Tamam’dır sağolun.Böyle bir durumda ailene kulak asmayıp işten çıkmanı öneririm ama geçinme durumunuzu ve tahmini tekrar iş bulma süreni bilemediğim için kesin bir yargı kullanmayayım. Çalışırken bir yandan başka bir iş arayabilirsin.
Fikir aklımda hep vardı umarım bir gün gerçekleştiririm.bence birikim yap ve yurt dışında özellikle ABD'de aşçılık üzerinde kariyer yapabileceğin çok alan var bu meslek üzerinden devam etmek istiyorsan tabii.
Keşke ailem’de böyle düşünse. Sağolun fikirleriniz benim için değerli.Açıkçası hedeflerin var ise işi bırakarak hedeflerine gitmeni önerebilirim.
Tabi bu konuda bazı etmenleri göz önüne almak lazım. Mesela hayalin ne? Hedefin ne? Şuan işten ayrılsan hedefine ne kadar sürede ulaşacağına inanıyorsun? O süre içinde işsiz kalsan ailene bir zararın olur mu? Maddi açıdan zor duruma girer misiniz?
Eğer bu etmenlerden sonra hedeflerine gidebiliyorsan hiç düşünmeden git derim. Belki daha çok para kazanırsın belki daha az. Ama sevdiğin işi yaparsın ve kendini geliştirirsin.
Aslında ekonomi’den çok onlar devlet kapısı kafasında fakat ben memur değilim işçiyim.Hiçbir iş sizin sağlığınızdan önemli değildir, 1 gün izin hakkınızı sonuna kadar iş arayarak kullanın. Kendinize iş bulup öyle işi bırakın. Ülkemizin ekonomik şartları ve işsizlik oranı ortada ailenin "tamam çık senden önemli mi" diyememe sebebi bu olabilir.
Çok sağol canım kardeşim fikirlerin ve düşüncelerin için. Umarım sende yıpranmadan istediğin bir bölüme geçersin.abi bende istemediğim bir lisede aile zoruyla okuyorum aklımdan hiç geçmezdi sağlık okumak sağlık derslerinden midem bulanıyor intihar seviyesine geldim okula bırakmak istiyorum fakat ailem izin vermez sen hem reşitsi de çık o işten ailen bilmez seni ne çektiğini sen bilirsin boşver onları canın hangi işi istiyorsa onu yap.Allah bu durumdaki insanların yardımcısı olsun.
Ramak kaldı böyle giderse rest çekeceğim zaten.Kendi hayatın ile ilgili vereceğin hiçbir kararda başkalarından onay arama. Mühim olan mutluluğun. Nerede ve ne yaparken mutlu isen onu kovala.
Çok haklısın ama ne kadar sinirlensemde onlara kıyamıyorum.21 yaşında bir bireysin. Kendi kararlarını kendin verebilirsin. Hayatına ailen değil sen yön ver. Her zaman içinden gelen sesi dinle...
Ailemle bu iş yüzünden tartıştım bir ton olay çıktı. Çözüm aramak yeribe hocaya gittiler. En son gelip psikoloğa git diyorlar hala işi burak diyemiyorlar. Para seviyorlar biraz sanırım.Akıl sağlığını kaybettiğini söylüyorsun yapman gereken ya işi bırakıp psikiyatriye gitmen yada işi bırakmadan psikiyatriye gitmek.
En kötü oteller’de extra olarak çalışırım.Kendi kararlarını kendisi verebilir ancak ailesiyle birlikte yaşıyorsa ailesinin de söz hakkı olabilir. Klavyenin başında "21 yaşındasın, sevmiyorsan çık" yazmak kolay.Türkiye'de iş bulmadan işten çıkmak bu kadar kolay mı, on binlerce kişi mecburen memnun olmadığı işlerde çalışıyor. Bence iş arayın, işinizi bulun öyle çıkın. Çünkü işten ayrılıp evden harçlık almak zorunda kalınca psikolojiniz daha da olumsuz etkilenebilir.
Doğru bende o kanıdayım.İşi bırak ve başka bir iş bul. Böyle bir ömür geçmez.
Çok haklısınız. Bende bu sene okulumu bitirip üniversite sınavlarına gireceğim. Başarı sağlıyamaz isem askere gitmeyi düşünüyorum. Sonrası Allah kerim.Böyle giderse sen yaşın 30 demeden tımarhanelik olursun. Ailen evet bir noktada haklı ama bu denli müdahil olamazlar.
Yapman gereken şu. Hayalini gerçekleştirmen için neler yapman gerekir. Yurt dışında eğitim olabilir, yada çok ünlü bir şefin mekanında çalışarak ondan mesleği öğrenmek olabilir. Yapmak istediğin şey her neyse önce bir planın olsun benim şunları şunları yapmam lazım, şu şartları sağlamam gerekiyor gibisinden. Aldığın maaşın ne kadarı sana kalıyor bilmiyorum ama kesinlikle belli bir birikimin olsun elinde. Bu işten ayrılıp ortada kalman da yanlış olur. Önce diğer alandaki yerini sağlamlaştır sonra şuanki işinden istediğin şekilde ayrılırsın.
