Öncelikle böyle bir özelliğe sahip olman normal, bunu reddetme ve kabullen. Ben de utangaç ve içe dönük bir insanım ve dediğin gibi özellikle telefonla konuşmak bana da zor geliyor çünkü konuşurken beden hareketlerini kullanamıyorsun vesaire derken iletişim daha zor hale geliyor. Yapacak bir şey yok, kimi insan spor yapar kimi atıldır, kimi çok konuşur kimi az, kimi sanatla ilgilidir kimi bilimle, sen de utangaçsın. Şahsen ben bunu yıllarca reddettim çünkü utangaç olmayı gururuma yediremiyordum. Bunun normal olduğunu anlamam iki sence önce vücut geliştirme sporuna ilgi duymamla başladı. Etrafta yunan tanrıları gibi gezen vücut geliştirmecilerin çok sayıda röportajlarını okudum, dinledim ve şunu hayretle öğrendim ki büyük bir çoğunluğu gençliğinde içine kapanık ve utangaç insanlar, hatta kimisi hala öyle. İsim istersen Flex Wheeler, Dorian Yates, Jay Cutler, Frank Zane, Phil Heath... Bu insanların benle bu özelliği paylaşması beni biraz rahatlattı ve bunu reddetmek yerine düzeltme yoluna gittim. Acı bir gerçek var ki bunu düzeltmenin tek yolu utanmak, yani utanacağını, hata yapacağını, heyecanlanacağını bilerek insanlarla konuşmak, konfor alanından çıkmak. Ben 3 aydır falan her gün 1 saat dışarı çıkar ve insanlarla etkileşim kurarım, kimi zaman bu fırına gidip ekmeğin fiyatını sormak olur veya ihtiyacım olmadan yol sormak olur vs. senin yaratıcılığına kalmış. Yani diyeceğim o ki bunu kabullen ve küçük küçük, altından kalkabileceğin bir seviyede başla ve her gün bunu aşmayı hedefle.