İnsanları sevmiyorum

Evet bir de gerçek hayatta sınıf arkadaşlarım falanda dahil onlara normal insanlardan nefret ettiğimin 2 katı kadar nefret ediyorum bilmiyorum çok saçma sapan hareketleri falan var alkol ve sigara içmeyi marifet sanıyorlar tipik ergen mantığı bir de 1 sene geç yazıldığım için onları benden daha alt görmek gibi çok kötü bir huyum var ama bu elimde olabilecek bir şey değil.
 
Şimdi gerçek hayatta tehlikeli çünkü herkesle diyalog kuramassın. Burası evinde güvendesin foruma giriyorsun.
Yok asosyal olsam da insanlarla çok iyi diyalog kurarım. Normalde konuşmam kötüydü. Biraz sesli kitap okuyunca konuşmam daha iyi oldu. Özellikle benden büyük bireylerle konuşmayı çok severim. Bizim komşunun oğlu Hukuk okuyordu. Bana hep üniversite ortamını dersleri nasıl çalıştığını anlatırdı hep. Benim de ilgi alanım orası olduğu için akar giderdi.
Onlardan uzak dur. Ahlaklı olan arkadaşlarının yanında ol aralarında ol.
Ahlaklı arkadaşlarım da var. Ama hepsi çok saf. Kötü olarak demiyorum ama çok saflar. İki tane düzgün adam var sınıfta. Onlarla konuşmak anlaşmak zor. Benim gibi asosyal bir arkadaşım daha var sınıfta. Birbirimizi anlarız diye yakınlaşmak istiyorum ama klasik ergen tribi "boş yapma" kelimesi ağzından düşmüyor. Senle sohbet ediyoruz boş yapma diyor adam. Direk zaten kestim ondan ümidi. Gerçekten şu forumdaki insanlar bile daha iyi. Yüzlerini görmedim kimsenin ama gel arkadaş olalım deseler hiç birbirimizi görmeden discord sohbeti yapsak hemen tamam derim cidden. Realde ümit yok.
Dostum 2 sene sonra nerede pat üniverste üniverstede dersine bak ve orada kimse uhehe diye ağlayıp dalga gör mez ya da dışlamaz kendine illaki dost bulursun mesela küfür edenler dışlayanlar muhtemelen notları kötüdür. sende onlardan uzaklaş
Hocam sırf burdan kurtulmak için bile üniversiteye çalışılır valla. Bezdim artık ergen tavırlarından. Tamam bende Ergen'in biz de yaparız ama abartmak nereye kadar? Neyse önümüzde 1 sene var. İyi bir yer tutturalım gerisi gelir inşallah.
İnsandan insana değişir sevilme olayı. İnsanları sevmeyen kendini ve hayvanları da sevmez genel konuşuyorum. İnsanlara takmayın kafayı mesela kuş alın eve yada akvaryum.
Biz eve kedi aldık geçen hafta. Gerçekten kedi terapi gibi birşey. Çalışmalarım düzeldi, uyku düzenim geri geldi, eve bereket geldi, yüzüm güldü adeta. Ben doğru insanı bekliyorum tam olarak. Üniversiteye gitmek nasip olursa insanları gözlemleyip ona göre kendime doğru insanı seçerim inşallah.
Üstüne çok durma bence bende antipadi yaşıyorum her zaman birkaç tanıdığım var 4kişi onlarla oyun giriyorum bir de sosyaldeki insanlarla sohbet etmeyi normal hayattaki kişilerle etmekten çok daha fazla seviyorum ve girdiğim 4 kişide benim gibi asosyal birbirimizi anladığımız için takılıyoruz diyebilirim antipadinin sebebini bilmiyorum dayaktan olduğunu sanmıyorum biz küçükken bayağı haylazdık babamdan iyi dayak yerdim ama bununla ilgili değil çünkü babama duymuyorum aynı zamanda çok duymasamda kardeşlerime akrabalarıma duyuyorum.
Hocam en iyisi sizin yaptığınız. Realde ümit yok gerçekten. Utanmasam beni de aranıza alır mısınız derdim de dedim de aslında. Evet insanın geçmişte yaşadığı şeyler de iz bırakır. Ben ilkokulda hep dışlandım. Erkekler arasına almazdı. Futbol falan oynayamam oradan geliyor olmalı. Yoksa fiziğim her spora uygun. Altyapı yok sadece. Onlar bahçede top oynarken sınıfta ya kitap okurdum ya da kızlarla kovalamaca falan oynardım. Sonra ortaokula geçtim. Orda herkes arasına alıyordu sıcak bir ortamdı. Ama ben alıştığım için aralarına falan girmedim. Bir hocam vardı, satranç atölyesi açmıştı. Hocamla sürekli santranç oynardık. 4 sene boyunca en sevdiğim hocamdı. Daha sonra 8. Sınıf olduk. TEOG'a çalışmamız gerekirken o zamanın kafasıyla internet kafelere kaçar, sınavlara girmez, ders çalışmazdım. Yine 429 puan yapmıştım kafa vardı herhalde. Ama ortaokul notu 314 e düşürdü. Ordan en kötü meslek lisesine düştüm. Ordan kurtulmak için 70 üstü ile ortalama yaptım. Ve Bahçelievlerin en iyi teknik lisesine girdim. Ve bugüne kadar geldim. Baya yazmışım. Nedenini bilmiyorum. 5 dakikanızı aldım belki ama can sağlığı olsun.
 
