Geçmiş bir zamanda yorgun bir vaktimde son dolmuş ile son durağa doğru bir yolculuğa başlamıştım. Eski tip küçük şoför arkasında 3'lü koltuk olan bir dolmuştu. Ben de hemen soförün arkasına konuşlanmıştım. Yorgunluğun verdiği rehavet ile kafam öne doğru bir halde uyuya kalmışım. Bir süre sonra uyandırıldım tabii, soför olduğunu sonradan öğrendiğim kişi; "sen nerede inecektin?" dedi. Uyku sersemi etrafa bakındıktan sonra tam kestiremedim ama daha vardır herhalde diyerek "son durakta" dedim. Şoför "e son durağı geçtik, eve geldim ben" dedi. Ben de "e yuh insan bir bakmaz mı? Arabada kimse kalmış mı?" diye içimden geçirirken "nasıl giderim peki son durağa?" dedim. Sağolsun "dur bırakayım, fazla uzak değil" dedi. Ben de "eyvallah" dedim. Yaklaşık 5 dakika sonra asıl hedefime ulaşmıştım.