İnsanlarla konuşamamak

asmsrm

Decapat
Katılım
6 Aralık 2021
Mesajlar
334
Daha fazla  
Cinsiyet
Erkek
Herkese merhaba. 23 yaşındayım. Genel olarak içe dönük ve utangaç bir yapım var. İnsanlarla konuşurken özellikle telefonda konuşurken kalbim çok hızlı atmaya başlıyor. Ellerim, yüzüm falan terlemeye başlıyor. Mesela birkaç gündür sosyal medyada konuştuğum bir arkadaş sesli konuşalım mı diye sordu ama ben ise telefonda insanlarla konuşurken aşırı derecede endişeli ve heyecanlı olduğum için müsait değilim, şarjım az gibi bahanelerle geçiştiriyorum. Ben de onunla konuşmak istiyorum ama daha onunla telefonda konuşmayı düşününce bile kalbim birden hızlanıyor, ellerim terliyor. Psikiyatriste gittim, verdiği ilacı kullanıyorum. Yaklaşık 2 hafta sonra falan da psikoloğa gideceğim. Bunların dışında ne yapabilirim? Yardım eder misiniz cidden çok kötü durumdayım.
 
Son düzenleyen: Moderatör:
Çok merak ettiğim için soruyorum hangi ilacı verdi ve işe yaradı mı bunu aşman gerekiyor Discord'da public sunucular var göz atabilirsin.
 
İnsanlarla konuş hocam. Naber de, nasılsın de. Günün nasıl geçiyor gibi sorular sor. Sevdiğin şeylerden bahset. Dinlediğin şarkıları anlat. İzlediğin filmlerden konuş. Biraz özgüven sıkıntısı yaşıyorsun hepsi bu.
 
Öncelikle böyle bir özelliğe sahip olman normal, bunu reddetme ve kabullen. Ben de utangaç ve içe dönük bir insanım ve dediğin gibi özellikle telefonla konuşmak bana da zor geliyor çünkü konuşurken beden hareketlerini kullanamıyorsun vesaire derken iletişim daha zor hale geliyor. Yapacak bir şey yok, kimi insan spor yapar kimi atıldır, kimi çok konuşur kimi az, kimi sanatla ilgilidir kimi bilimle, sen de utangaçsın. Şahsen ben bunu yıllarca reddettim çünkü utangaç olmayı gururuma yediremiyordum. Bunun normal olduğunu anlamam iki sence önce vücut geliştirme sporuna ilgi duymamla başladı. Etrafta yunan tanrıları gibi gezen vücut geliştirmecilerin çok sayıda röportajlarını okudum, dinledim ve şunu hayretle öğrendim ki büyük bir çoğunluğu gençliğinde içine kapanık ve utangaç insanlar, hatta kimisi hala öyle. İsim istersen Flex Wheeler, Dorian Yates, Jay Cutler, Frank Zane, Phil Heath... Bu insanların benle bu özelliği paylaşması beni biraz rahatlattı ve bunu reddetmek yerine düzeltme yoluna gittim. Acı bir gerçek var ki bunu düzeltmenin tek yolu utanmak, yani utanacağını, hata yapacağını, heyecanlanacağını bilerek insanlarla konuşmak, konfor alanından çıkmak. Ben 3 aydır falan her gün 1 saat dışarı çıkar ve insanlarla etkileşim kurarım, kimi zaman bu fırına gidip ekmeğin fiyatını sormak olur veya ihtiyacım olmadan yol sormak olur vs. senin yaratıcılığına kalmış. Yani diyeceğim o ki bunu kabullen ve küçük küçük, altından kalkabileceğin bir seviyede başla ve her gün bunu aşmayı hedefle.
 
Korkularınızın üstüne gitmezseniz, onlar sizin üstünüze gelmeye devam edecektir. Kendinizi yavaş yavaş alıştırmanız şart. Bende aynı durumdaydım yaklaşık 1 yılda %90a varan iyileşme oldu.

Psikolog + ilaç yardımı alan, yaygın sosyal anksiyete ve OKB rahatsızı olarak söylüuorum :)
 
İnsanlarla konuş hocam. Naber de, nasılsın de. Günün nasıl geçiyor gibi sorular sor. Sevdiğin şeylerden bahset. Dinlediğin şarkıları anlat. İzlediğin filmlerden konuş. Biraz özgüven sıkıntısı yaşıyorsun hepsi bu.
Biraz falan değil aşırı benimki. Ailem yüzünden kendimi bildim bileli böyleyim.