Bende bu zamanlarda ders çalışıyorum ilk orta okuldan geldiğimde altyapım yoktu günde 3-4 saat çalışarak alt yapımı kapattım ve 9.sınıftan çalışmaya başladım şu anda notlarım sözel hariç iyi çok fazla sayısala abanıp sözele abanmadığım için 10 ve 9.sınıflarda zorluk çektim ama bu sene fazla zorlanmadım.
 
Merhabalar herkese iyi geceler diyerek başlamak istiyorum. Bazı arkadaşlar yazıyı gün içi ya da akşam vakitlerinde görebilir ama neyse konuya geleyim, laf salatasına lüzum yok 😄. Başlıkta belirttiğim gibi insanlara karşı bir antipati duyuyorum. Yaşım 17 lise 3 öğrencisi olduğumu belirteyim. Konusu çok açıldı, konuları okudum ama kendim de yazma gereği duydum. Bu antipati hissi nereden geliyor bilemiyorum ama neredeyse ailemle bile anlaşamıyorum. Okulda hiç sosyal değilim, sınıfım zaten 22 kişi. Yapı olarak da pısırık, küfür ve kavgadan uzağım. İçine kapanık asosyal yani. Şu ana kadar hiç kimse ile sohbet ettiğimi hatırlamıyorum. Bir WhatsApp sohbetim bile olmadı. Bir de yazıda biraz tutarsızlık bulabilirsiniz. Bu da benden kaynaklı. Kendimi ifade edemiyorum bazı konularda. Bu da burada etkili oluyor galiba. Onun dışında 7 yaşında bir kardeşim var ve ona bile antipati duyuyorum. Ama neden? Hiç anlamıyorum.

Geçmişte yaşadığım şeylerden demek istiyorum. Ama sadece ilkokulda dışlanmam dışında bir şey yok. Küçük çocuğu kıskanıyorum bildiğiniz. Akrabalarım onu daha çok seviyor gibi geliyor. Ama küçük olduğu için onu sevdiklerini bünyem kaldırmıyor. Çocukken çok hiperaktiftim ve çok psikolog ziyaret ettim. IQ testi bile yaptırdım. Ama normal üstü çıktı. Psikologlar olduğumdan zeki olduğumu söylediler. Bunu da konuşma şeklimden anladıklarını söylediler. Ama daha kendini ifade edemeyen asosyal biri nasıl zeki olabilir? Benim olayım nedir? Kendimi bile tanıyamıyorum. Vesvese ağır basıyor.

