Bundan sonrasını ciddiye alamadım dostum. Zeka böyle bir şey değil bunu kendine diyen birisi muhtemelen kompleksli aptalın tekidir ama ergenliğinin zirve yaptığı bir dönemde olduğun için bir şey diyemiyorum. Bu tür düşünceler ergenlikte normal. Yirmili yaşlarına doğru hayat görüşün iyice oturur. Bu tür şeyleri kafana takma ve derslerine bak.
Ben de üniversite için Trabzon'dayım. Belki bir gün yüz yüze görüşürüz.
Ben aynen buydum. İlaçlar sağ olsun bunu oldukça azalttı, düzgün bir psikiyatriste gitmekten çekinmeyin.
Belki bende olduğu kronikleşmiştir, ben psikiyatriste gitmenizi öneriyorum. Düzgün bir ilaç tedavisi çok işe yarar.
Bence bunu daha fazla insanla konuşmalısın. LinkedIn'den alanında uzman insanlara mesaj yaz, onların fikirlerini al. Bak bakalım ne diyorlar? Kaybedecek bir şeyin yok sonuçta.
Üniversite derslerden ibaret değil. Ortak amaçlarının olacağı insanlarla buluşma, birlikte iş yapma şansın var. Örneğin bizim üniversitede Creatiny takımı var, TEKNOFEST'de üç kere birinci olmuş. Enerji Teknolojileri Topluluğu var, yine TEKNOFEST'e katılıp derece elde etmiş. Bu imkanları üniversite dışından bulman zor. Ayrıca bu motivasyonsuzlukla nasıl kendini geliştirebilirsin?
Dersler dediğin halledilir. Alırsın temel seviye kitapları biraz çalışırsın aslında ne kadar kolay olduğunu görürsün. Ben bu konuda seninle aynıydım, basit bir denklemi bile çözemiyordum. 11. sınıfta matematik hocam antrenmanlarla matematik ve antrenmanlarla geometri kitaplarıyla performans ödevi verdi. O zamana kadar kendimi matematik zekası olmayan biri sanıyordum. Meğer sadece temel eksikliğim varmış. Sende de durum böyle muhtemelen.
Son cümleniz hariç katılıyorum, ben de normalde tıpatıp aynıyım. Düzgün bir psikiyatr gözetiminde ilaçlar, gerekliyse kullanılmalı.
Merakın var ama merak uzun vade de yetmiyor işte disiplin lazım. "Merakım var ama yapamıyorum." = İradem zayıf.Öncelikle başınız sağ olsun hocam. Bende yaşadıklarınızın neredeyse aynısını yaşıyorum hayattan hiçbir şekilde zevk almıyorum ve her şeyi gereksiz yere kafama takıyorum dışlandığımı düşünüyorum ve herkes bana yaşına göre çok akıllısın, çok yakışıklısın diyor ama ben aynaya baktığımda kendimden utanıyorum yazılıma benim de merakım var fakat nedense öğrenmek istemiyorum inanın ki Unity'i ve Visual Studio'yu 10 kez silip yüklemişimdir, her şeyden çabucak bıkıyorum 2011, 2012'den kalma bilgisayarım vardı hep yeni bir bilgisayar istiyordum alınırsa mutlu olucağımı düşünüyordum geçen senenin başında oyuncu bilgisayarı alındı bilgisayarda aklınıza ne gelirse var GTA 5, Doom, Half-Life, CS:GO, Witcher 3, people playground vs. fakat hiçbirini oynayasım gelmiyor sadece bağımlısı olup hiç zevk almadığım bir oyunu oynuyorum. Hiç bununla alakalı doktora gitmedim ailem zorlasada gitmek istemiyorum her şeyi içimde saklıyorum anlıycağınız yalnız değilsiniz.
Hayallerine ulaşmak isteyen kişi bahanelerle uğraşmaz. Yoluna bakar. Herkesin hayatı tozpembe değil, herkesin bir zorluğu var. Başından zor şeyler geçmiş olabilir, yapılacak bir şey yok hayat böyle ve devam ediyor. Sen bir zorlukla karşılaşınca durup kafaya takacaksan bu kadar başarılı olamazsın.
Bu tür şeylerin üstesinden gelen, zorlukları aşan kişiler hedeflerine ulaşır. "zengin olmak" istediğini söylemişsin. Bak bakalım dünyanın en zengin insanlara hangisi tozpembe bir hayattan gelmiş oralara? Hangisi zorluk çekmemiş ya da sorun yaşamamış?
