Kardeşi olanları görünce imrenmek

Ben de hep kendimden küçük bir kardeşim olmasını istemişimdir, seni çok iyi anlıyorum. Zaman geçtikçe alışıp kabulleniyorsun. Ailenin maddi durumu da müsait olmayabilir, istemiyor da olabilirler. Tek kendini de düşünerek hareket etmemek gerekir. O yaşlarda bu tür şeyler çok doğal. Benim de ablam olmasına rağmen diğerleri gibi onunla vakit geçirmedim, dediğin gibilere ben de imrenirim. Dünyanın sonu değil. Kardeşin yerini sağlam dostluk alabilir, zamanla kardeşten farkınız olmaz.
Gereksiz ekleme: Benimkiler de boşandı, ikisi de şu an başkasıyla beraber. Bana da kardeş gelebilir, bak ilk evliliklerinden gelmedi diye diğer evliliklerinden gelmeyecek değil. Seninkiler de boşanırsa (tabii böyle bir şeyin olmasını istemeyiz) kardeş gelebilir yani, demek istediğim o.

Bence asla imrenilecek bir şey değil bir kere sahip olduğun her şey %50 oranında bölünüyor sana alınacak eşyalar mal, mülk, sevgi ayrıca hiç anlaşamama gibi bir durumunuzda olabilir bu da aile içi şiddet e sebebiyet verebilir ailen zora girebilir gibi bir sürü olumsuz etken var iken bir kardeş istemek bana göre kötü ayrıca bekara karı boşamak kolay derler. En iyisi böyle devam et. Kendine kardeş yerine geçebilecek bir dost edinmeye bak, ya da bir hayvan.

Kardeşim ve abim var ama keşke yalnız olsaydım.

Çoğu kişinin aksine ben kardeşimi çok severim. Aramızda 10 yaş fark var, dolayısıyla çok arkadaş gibi büyüyemedik ama kendi kanından anlaşabildiğinin biri olması ben iyi hissettiriyor. Abilik otoritesi bambaşka bir şey. Başı sıkıştığında ilk bana gelir, böyle bir kişinin olmaması bence hoş değil.

Bir de benden büyük var, onu da severim ama pek hayrı dokunmuyor

Ha annen baban fırına yeni ekmek atmak için biraz geç kalmış, bu saatten sonra olsa da büyük ihtimal ilgilenmeyeceksin çünkü aradaki yaş farkı buna çok fazla mani olacaktır.

DoomSlayer34 dedi:

Bundan 3 yıl önce çok iyi arkadaşlarım vardı ama taşınınca hepsi geride kaldı. Arkadaş edinmeye çalıştım ama istikrarlı olmadı. Bende pes edip arkadaş aramayı bıraktım. Arkadaşlarımla arada oyun oynuyorum ama oda sarmıyor beni artık. Okullar 8 aydır kapalı olduğu için arkadaşım kalmadı. Ve tabii ki ben karar veremiycem ama bu işin nedenini öğrenmek istiyorum ama utanıyorumda.

Fakat hocam şöyle düşün istediklerini aldıktan sonra sıkılmaya başlayacaksın tek kişi nereye kadar. Örneğin bir konsol aldınız ama beraber oynayacak kimse yok. İkinci kol öylesine bekliyor 2 yılda bir gelen kuzenim gelince anca oynuyorum iki kişi. 50 tane konsol mu yoksa düzgün bir kardeş/abi deseler kardeşi seçerim.

Genişletmek için tıkla...

Kardeşim var memnun değilim nedeni ailem ne alırsam yaparsaam ona da yapmamı almamı oynatmamı falan istiyor yaşım 18 sayılır 12 yaşında kardeşim var salak salak konşuyor oyun oynamıyor hep arkadaşları ile oynuyor bir bilgisayar adlım her gün oynuyor benden fazla oynuyor bende kızınca bir sıkıntı oluyor isteme bence bunları da düşün büyüdükleri zaman senle flaan oyun moyun oynamıyorlar.