan zeki olduğumu söylediler. Bunu da konuşma şeklimden anladıklarını söylediler. Ama daha kendini ifade edemeyen asosyal biri nasıl zeki olabilir? Benim olayım nedir? Kendimi bile tanıyamıyorum. Vesvese ağır basıyor.
Evde kalmaktan olabilir. Karantinanın iyi geçtiğini de söylemek doğru olmaz. Üzgünüm bu kadar boş yaptım, ama bunları da silemem. Lütfen bana yardımcı olun.