Öncelikle böyle bir özelliğe sahip olman normal, bunu reddetme ve kabullen. Ben de utangaç ve içe dönük bir insanım ve dediğin gibi özellikle telefonla konuşmak bana da zor geliyor çünkü konuşurken beden hareketlerini kullanamıyorsun vesaire derken iletişim daha zor hale geliyor. Yapacak bir şey yok, kimi insan spor yapar kimi atıldır, kimi çok konuşur kimi az, kimi sanatla ilgilidir kimi bilimle, sen de utangaçsın. Şahsen ben bunu yıllarca reddettim çünkü utangaç olmayı gururuma yediremiyordum. Bunun normal olduğunu anlamam iki sence önce vücut geliştirme sporuna ilgi duymamla başladı. Etrafta yunan tanrıları gibi gezen vücut geliştirmecilerin çok sayıda röportajlarını okudum, dinledim ve şunu hayretle öğrendim ki büyük bir çoğunluğu gençliğinde içine kapanık ve utangaç insanlar, hatta kimisi hala öyle. İsim istersen Flex Wheeler, Dorian Yates, Jay Cutler, Frank Zane, Phil Heath... Bu insanların benle bu özelliği paylaşması beni biraz rahatlattı ve bunu reddetmek yerine düzeltme yoluna gittim. Acı bir gerçek var ki bunu düzeltmenin tek yolu utanmak, yani utanacağını, hata yapacağını, heyecanlanacağını bilerek insanlarla konuşmak, konfor alanından çıkmak. Ben 3 aydır falan her gün 1 saat dışarı çıkar ve insanlarla etkileşim kurarım, kimi zaman bu fırına gidip ekmeğin fiyatını sormak olur veya ihtiyacım olmadan yol sormak olur vs. senin yaratıcılığına kalmış. Yani diyeceğim o ki bunu kabullen ve küçük küçük, altından kalkabileceğin bir seviyede başla ve her gün bunu aşmayı hedefle.
İyi, tamam da bu şekilde yaşamak insanı çok yoruyor ve çok çabuk yaşlandırıyor. Konuşabileceğim tek bir arkadaşım bile yok, neden hep ben çaba göstermek zorundayım birileriyle tanışmak için? Neden onlar benimle tanışmak için bana gelmiyorlar? Oysaki onlar benimle tanışmak istese ben de onlarla tanışırım.
 
Herkese merhaba. 23 yaşındayım. Genel olarak içe dönük ve utangaç bir yapım var. İnsanlarla konuşurken özellikle telefonda konuşurken kalbim çok hızlı atmaya başlıyor. Ellerim, yüzüm falan terlemeye başlıyor. Mesela birkaç gündür sosyal medyada konuştuğum bir arkadaş sesli konuşalım mı diye sordu ama ben ise telefonda insanlarla konuşurken aşırı derecede endişeli ve heyecanlı olduğum için müsait değilim, şarjım az gibi bahanelerle geçiştiriyorum. Ben de onunla konuşmak istiyorum ama daha onunla telefonda konuşmayı düşününce bile kalbim birden hızlanıyor, ellerim terliyor. Psikiyatriste gittim, verdiği ilacı kullanıyorum. Yaklaşık 2 hafta sonra falan da psikoloğa gideceğim. Bunların dışında ne yapabilirim? Yardım eder misiniz cidden çok kötü durumdayım.
Aynı durum bende de oluyor :(. Bazen yazışarak bile karşı taraf öyle bir soru veya herhangi bir şey diyor ki donup kalıyorum ne diyeceğim diyorum kendi kendime. Ha annem ve babamla şakır şakır konuşabiliyorum orası ayrı.
 
Çok merak ettiğim için soruyorum hangi ilacı verdi ve işe yaradı mı bunu aşman gerekiyor Discord'da public sunucular var göz atabilirsin.
Selectra verdi, daha yeni kullanmaya başladım. Ben açıkçası ilacın pek fazla işe yarayacağını sanmıyorum çünkü ilacı bıraktıkan sonra gene aynısı olacak.

Bende konuşamıyorum bunun çözümü bizde hocam kimse elimizden tutupta tanıştırmaz saçmada zaten.
Ama neden hep ilk adımı biz atmak zorundayız? Neden insanlar bizle tanışmak için yanımıza gelmiyorlar?
 
Hocam hakkında kısmına baktım. 23 yaşında aslan gibi adamsın. En güzel yaşların. Buruk geçirme bu günlerini. Bak ne güzel hava. Yakın bir arkadaşın ile gez dolaş. Birbirimize üstünlüğümüz yok. Hepimiz aynıyız. Yazdıklarına bakılırsa ne dediğini bilen aklı başında birisin. Aynı sorunu abim yaşamıştı. Psikolog ona çok iyi gelmişti.
 

Geri
Yukarı