Evde kalmaktan olabilir. Karantinanın iyi geçtiğini de söylemek doğru olmaz. Üzgünüm bu kadar boş yaptım, ama bunları da silemem. Lütfen bana yardımcı olun. 😣
Merhabalar herkese iyi geceler diyerek başlamak istiyorum. Bazı arkadaşlar yazıyı gün içi ya da akşam vakitlerinde görebilir ama neyse konuya geleyim, laf salatasına lüzum yok 😄. Başlıkta belirttiğim gibi insanlara karşı bir antipati duyuyorum. Yaşım 17 lise 3 öğrencisi olduğumu belirteyim. Konusu çok açıldı, konuları okudum ama kendim de yazma gereği duydum. Bu antipati hissi nereden geliyor bilemiyorum ama neredeyse ailemle bile anlaşamıyorum. Okulda hiç sosyal değilim, sınıfım zaten 22 kişi. Yapı olarak da pısırık, küfür ve kavgadan uzağım. İçine kapanık asosyal yani. Şu ana kadar hiç kimse ile sohbet ettiğimi hatırlamıyorum. Bir WhatsApp sohbetim bile olmadı. Bir de yazıda biraz tutarsızlık bulabilirsiniz. Bu da benden kaynaklı. Kendimi ifade edemiyorum bazı konularda. Bu da burada etkili oluyor galiba. Onun dışında 7 yaşında bir kardeşim var ve ona bile antipati duyuyorum. Ama neden? Hiç anlamıyorum.

Geçmişte yaşadığım şeylerden demek istiyorum. Ama sadece ilkokulda dışlanmam dışında bir şey yok. Küçük çocuğu kıskanıyorum bildiğiniz. Akrabalarım onu daha çok seviyor gibi geliyor. Ama küçük olduğu için onu sevdiklerini bünyem kaldırmıyor. Çocukken çok hiperaktiftim ve çok psikolog ziyaret ettim. IQ testi bile yaptırdım. Ama normal üstü çıktı. Psikologlar olduğumdan zeki olduğumu söylediler. Bunu da konuşma şeklimden anladıklarını söylediler. Ama daha kendini ifade edemeyen asosyal biri nasıl zeki olabilir? Benim olayım nedir? Kendimi bile tanıyamıyorum. Vesvese ağır basıyor.

Evde kalmaktan olabilir. Karantinanın iyi geçtiğini de söylemek doğru olmaz. Üzgünüm bu kadar boş yaptım, ama bunları da silemem. Lütfen bana yardımcı olun. 😣

Merhaba 😊 Ne kadar çok ortak noktamız var!! 11. Sınıftayım ben de ve özgüven kaybı yaşıyordum bi zamanlar. Vee kimseyle doğru düzgün arkadaşlık kuramıyordum. Herrkesi kıskanırım, her şeyi. Zayıf bir kız görürüm kıskanırım. İyi bi fotoğraf mı atmış kıskanırım. Sonra düşünürüm ben neden böyleyim diye. Onlar gezip tozuyor, spor yapıyor, gayet sosyaller;ben neden böyleyim? Diyordum bir zamanlar. Aynı şeyleri yaşamışız. Ama atlattım ve şimdi sana deneyimlerimi anlatmak istiyorum :) ben durumun kendimden kaynaklanmadığını fark ettim. Bak, kesinlikle hata bizde değil. Sınıfımdaki insanlarla iletişim kuramamamın sebebi onların kendi içlerinde kutuplaşmaları, beni aralarına almamaları ve aksine onların soğuk davranmalarıymış. Soğuk olan benim sanıyordum. Bazen iyi ortama iyi insanlara denk gelmeyiz. Ben de öyle bi oryamda değilmişim demek ki. Sonra okul değiştirdim. Ve çook iyi insanlarla karşılaştım, iyi dostluklar edindim, güvenim yerine geldi. Sınıfındakilerle takılmak zoeunda değilsin, belki sen de benim gibi ileriki zamanlarda doğru dostlar edinebilirsin. Ama unutma.sen istersen sosyal de olabilirsin spor da yapabilirsin. Sana spor hikayemi de anlatmadım bak:) ben ilkokuldan beri beden dersinde dışlanan kızdım. İnsanlar daha bir topu doğru düzgün atamıyorsun deyip voleybol basketbol takımlarına almıyorkardı beni. Şimdi lisedeyim zerre değişen bişey yok. Ama ne yaptım biliyor musun? Kendimle barıştım, spora yeteneğim olmadığını kabullendim ve yeni bi sayfa açtım kendime. Evde spor yapıyorum şu an, yetenek gerektirmeyenlerinden. Hani şu kilo vermek için yapılan hareketler var ya. Bunları her gün egzersiz gibi yap. Bunun için kilolu olmana gerek yok. Bi dene bak nasıl özgüvenin yerine gelecek. Spor her zaman özgüven sağlar. İlgi alanım da edebiyattır, çok meraklıyımdır deneme falan yazmaya. Seninki de buna benzer sanırım
Sen buna yoğunlaş, illa ortak ilgilerinizin olduğu arkadaşlar bulabilirsin. Bunların hepsini fazlasıyla yaşadım gerçekten ve yeni yeni sıyrılıyorum hepsinden. Sen de yapabilirsin umarım. Hoşçakal :)
 