Kısaca bahaneleri ve ergence tavırları bırak bir kenara yoluna bak, eğer başarılı olmak istiyorsan. Fakat ben yerimde sayıp sadece söyleneceğim diyorsan bu şekilde devam et. Bu kadar net bu olay.
Arada birkaç noktaya değinmek istiyorum.
Üniversiteye gitsem ne olacak ki kafasındasın.(olabilir)seneye 12. sınıf olup mezun olduktan sonra eline devamlı gelir elde edebileceğin bir şey olacak mı(bu mentalle bunu yapman imkansız.)Olmayacak.
(Hocaları eleştirdiğin kısım da genelleme olmuş, tüm hocalar öyle değil haberin olsun.)
Hayallerini anlatman ben şöyle yaparım, yaşım tutsa böyle olurdu, siz beni büyüyünce görün gibi boş atıp tutmalar, senin yapmak istediğin işi hafife almana sebep olur ve yapmazsın bu yüzden şu an 0 durumdasın.
Sürekli düşünen tek kişi sen değilsin.
Arkadaşların senin yanında daha mantık dışı hareketlerde bulunabilir. Ama senden çok daha zeki, çok daha ileri görüşlü, çok daha atılgan olabilirler.
Yapmak istediğin şeyi yapana kadar anlatma, yaptıktan sonra tüm dünyaya duyur.
Merakın var ama merak uzun vade de yetmiyor işte disiplin lazım. "merakım var ama yapamıyorum." = iradem zayıf.
Gerisi ergenlik sorunları gibi geldi ve hiç kafaya takılmaması gereken boş sorunlar ama siz olgunlaşmamışsınız işte.
Ben de üniversite için Trabzon'dayım. Belki bir gün yüz yüze görüşürüz.
Ben aynen buydum. İlaçlar sağ olsun bunu oldukça azalttı, düzgün bir psikiyatriste gitmekten çekinmeyin.
Belki bende olduğu kronikleşmiştir, ben psikiyatriste gitmenizi öneriyorum. Düzgün bir ilaç tedavisi çok işe yarar.
Bence bunu daha fazla insanla konuşmalısın. LinkedIn'den alanında uzman insanlara mesaj yaz, onların fikirlerini al. Bak bakalım ne diyorlar? Kaybedecek bir şeyin yok sonuçta.
Üniversite derslerden ibaret değil. Ortak amaçlarının olacağı insanlarla buluşma, birlikte iş yapma şansın var. Örneğin bizim üniversitede Creatiny takımı var, TEKNOFEST'de üç kere birinci olmuş. Enerji Teknolojileri Topluluğu var, yine TEKNOFEST'e katılıp derece elde etmiş. Bu imkanları üniversite dışından bulman zor. Ayrıca bu motivasyonsuzlukla nasıl kendini geliştirebilirsin?
Dersler dediğin halledilir. Alırsın temel seviye kitapları biraz çalışırsın aslında ne kadar kolay olduğunu görürsün. Ben bu konuda seninle aynıydım, basit bir denklemi bile çözemiyordum. 11. sınıfta matematik hocam antrenmanlarla matematik ve antrenmanlarla geometri kitaplarıyla performans ödevi verdi. O zamana kadar kendimi matematik zekası olmayan biri sanıyordum. Meğer sadece temel eksikliğim varmış. Sende de durum böyle muhtemelen.
Son cümleniz hariç katılıyorum, ben de normalde tıpatıp aynıyım. Düzgün bir psikiyatr gözetiminde ilaçlar, gerekliyse kullanılmalı.
?Çözmez, sahip olduklarının bir gün kölesi olursun.
Arkadaşalar bu arada çoğunuz üniversite oku diyorsunuz. Peki yazılım veya bilgisayar mühendisliği bölümü olarak üniversite (en düşük puanlı veya yüksek puanlı) fark etmeksizin gideyim mi?
Üniversiteye gitsem ne olacak ki kafasındasın.(olabilir)seneye 12. sınıf olup mezun olduktan sonra eline devamlı gelir elde edebileceğin bir şey olacak mı(bu mentalle bunu yapman imkansız.)Olmayacak.
(Hocaları eleştirdiğin kısım da genelleme olmuş, tüm hocalar öyle değil haberin olsun.)