Haklısınız, oranın refah seviyeleri yüksek olduğu için psikolog olarak orda dikiş tutturulamaz, ki kendi psikologları vardır kendi insanlarını bizden daha iyi tanıyan. Oraya adapte olana kadar zaten yaş 30'u geçer. Peki sizin de bildiğiniz ya da akrabalarınız, eşiniz, dostunuz olur ; onların bulunduğu bu tür ülkeler var mı? Kendi ülkemi kötülemiyorum ya da batı özentisi değilim ama insan dünyaya bir kez geliyor ve yaşantısını sürdürmek için iyi bi yer seçmek zorunda. Bu ülkede kendimiz zar zor büyüyoruz ki evlat yetiştirmek de bi o kadar zor. Ekonomik şartlar desek, hepiniz farkındasınızdır ülkedeki terazinin eşit ya da yeterli olmayışının. O yüzden yurt dışında yaşam konusunda verebileceğiniz tavsiyeler, görüşleriniz varsa her birini duymak, hakkında düşünmek isterim. Hepsini ilgiyle okuyorum