Çok korkuyorum. Geçmişimde birçok insanın hakkına girdiğimi düşünüyorum. Kendimi affettirmem için elimden geleni yaptım ama nafile. Kendimi suçlayıp duruyorum.
Cuma namazından çıkan dayı sigarasını yakıp yüzüme yüzüme üfler; zikir çeken teyze, şort giyen kadına ahlaksız diyerek iftira atar ama iş mal mülk olunca kul hakkı yemeyelim olur.
Milletçe kul hakkını mal mülk ile bağdaştırmışız. Toplu taşımada oturan genci zorla kaldıran nine, iftira, yere sigara izmariti veya çöp atmak ve günlük hayatta dikkat edilmeyen bir çok şey hakka giriyor bence.
Bu işin dinle, inançla ya da korkuyla hiçbir ilgisi yok. Kişinin vicdani ve karakter durumuyla ilgisi var. Sırada haksızca öne geçmek, başkasına ait olan bir şeyi çalmak, avantaj sağlamak için birisine iftira atmak, başkasının hakkı olan bir şeyde torpil sayesinde ona sahip olmak gibi şeyler yapılabilecek en aşağılıkça en şerefsizce hareketlerden biridir. Bunları yapmamak için dine inanmaya ya da bir şeyden korkmaya gerek yok, insan olmak yeterli.
Dünya'da kendini dindar olarak gösteren milyarlarca insanın ne gibi şerefsizlikler yaptığını görüyoruz...
Şimdi araba egzozu ile havayı kirlettiğimiz için ve dünya üzerinde yaşayan 7 milyar insanın hakkına bu yolla her saniye girdiğimiz için çok da kasmaya gerek duymadığım konu.
Şaka bir yana üstteki yazdığım beni çok düşündürüyor. Ama kul hakkı yememeye çok dikkat ediyorum.
Peygamber -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz şöyle buyurur: “Ben sadece bir beşerim. Sizler bana muhâkeme olmak üzere geliyorsunuz. Belki biriniz, delilini getirmekte diğerinden daha becerikli olabilir ve merâmını daha iyi anlatabilir. Ben de dinlediğime göre o kimsenin lehinde hüküm veririm. Kardeşinin hakkını alıp da birinin lehine hüküm verirsem, ona cehennemden bir pay ayırmış olurum.” (Buhârî, Şehâdât, 27; Müslim, Akdiye, 4)