Kardeşime çok kötü vurdum

1 gün evde yoktum eve geldim. Gelir gelmez şımarık şımarık hareketler yapmaya başladı. Ondan daha küçük 3 yaşında kardeşim var. Onunla sürekli uğraşıp ağlatıp kendince eğlenir. Onu bu hareketlerinden dolayı uyardığımızda sanki kendi haklıymış gibi hep üste çıkmaya çalışır söz dinlemez. Bu sürekli sürekli yaşanır bizim evde. Normalde bu olaylarda bir babanın otoriter bi rol üstlenip evi sakinlestirmesi, düzeni sağlaması lazım değil mi? İşte benim babam bunu başaramıyor. Sözünü hiç geçiremiyor. Sözünü geçirmeyi bırak ben kızdığımda o da bana kızıyor. Kardesim de onun gazına gelip bize karşı tavır alıyor.

Bu yüzden evde sürekli kavga dövüş oluyor. Haliyle bende söz geçiremiyorum. Yapacak pek bi sey kalmıyor ben de haliyle vuruyorum. Ama babam buna da karşı çıkıyor. "Ben sana kardeşlerine vurma demedim mi? Vurmayacaksın kardeslerine." diye çıkışıyor. Ulan senin biraz sesin çıksa zaten bunlara gerek kalmayacak. 2 bebeye daha söz geçiremiyosun bize çemkiriyorsun! Bu akşam gene aynı şeyler yaşandı kardeşime ani sinirle vurdum. Nasıl vurduğumu bende bilmiyorum bunu da sonradan fark ettim. Babam kardeşime bakmaya gitti. Geldiginde "Sen nasil vurmuşsun öyle çocuğa ben sana vurma demiyor muyum? Ben sana hiç vurdum mu?" diyip üstüme yürüdü. Sanki ben senin bana vuracagin kadar şımarıklık yaptım diyecektim de dilim gitmedi. Tabii ki de bu bir bahane değil ama o evin içerisindeki stresi yaşamak lazım bunu anlamak için. Evin içinde öyle müthiş bir ses oluyor ki anlatamam. Strese girmemek elde değil yani. Daha sonra kardeşime bakmaya gittiğimde aynadan gözünün morartısına bakıyordu. Onu öyle görünce çok pişman oldum. Ne kadar sert vurmuşsam artık.. Sonra hiç konuşamadım onla. Bundan sonra ona nasıl yaklaşabilirim fikirlerinize ihtiyacım var. Okuduğunuz için teşekkürler.

Özür dilemenin vakti gelmiş gibi hocam. Kardeşinizi strese ve şiddete dayalı şekilde eğitmeye çalışırsanız sanıyorum aranız daha da açılır.

Ailevi içi meseleleri kendi aranızda halletmeniz gerekiyor, yapabilecek bir şey yok gibi. Siz de kardeşinize vurmayın.

Abi kardeşsiniz siz çözülür. Özür dileyin samimi bir şekilde sarılın. Sevginizi hissettirirseniz sizi affedileceğinizi düşünüyorum. Bir de kardeşiniz hareketlerini normal olduğunu düşünüyorum bu kadar sert tepki vermeyin.

''Şımarık''tan kastın nedir? Çocukça hareketlerse yaşına ver geç.

Yazım dilinden ve anlattığım kadarıyla 15-18 yaş aralığındasın, baba rolünü üstlenmene gerek yok. Baban o şekilde yaklaşıyorsa emin ol var bir bildiği, empati kur.

En büyük çocuk da sen olduğun için evrimsel olarak potansiyel alfasın, babana kendini rakip yapmana gerek yok. En büyük çocuk çeker bunları.

Kardeşlerine iyi davran sonra ileride pişman olursun. Her zaman çocuk kalmayacaklar, gelişimlerine katkıda bulun otorite kurmak yerine ilişkini sağlamlaştırmayı dene.

''Nasıl yaklaşabilirim'' diye düşünmene gerek yok, kardeşsiniz olur böyle. Ama her şeyin dozu olduğunu unutma, gönlünü al.

aslavarolmadıki dedi:

Özür dilemenin vakti gelmiş gibi hocam. Kardeşinizi strese ve şiddete dayalı şekilde eğitmeye çalışırsanız sanıyorum aranız daha da açılır.

Genişletmek için tıkla...

Özür dilemek farz oldu zaten de aramızın açılacağını pek zannetmiyorum. Her ne kadar kızsam da yanıma gelip hicbir şey olmamış gibi oynar konuşur. Sadece bugün biraz fazla ileri gitmiş olabilirim nasıl yaklasacsgimi pek bilmiyorum.

Bu kardesiniz kac yasinda?
Vurmak ne kadar dogru orasina ben karisamam ancak bu tarz laf gecmeyen çocuklari uslamak icin buna es deger bir şey lazim. Size kalmis ama bence ozur dilemeyin, en azindan yaptiginiz bosa olmamis olsun.
Artik gozunu korkutabilirsiniz demeye getiriyorum kisaca.
Yine de ben çocuk yetistirmedim, sadece fikrimi belirtiyorum yanlış olabilir. Kotu olani yapmissiniz zaten.

Baba otoritesi sallantıda. Çocuk da istifade ediyor. O yapamıyorsa annenle konuş. Annen önlem alsın. Ortak bir tavır koyarsanız o da uslanmalı.

Doin dedi:

''Şımarık''tan kastın nedir? Çocukça hareketlerse yaşına ver geç.

Yazım dilinden ve anlattığım kadarıyla 15-18 yaş aralığındasın, baba rolünü üstlenmene gerek yok. Baban o şekilde yaklaşıyorsa emin ol var bir bildiği, empati kur.

En büyük çocuk da sen olduğun için evrimsel olarak potansiyel alfasın, babana kendini rakip yapmana gerek yok. En büyük çocuk çeker bunları.

Kardeşlerine iyi davran sonra ileride pişman olursun. Her zaman çocuk kalmayacaklar, gelişimlerine katkıda bulun otorite kurmak yerine ilişkini sağlamlaştırmayı dene.

Genişletmek için tıkla...

Çocukça hareketler evet. Ama sonuçta evde bir otorite olmalı diye düşünüyorum. Evde bir kişinin sözü geçmeli. Evet bundan sonra kardeşimle daha iyi bir iletişim kurmaya çalışıcam. Yanıma çeker konuşurum özür dilerim bi şekilde gönlünü alırım

Salih METİN dedi:

Baba otoritesi sallantıda. Çocuk da istifade ediyor. O yapamıyorsa annenle konuş. Annen önlem alsın. Ortak bir tavır koyarsanız o da uslanmalı.

Genişletmek için tıkla...

Kesinlikle anlatmaya çalıştığım şey bu. Zaten evde annem daha baskin ama yine de yeterli olmuyor.

@ZarganaJojuk babanızla anneniz konuşsun. Hatta ciddi bir sohbet olsun. Sonra ortak, kardeşinizle konuşsun. Siz de olursanız ve çocuğa derdinizi anlatıp o da kendince derdini anlatırsa bir uzlaşı sağlanabilir.