Kimseye güvenemiyorum

Yaşım 18 yakında 19 olacağım. Lise bitti herkes dağıldı eski samimiyet de yok kimsede. Eskiden okul yetmezdi WhatsApp'tan konuşurduk 2 saat ayrıyeten. Şimdi öyle olmuyor tabii. Çevremde birkaç arkadaşım var fakat onlarla bile eski samimiyetim yok. Yeni arkadaşlar edinmek gibi bir huyum da yok kimseye güvenemiyorum. Herkes sosyal medya gibi bir çıkmaz çukurun içinde kimse kafasını kaldırıp etrafına bakmıyor. Bakanlar da birbirini ezip ortamın kralı ben olayım kafasında. Yalnızlık daha iyi geliyor bana. Alışığım zaten tek başıma kafamı dinlemeyi seviyorum. Belki bir gün yine eli yüzü düzgün gerçek dostluğu bilen bir kişi çıkar o zaman eskiden olduğu gibi güvenebilirim birilerine.

Benim gibi çok kişi vardır fakat eminim eski samimiyeti özlüyorlardır.
Ben bazen diyorum keşke 2009 zamanlarına dönsem, sabah erkenden akşam ezanına okunana kadar top oynadığımız, bacaklarımız kopana kadar bisiklet sürdüğümüz, teknolojinin bu kadar erişilebilir olmadığı ve samimiyetin olduğu ortam geri gelse diye...

Bakanlar da birbirini ezip ortamın kralı ben olayım kafasında.

Bu tip insanlara horoz diyorum. Kendi çöplüklerin de öterler



Ben sokak da sabahdan akşama kadar taso oynadığım günleri özlüyorum.

RTX 2080 Ti olsa ne olur mesela. O tasonun zevkini veremez

Eskiden samimiyet vardı. Dostluklar vardı. Şimdi herkes cebindeki telefona göre sınırlandırılıyor. O zaman telefon bile yoktu. Varsa da içinde yılan oyunu olurdu

İnternet insanları yalnızlaştırıyor.

Ben de hep misket oynardım. Misket turnuvaları yapardık aramızda ve hayatımda hiçbir şeyden o turnuvalar kadar zevk almadım ben.

Yahu güven kaygısı yaşamana gerek yok ki. Sen arkadaşlarınla ne ticaret yapıyorsun ne de aynı evi paylaşıyorsun. Herkese ederi kadar davran, geç. Bu kadar anlam yüklersen, sosyal fobin ilerler ve depresyona dönüşür.

Bir de benden sana abi tavsiyesi, insanların kusurlarını aramaya çalışma. Çünkü eşeledikçe bulursun. Sen, ben ya da bir başkası... Çok mu dört dörtlük insanız? O yüzden bu kadar kafa yorma.

Güven kaygısı dediğim maddiyat açısından bir güven değil. Demek istediğim dostluk açısından olan güven. Yani cidden dostluğuna güvendiğim kişi bulamıyorum anlamında demek istedim.

Viktor R3znov dedi:

Yahu güven kaygısı yaşamana gerek yok ki. Sen arkadaşlarınla ne ticaret yapıyorsun ne de aynı evi paylaşıyorsun. Herkese ederi kadar davran, geç. Bu kadar anlam yüklersen, sosyal fobin ilerler ve depresyona dönüşür.

Bir de benden sana abi tavsiyesi, insanların kusurlarını aramaya çalışma. Çünkü eşeledikçe bulursun. Sen, ben ya da bir başkası... Çok mu dört dörtlük insanız? O yüzden bu kadar kafa yorma.

Genişletmek için tıkla...

Viktor R3znov dedi:

Yahu güven kaygısı yaşamana gerek yok ki. Sen arkadaşlarınla ne ticaret yapıyorsun ne de aynı evi paylaşıyorsun. Herkese ederi kadar davran, geç. Bu kadar anlam yüklersen, sosyal fobin ilerler ve depresyona dönüşür.

Bir de benden sana abi tavsiyesi, insanların kusurlarını aramaya çalışma. Çünkü eşeledikçe bulursun. Sen, ben ya da bir başkası... Çok mu dört dörtlük insanız? O yüzden bu kadar kafa yorma.

Genişletmek için tıkla...

Haklısın sanırım öyle davranmam gerek.

LaraInHell dedi:

Güven kaygısı dediğim maddiyat açısından bir güven değil. Demek istediğim dostluk açısından olan güven. Yani cidden dostluğuna güvendiğim kişi bulamıyorum anlamında demek istedim.

Genişletmek için tıkla...

Evet anladım. Benim de dediğim şey bu. Maddi bir ortaklığın yoksa, güvenin de pek bir önemi yok. Güvenin önemi yoktan kastım, en kötü ihtimalle ne olabilir ki? Seni ekmeye çalışır, kaypaklık yapar vb. şeyler. Sen de yolu gösterirsin, olur biter. Sonuçta anan baban değil, eşin değil. Kaldı ki insanlar, yeri geldiğinde aile bireylerine bile rest çekebilmeli. Eğer insanlara hayatınla ilgili çok detaylı bilgiler veriyorsan da verme. Böylece hayal kırıklığına da uğramazsın.

Unutma, bir insanla aran kötü olduğu zaman, ilk yapacağı kelek, verdiğin sırları açığa dökmek ve seni bunlarla vurmaya çalışmak olacaktır. Bu yüzden şu prensibi benimse: Tek doğdum, tek öleceğim. Bu, içine kapan, insanları tersle anlamına gelmiyor ama gerektiğinde rest çekmesini, itiraz etmesini ve yoluna yalnız devam etmesini bileceksin.

C. A.Caldazar dedi:

Ben de hep misket oynardım. Misket turnuvaları yapardık aramızda ve hayatımda hiçbir şeyden o turnuvalar kadar zevk almadım ben.

Genişletmek için tıkla...

Bizden sonraki nesillerde bu zamanlar için aynı şeyleri söyleyecekler. Bu böyle sürüp giden bir şey. tabii bilgisayarların ve akıllı telefonların gelişimi ile bazı şeyler değişti. Buna katılıyorum. Eskiden genelde gecekondu evlerle tüm mahalle birbirini tanırken şimdi koca binalar tüm mahalleden fazla aileyi taşırken birbirleriyle tamamen iletişimsiz hale geldi.

Her şey değişiyor ve değişmeye mahkum. Çocukluk yıllarımız biraz iyi bile geçse o yılları hep güzel anıyoruz ve arıyoruz.

Bu konuda yalnız değilsiniz. Tabii internetin etkisi bende farklı oldu.

Aslında bu bir yanılma anılar hatırlayınca güzel gelir ama aslında hiçte güzel değildir bir beyin oyunu.