Merhaba 😊 ne kadar çok ortak noktamız var! 11. sınıftayım ben de ve özgüven kaybı yaşıyordum bir zamanlar. Vee kimseyle doğru düzgün arkadaşlık kuramıyordum. Herrkesi kıskanırım, her şeyi. Zayıf bir kız görürüm kıskanırım. İyi bir fotoğraf mı atmış kıskanırım. Sonra düşünürüm ben neden böyleyim diye. Onlar gezip tozuyor, spor yapıyor, gayet sosyaller; ben neden böyleyim? Diyordum bir zamanlar. Aynı şeyleri yaşamışız. Ama atlattım ve şimdi sana deneyimlerimi anlatmak istiyorum :) ben durumun kendimden kaynaklanmadığını fark ettim. Bak, kesinlikle hata bizde değil. Sınıfımdaki insanlarla iletişim kuramamamın sebebi onların kendi içlerinde kutuplaşmaları, beni aralarına almamaları ve aksine onların soğuk davranmalarıymış. Soğuk olan benim sanıyordum. Bazen iyi ortama iyi insanlara denk gelmeyiz. Ben de öyle bir oryamda değilmişim demek ki. Sonra okul değiştirdim. Ve çok iyi insanlarla karşılaştım, iyi dostluklar edindim, güvenim yerine geldi. Sınıfındakilerle takılmak zoeunda değilsin, belki sen de benim gibi ileriki zamanlarda doğru dostlar edinebilirsin. Ama unutma. Sen istersen sosyal de olabilirsin spor da yapabilirsin. Sana spor hikayemi de anlatmadım bak:) ben ilkokuldan beri beden dersinde dışlanan kızdım. İnsanlar daha bir topu doğru düzgün atamıyorsun deyip voleybol basketbol takımlarına almıyorkardı beni. Şimdi lisedeyim zerre değişen bir şey yok. Ama ne yaptım biliyor musun? Kendimle barıştım, spora yeteneğim olmadığını kabullendim ve yeni bir sayfa açtım kendime. Evde spor yapıyorum şu an, yetenek gerektirmeyenlerinden. Hani şu kilo vermek için yapılan hareketler var ya. Bunları her gün egzersiz gibi yap. Bunun için kilolu olmana gerek yok. Bir dene bak nasıl özgüvenin yerine gelecek. Spor her zaman özgüven sağlar. İlgi alanım da edebiyattır, çok meraklıyımdır deneme falan yazmaya. Seninki de buna benzer sanırım.
Sen buna yoğunlaş, illa ortak ilgilerinizin olduğu arkadaşlar bulabilirsin. Bunların hepsini fazlasıyla yaşadım gerçekten ve yeni yeni sıyrılıyorum hepsinden. Sen de yapabilirsin umarım. Hoşça kal :)

Al mutlumusn şimdi, hortlattın konu al işte al yaaa.
(Beraberinde ağlama sesi)
 
Al mutlumusn şimdi, hortlattın konu al işte al yaaa.
(Beraberinde ağlama sesi)
Fazla duygusallaştırdım evet jdnxjjsjsjsj bunların hepsi ergenlikten oluyor. Nerede bunun silme tuşu:) (ama hep aynı şeyleri yaşamışız gerçekten çok fazla abartmadım bence. Özgüven kaybını yaşayan çok insan vardır ama bilmiyorum bunun hisleri bana çok yakın geldi o yüzden yazdım bu kadar.) Some yengeç burcu problems diyebiliriz
 
