LoL; tıpkı CS:GO gibi zaman, emek, kan, ter ve göz yaşı isteyen bir oyun.
Ben ilk olarak, oyunu Altın seviyesinde olan kuzenlerim sayesinde gördüm, onları izledim. İlk başlarda Master Yi ve Jax oynadım. Ama 10 oyunumun 9'u Master Yi.
Sebebi çok basit. Sağ tıklıyorsun vuruyor, Q atıyorsun görünmez oluyor, W basıyorsun canın doluyor. R'ye basıyorsun koşuyor.
Yi ile oyunun basit mekaniklerini ve ezberlemen gereken şeyleri öğrendim. Ejder, Alamet, Baron, Blue ve Red Buff gibi şeyleri öğrendim. Ama tüm itemleri ezbere alıyordum. Bütün oyunlara aynı item. Aynı rün.
Daha sonra Elayja'nın Jungle videosunu izledim, oradan da çok şey öğrendim.
Ama, o sıralar üstte Garen oynuyordum. Sürekli Vayne banlıyordum. Çünkü karakter sürekli görünmez oluyor, duvara vuruyor, takla ve kite atıyor. Ve dövüşçü şampiyonun yapacak bir şeyi kalmıyor (kısa sürede mesafe kapatma veya kendine çekme gibi CC yeteneği olan şampiyonlar hariç. Örnek Darius, Sett, Cho, Malphite)
Daha sonra dedim ki, sürekli banlamak yerine, ben bu çarı oynayayım, öğreneyim. İlk oyunumu hatırlıyorum, manuel kite deniyorum. Hem yola, hem düşmana tıklamaya çalışıyorum, yeni oynadığım için imkansız. Alıştırma modunda çok denedim kite atmayı, başardım.
Ama Vayne, oynaması çok zor, mesafesi kısa (550) ve erken oyunda güçsüz şampiyon. İyi bir peeler Support (Lulu, Yuumi, Soraka) veya koruyucu Support (Nautilus, Leona) lazım.
Ama sevdim şampiyonu. Elim de alışınca bayağı iyi skorlarla oyunu taşıdım. Bronz 4'ten Bronz 1'e kadar sadece Vayne oynayarak çıktım hızlıca.
Daha sonra Adroit kanalı ile tanıştım. Oradan da ADC'nin nasıl oynaması, Adro'nun nasıl oynadığını, nerede - nasıl tepki verdiğini, nerede saldırıp nerede geri çekildiğini izledim.
O gün bu gündür ADC Mainim, ama hala Bronzum. Çıkamıyorum.