Öncelikle anlamlı ve uzun uzun yazdığınız için çok teşekkürler. Yazdıklarınız doğru ve anlamlı kelimeler, arkasıda dolu gözlemler. Fakat Benliğimi unutmaya, hal ve hareketlerim’de değişiklikler söz konusu. 40-50 yaşında insanlarla 13-15 yaşındayken bile oturup seviyeli bir muhabbet kurabilen ben, şuan hepsinin boş konuştuğu ön yargısındayım. İnsanlığa bakış açık VS değişiyor. Hafıza kaybım artmaya başladı. Psikoloğa gitmete bile isteğim yok. Bütün oyun oynuyorum. Sadece izin günlerimde dışarı çıkıyorum. Durum bu malesefHer ne kadar gerçek olsa da, hayatım boyunca duyduğum ve duymaktan nefret ettiğim, herkes zor şartlarda çalışıyor gibi bir cümle kurmayacağım, herkesin zor şartlarda çalışıyor olması bu şartları kabul edilebilir kılmaz. Ayrıca kim bu herkes ve neden benim hayatımın gidişatında belirleyici olabiliyorlar.
Herkes zor şartlarda çalışıyor, bende çalışayım zihniyeti ile herkes zor şartlarda çalışmak zorunda kalıyor. Tabi ki bu durum, hadi birlik olalım bu düzeni yıkalım tarzı bir şey değil, zaten bu saatten sonra gerçekleşebilir bir şey de değil. Bu yüzden hepimiz mutlu olacağımız, böyle bir şey mümkün olmadığı içinde en azından huzurlu olacağımız bir yerlerin arayışındayız. Bu yeri bulana kadar, istemediğimiz hatta nefret ettiğimiz yerlerde zor şartlarda yada saçma sapan insanlarla birlikte çalışıyoruz ve dayanıyoruz, görünen o ki dayanmak da zorundayız.
Daha önce bulunduğum bir tatil köyünün işletmesinde, mesleğin ile ilgili gözlemlediğim şuydu, eğer işinde iyi ve maharetli isen aranan, talep edilen hatta kapris yapabilen biri olabilmen mümkün. Dolayısı ile bugün nerede olursan ol senin için hala umut var demektir, senin yapacağın da bu umudunu kaybetmemek. Bugün rezil bir yerde, seni tatmin etmeyen insanlarla birlikte çalışıyor olabilirsin ama bunun ileride istediğin gibi bir yerde çalışmana vesile olacağını düşünerek kendini adapte edebilirsin.
Rezil bir yerde çalışıyor olmak bile belli bir zamandan sonra kurulu düzeni mi bozmayım ile sonuçlanabiliyor. Tahminimce ailenin hissiyatı da bu yönde, senin adına endişeliler bu yüzden haksız olduklarını söylemek çok zor. Çünkü bir yere girip tutunamamak, işsiz kalmak, tekrar bulamamak günümüz Türkiye' sinde günlük rutinler.
Naçizane tavsiyem, bulunduğun yerin geçici olduğunu bilerek ortama ayak uydurup hatta eğlenmene bakman. Yukarıda da söylediğim gibi senin için bir umut var. Arayışını hiç kesme, bu arada kendini geliştirmeye devam et. Arayışın sonuç verdiğinde, çalışma şartlarını, gelirini, kalitesini kıyaslarken ailenin içine sinmesi adına geleceğini garanti altına alıp almadığını yani orada bir geleceğin olup olmadığını da gözden geçir. Bir süre sonra ortada bırakmayacaklarından emin ol.
Herşey gönlünce, gönlümüzce olur umarım.
“Çin’de de olsa ilmi arayınız. Çünkü ilim öğrenmek her Müslümana farzdır. Melekler, yaptıkları işten hoşlandıkları ilim talebeleri için kanatlarını yere sererler.” (Câmiü’s-Sağîr, 1/310)Neden hep amerika ya yollama peşindesiniz ülkemizde parlasın eğer ışık varsa zaten bu yüzden hep kaybediyoruz gençlerimizi kaybettiğimiz için atatürk tek umudum gençliktir diyor.
Şuan işi bırakamıyorum zaten hocam, hem okulum bu sene son hem’de askerlik var o yüzden iş bulmam zorlaşır. O yüzden bi çıkmazdayım ne yapacağımı bilmiyorum.Başka bir iş bulmadan sakın mevcut işini bırakma. Bende sevmediğim bir işte gece gündüz vadialı 12 saat çalışıyorum artı 2 saat yolu var. İstediğin başka bir iş bul sonra istifa et.
Şuan işi bırakamıyorum zaten hocam, hem okulum bu sene son hem’de askerlik var o yüzden iş bulmam zorlaşır. O yüzden bi çıkmazdayım ne yapacağımı bilmiyorum.