Merhabalar herkese iyi geceler diyerek başlamak istiyorum. Bazı arkadaşlar yazıyı gün içi ya da akşam vakitlerinde görebilir ama neyse konuya geleyim, laf salatasına lüzum yok 😄. Başlıkta belirttiğim gibi insanlara karşı bir antipati duyuyorum. Yaşım 17 lise 3 öğrencisi olduğumu belirteyim. Konusu çok açıldı, konuları okudum ama kendim de yazma gereği duydum. Bu antipati hissi nereden geliyor bilemiyorum ama neredeyse ailemle bile anlaşamıyorum. Okulda hiç sosyal değilim, sınıfım zaten 22 kişi. Yapı olarak da pısırık, küfür ve kavgadan uzağım. İçine kapanık asosyal yani. Şu ana kadar hiç kimse ile sohbet ettiğimi hatırlamıyorum. Bir WhatsApp sohbetim bile olmadı. Bir de yazıda biraz tutarsızlık bulabilirsiniz. Bu da benden kaynaklı. Kendimi ifade edemiyorum bazı konularda. Bu da burada etkili oluyor galiba. Onun dışında 7 yaşında bir kardeşim var ve ona bile antipati duyuyorum. Ama neden? Hiç anlamıyorum.

Geçmişte yaşadığım şeylerden demek istiyorum. Ama sadece ilkokulda dışlanmam dışında bir şey yok. Küçük çocuğu kıskanıyorum bildiğiniz. Akrabalarım onu daha çok seviyor gibi geliyor. Ama küçük olduğu için onu sevdiklerini bünyem kaldırmıyor. Çocukken çok hiperaktiftim ve çok psikolog ziyaret ettim. IQ testi bile yaptırdım. Ama normal üstü çıktı. Psikologlar olduğumdan zeki olduğumu söylediler. Bunu da konuşma şeklimden anladıklarını söylediler. Ama daha kendini ifade edemeyen asosyal biri nasıl zeki olabilir? Benim olayım nedir? Kendimi bile tanıyamıyorum. Vesvese ağır basıyor.

Evde kalmaktan olabilir. Karantinanın iyi geçtiğini de söylemek doğru olmaz. Üzgünüm bu kadar boş yaptım, ama bunları da silemem. Lütfen bana yardımcı olun. 😣

Hocam üzülmeyin bence karantin döneminden dolayı evde canınız sıkılıyor. İstemsizce sataşmak ya da kıskanmak geliyor içinizden. Ayn sorunu bende kardeşlerimle yaşadım. Lakin vakit ayırın kendinize mesela bilmediğiniz şeyler öğrenin örnek bir rehber yapın paylaşın video çekin. Video montajlamayı öğrenin. Ya da imkanınız varsa güzel bir müzik enstrümanı alın ve onu çalmayı öğrenin YouTube videolarına bakarak. Kafanıza hiçbir olayı takmayın. Kardeşinizlede iyi geçinin hocam. Ailen yere düştüğünde her zaman senin yanında olur.
 
Hocam üzülmeyin bence karantin döneminden dolayı evde canınız sıkılıyor. İstemsizce sataşmak ya da kıskanmak geliyor içinizden. Ayn sorunu bende kardeşlerimle yaşadım. Lakin vakit ayırın kendinize mesela bilmediğiniz şeyler öğrenin örnek bir rehber yapın paylaşın video çekin. Video montajlamayı öğrenin. Ya da imkanınız varsa güzel bir müzik enstrümanı alın ve onu çalmayı öğrenin YouTube videolarına bakarak. Kafanıza hiçbir olayı takmayın. Kardeşinizlede iyi geçinin hocam. Ailen yere düştüğünde her zaman senin yanında olur.
Hocam konuyu unutmuşum. O insanları sevme olayını falan bıraktım ben. Tamamen asosyalliğe yöneldim. Önerdiğiniz şeyleri yapıyorum. Video montajıma laf yedirmem. Glitch ile kıyaslayan bile oldu. Fakat bir süre sonra sarmadı. Başka şeyler aradım. Oyun photoshop falan. Ama onlar da bana göre değil. Okul olsa yine başım dersten kalkmayacaktı. Hiç bilmiyorum cidden. Sosyalde biraz takılıyorum. İnceleme yazıyorum. Öyle genelde.

@Psychologistt hatanın bende olduğunu düşünmüyorum. Okul ve çevre faktörü beni asosyal olmaya zorluyor. Artık üniversiteye bakıcaz. Doğru insanı bekliyorum şimdilik.
Al mutlumusn şimdi, hortlattın konu al işte al yaaa.
(Beraberinde ağlama sesi)
Hortlayan mesaja cevap yazmak zorunda değilsiniz. İyi sosyaller.
 

Yeni konular

Geri
Yukarı