Kurgusal karaktere karşı fazla sevgi

Şimdi size bir soru soracağım. Bir de kendim hakkında bir şey anlatacağım, önce anlatacağım şeyi anlatayım ama sonuna kadar okuyun çünkü size sorum sonda.
Ben daha 5 yaşındayken annem bana bir film izletmişti film The Amazing Spider-Man'di öncelerde korkmuştum ama izledikten sonra Spider-Man'i sanki ailemden bir birey gibi görmeye başladım. Karaktere fazla sempati besledim. Her şeyimi Spider-Man'li aldırıyordum hatta 2018'de annem PS4 için çıkan Spider-Man oyununu ilk çıktığında almadığı için sinir krizi geçirmiştim resmen kendimi paralamıştım kendimi duvardan duvara vuruyordum. İşte böyle böyle büyüdü Spider-Man'e olan sevgim ne zaman görsem gözlerim yaşarıyor ya çok iyi ya gibi şeyler konuşuyorum kendi kendime. Ne zaman görsem heyecanlanıyorum, keşke ben de olsam diyorum ya şimdi nasıl anlatacağımı bilemiyorum. Cidden yok böyle bir hayranlık canımı veririm ya Spider-Man ile 10 dk konuşmak için o derece. Spider-Man hakkında bir konu açılınca Spider-Man'e birisi laf yapınca deliriyorum. Aslında Spider-Man'i sevmemin nedeni sadece güçleri olması değil, her halükarda kendini tehlikeye atıp başkalarını kurtarmak istemesi ve o trajik hayatı. Size sorum sizinde böyle benimle aynı duyguları yaşadığınız bir süper kahraman var mı? Cidden çok merak ettim fena fanboylar var mı sayfada diye.

Hayatın belli bir döneminde oluyor sanırım bu fanatiklik Büyüdükçe geçeceğini düşünüyorum. Kendine yeni uğraşlar bul, arkadaş edin, hayatına tatlı heyecanlar kat. Hayatında gerçekten değerli olan şeyler olduğunda kendini bir yere/kimseye adama ihtiyacını yönlendirebilecek hale gelirsin. Elbette ki kurmaca karakterler de sevilebilir, şaka kapsamında tartışılabilir. Dozunu iyi ayarlamak, babamızın oğluymuş gibi savunmamak lazım (herhangi birini/bir şeyi). Hayatının trajik olması, her halükarda başkalarına yardım etmek konusuna gelirsek genel süperkahraman altyapısıdır bu. Batman de aynı, ailesi çocukken gözlerinin önünde öldürülüyor. Flash’ın hikayesi benzer. Şimdi bana spiderman savunmak için klavyeye davranma, derin bir nefes al ve kendini tut şampiyon. Bir an evvel bu beladan kurtulmaya bak.

mavecc dedi:

Hayatın belli bir döneminde oluyor sanırım bu fanatiklik Büyüdükçe geçeceğini düşünüyorum. Kendine yeni uğraşlar bul, arkadaş edin, hayatına tatlı heyecanlar kat. Hayatında gerçekten değerli olan şeyler olduğunda kendini bir yere/kimseye adama ihtiyacını yönlendirebilecek hale gelirsin. Elbette ki kurmaca karakterler de sevilebilir, şaka kapsamında tartışılabilir. Dozunu iyi ayarlamak, babamızın oğluymuş gibi savunmamak lazım (herhangi birini/bir şeyi). Hayatının trajik olması, her halükarda başkalarına yardım etmek konusuna gelirsek genel süperkahraman altyapısıdır bu. Batman de aynı, ailesi çocukken gözlerinin önünde öldürülüyor. Flash’ın hikayesi benzer. Şimdi bana spiderman savunmak için klavyeye davranma, derin bir nefes al ve kendini tut şampiyon. Bir an evvel bu beladan kurtulmaya bak.

Genişletmek için tıkla...

Sana da oldu mu hiç

Hayranlık duyduğun karakter eğlence sektörü için uydurulmuş hayali bir şey. Gerçekte olmayan birisi hayatının bu kadar merkezinde olmamalı. Sempati duyman, seviyor olman normal. Yazarlar da insanların hoşuna gidecek şekilde kurguluyor zaten ama gerçek hayatla kurgu arasındaki farkı anlaman lazım. Beş yaşında annenin izlettiği filmden yola çıkarak yaşının henüz küçük olduğu görülüyor. Küçük yaşlarda böyle şeylerden etkilenmek normaldir. Zamanla hayatta bu tarz şeylerin pek bir önemi olmadığını anlarsın zaten. Yine de şimdiden bir şeylerin bilincine varmaya çalış. Hayranlık duy ama bu hayranlığı asıl hayatındaki ilişkilere zarar verecek boyuta getirme.

Kurgusal karakterler zaten bunun için yaratılıyorlar.

Bende genelde izledikten sonra ilk birkaç hafta böyle oluyor. Ondan sonrası kafama artık pek takmıyorum. Ama birisi sevdiğim karaktere laf edince mutsuz oluyorum.

UbErdoğan dedi:

Sana da oldu mu hiç

Genişletmek için tıkla...

Kurgusal karakterlere körü körüne bağlanmak şeklinde değil. Dönem dönem izlediğimiz, okuduğumuz şeylerden hepimiz etkileniriz. Çocukluk çağlarımda okuduğum kitaplardaki karakterlere aşık olduğum, arkadaş olduğum, başlarına bir şeyler geldi diye ağlamışlığım vardır. Özdeşim yapıyoruz neticede, amaç da zaten bu. Başka türlü bulunduğumuz etkinlikten zevk alamayız. Mühim olan bunu sınırlandırabilmek dediğim gibi. Şimdi ben Batmanle konuşmak için neler yapmazdım desem, sağlıksız bir yaklaşım olur. Yıllardır kaç kişi oynadı karakteri. Hangi Batmanle demezler mi adama

mavecc dedi:

Başlarına bir şeyler geldi diye ağlamışlığım vardır.

Genişletmek için tıkla...

O durum çok kötü işte ATV bir haber çıkartmıştı 5-6 yıl önce Spider-Man öldü diye salya sümük ağlamıştım akşama kadar çok üzülmüştüm ya .

UbErdoğan dedi:

Size sorum sizinde böyle benimle aynı duyguları yaşadığınız bir süper kahraman var mı?

Genişletmek için tıkla...

Bir akşam kayu izletmediler diye yatakta hüngür hüngür ağlamıştım. Yumurcak TV de kapanınca salya sümük ağlamıştım yine. Kayu karakterine bağlıydım kısaca.

Küçükten gelen bir şey, çok takılmayın.