Yaklaşık birkaç aydır böyleyim. Kafamı bir türlü toparlayamıyorum. Vücudumu, zihnimi o kadar yorgun hissediyorum ki artık bir şey yapasım gelmiyor. Sebebi bundan birkaç ay önce mülakatlara girmemdi. Lise hayatım boyunca her gün hayalini kurduğum askeriyenin kapısından bile giremeyeceğimi öğrendim. Sebebi bende doğuştan gelen bir bel bozukluğuymuş. Adı biraz uzun da şu an anlatmayacağım. 4 sene hayalini kurdum, sınav senemde ise afedersiniz ama köpek gibi çalıştım. Bir derse koştum, bir spora, bir okula derken günde 4-5 saat uykuyla resmen hayatı kendime zindan ettim. Bir de üstüne ilişkim var ona da zaman ayırayım derken yaşamıyordum resmen. Bu kadar uğraşın ardından, hayallerin ardından "askeri öğrenci olamazsın" kağıdı beni yıktı geçti resmen. Hem psikolojik hem de bedenen bayağı bir yorulmuştum. Çabalarımın karşılığını da alamayınca hepten bitik durumdaydım. Üniversite sınavına gelince oradan da pek iyi bir puan alamamıştım istediğim bölümler gelmiyordu. Fakat o sıra öyle bir ruh halindeydim ki önüme ne gelirse yazdım. Üstüne bir de o bölüme gitmeyip OBP puanımı kırdım. Yıllar boyu askerlik mesleğini hayal edip böyle bir sonla karşılaşmak psikolojimi bozdu. Bunların üstüne de maalesef ailevi sıkıntılarım baş gösterdi sınava tekrar hazırlanmayı çok istiyordum fakat ailem beni işe göndermeye zorladı, ben evde durdukça babamın gözüne gözüne batıp duruyordum. Beni istemediğim bölümlere, işlere yollamaya çalıştı hala daha aramız çalkantılı. Zaten sınava hazırlandığım zaman da pek destek olmuyordu hatta evin huzurunu kaçırıp duruyordu. Bana, kardeşlerime, anneme durduk yere kızmaları hep vardı. Benim asker olamayacağımı söyleyip duruyordu gözünde pek bir değerim yoktu o konuda. Bir şeye sinirlenince gözü dönüp ağzına geleni sayıyordu bana. Şu an işe gidip para kazanmadığım için de ayrı bir gözüne batıyorum. Zaten bu olaylardan 8-9 ay önce de abim gibi gördüğüm kuzenimi toprağa verdim. Anlayacağınız dostlar artık değil bedenen mental açıdan ders göresim yok. Dinlenecek fırsatım dahi olmadı doğru düzgün. KPSS sınavına girdim eğer oradan atanırsam gidip çalışmaya başlayacağım hemen yoksa dayanamıyorum. Her şeye daha bir duyarlı, daha bir takıntılı hale geldim önceden hiç böyle değildim. Bir şey önemsizse umursamaz, düşünmezdim bile. Artık düşündükçe düşünüyorum bazı olaylara karşı daha duygusalım daha takıntılı hale gelebiliyorum. Bu saydığım sorunlar anlattıklarımdan sonra olmaya başladı. YKS'ye gelecek olursak dostlar biraz biraz çalışıyorum temelim var, bu sürede bir şeyler yapabilirim ama kafamı toparlayamıyorum. İçimi dökmek için yazdım buraya iyi Sosyaller.