Linux terminalinde canlı bir USB sürücüsü oluşturmak için DD komutu nasıl kullanılır?

Canlı USB oluşturmak için var olan birçok grafiksel araç vardır. Linux'de etcher muhtemelen en popüler olanıdır. Ubuntu bu amaç için kendi startup disk creator - başlangıç disk oluşturucusu aracına sahiptir.

Bununla birlikte, ileri seviye Linux kullanıcıları dd komutunu kullanarak Linux terminalinde canlı USB'ler oluşturmanın çabukluğu ve rahatlığı ile övünürler.

Dd komutu, dosyaları kopyalamak ve dönüştürmek için size güçlü özellikler sunan bir clı aracıdır.

İnsanların dd komutunu ortak bir kullanım şekli, muhtemelen bir bilgisayar veya laptopa yeni bir Linux dağıtımı kurmak gibi şeyler yapmak amacıyla kullanılabilecek USB sürücüsü gibi harici bir depolama cihazına, ISO dosyalarını yazmak için olsa gerek.

İşte bu, bu eğiticide göstereceğim şeydir. Terminalden USB sürücümüzü bularak çalıştırmanız gerekecek olan komutların üzerine gideceğim ve daha sonra son olarak ISO dosyasının aktüel olarak flaşlamasını gerçekleştireceğiz.

Dd komutuyla ISO'dan canlı USB oluşturmak.

Size adımları göstermeden önce, hızlıca kullanıyor olacağınız ve size ne yaptığını açıklayacağım komutlara girmeme izin verin.

ISO'yu flaşlamak için örnek komut burada:

Dd if="./dosya_ismi. ISO" of="/dev/sdb" status="progress" conv="fsync"

Hadi dd komutunun kesin olarak ne yaptığına bakalım.

Yukarıdaki dd komutunu anlamak:

• Dd => ana komuttur.

• "./Dosya_ismi. ISO" => ISO imaj dosyasının yoludur.

• of="/dev/sdb" => USB sürücüsünün yoludur.

• Status => dd komutunun ilerleme sürecini gösterir.

• Conv="fsync" => süreci doğru bir şekilde tamamlamak için veriyi senkronize eder.

Buna göre; ilk olarak dd komutunu girersiniz. Beklenildiği gibi, bu sadece çalıştıracağınız programın adıdır.

Sonra, if="./dosya_ismi. ISO" komutunu belirtirsiniz. İf, hangi dosyayı harici depolama sürücüsüne yazacaksanız o dosya girdisini bekler.

Daha sonra, of="/dev/sdb" komutunu girersiniz. İf'de olduğu gibi of argümanı da açıkça dosya çıktısını bekler.

Unutulmaması gereken şey şudur ki, çıktı dosyası teknik olarak, sisteminizdeki bir dosya olmak zorunda değildir. Ayrıca harici bir cihaza giden ve sisteminizde normal bir dosya gibi görünen ancak aslında makinenize bağlı bir cihaza işaret eden yollar(örnekte gösterildiği gibi) da belirleyebilirsiniz.

" Status " argümanı üç seçeneğe ayarlanabilir: None, noxfer ve progress.

• Ayarladığınız progress seçeneği, dd programı sonlanana kadar sürecin ne kadar olacağına dair bir tahmin sağlamanın yanı sıra dd programının, depolama alanına transfer edilen ISO'nun boyutu üzerinde periyordik istatistikler göstermesini de sağlar.

• Eğer bunun yerine none seçeneğini ayarlayacak olsaydınız, dd programı ISO'nun yazımı boyunca sadece hata mesajları yazdırırdı. Bu nedenle bu seçenek ilerleme çubuğu gibi şeyleri kaldırır.

• Noxfer seçeneği ise transfer tamamlandıktan sonra yazdırılan ve başlangıçtan-bitişe ne kadar süre aldığı gibi bazı bilgileri gizler.

Son olarak, fsync argümanına conv seçeneğini ayarlıyorsunuz. Bu, dd programının tüm ISO'nun USB sürücüsüne yazılana kadar başarılı bir yazmayı bildirmemesini sağlar.

Eğer bu seçeneği ya da argümanı çıkarırsanız, dd programı yine de iyi yazacaktır (ve aslında daha hızlı çalışıyor gibi görünüyor).

Şimdi yapmak zorunda olduğunuz şeyi anladınız, hadi şimdi onun nasıl yapıldığına bakalım.

Uyarı: Komut satırı çift kenarlı bir kılıçtır. Dd gibi bir komut çalıştırıyorken daha fazla dikkatli olun. Çıktı dosyası hedefi için doğru cihazı kullandığınızdan emin olmalısınız. Yanlış bir adımda, ana sistem diskinizi formatlayabilirsiniz ve işletim sisteminizi kaybedebilirsiniz.

Adım-0: İstenen ISO'yu indirmek.

Bu adım; bir USB üzerinden onu flaşlamak amacıyla bir ISO imaj dosyasına sahip olmanız gerektiğini söylemeden geçmez.

Ben, daha önce gösterdiğim dd komutunu test etmek için Ubuntu 20.04 ISO dosyasını kullanacağım (buradan indirilebilir).

Adım-1: USB disk etiketini öğrenmek.

USB diskinizi takın.

Of kısmı için girdiğim açık ve belirli yol /dev/sdb idi. USB diskleri genellikle /dev/sdb etiketlidirler fakat her zaman böyle değildir.

Bu yol sisteminizde farklı olabilir fakat lsblk komutu ile sürücünün yolunu doğrulayabilirsiniz. Sadece USB cihazınızın boyutu gibi görünen listeye bakın ve işte USB cihazı orada olacaktır.

Eğer GUI programlarıyla daha rahat oluyorsanız, sürücünün yolunu GNOME disks gibi araçlarla da ayrıca bulabilirsiniz.

Şimdi harici cihazımızın yolunu belirlediniz, hadi canlı USB'mizi oluşturalim.

Adım-2: USB diske ISO dosyasını yazmak.

ISO dosyasının indirildiği yerdeki klasörde bir terminal açın ve aşağıdakini çalıştırın ( eğer farklı bir şey ise /dev/sdb'yi depolama cihazınızın ismiyle yer değiştirmeyi unutmayın ):

Sudo dd if="./ubuntu-20.04. 2. 0-desktop-AMD64.ISO" of="/dev/sdb" status="progress" conv="fsync"

Daha sonra, sadece Dd'nin o şeyi yapmasına izin verin ve bitirdiğinde bir tamamlama mesajı yazdıracaktır.

Ve Linux terminalinde dd komutuyla tıpkı böyle bir ISO flaşladınız.

Sonuç.

Şimdi terminal boyunca daha da fazla şey yapmanın yolundasınız, daha önce yapabileceklerinizden daha hızlı ve daha çabuk şeyler yapmanıza izin veriyorsunuz.

Dd komutu hakkında kalan sorular ya da sadece doğru çalışmayan bir şey var mı? Aşağıdaki yorum bölümünde herhangi birini bırakmaktan çekinmeyin.

Teşekkürler. Elinize sağlık.