Sabah uyandığınızda yatağınızdan mutluca kalkmak için bir amacınız olmalı, bu amacı yaratmak içinse hobi edinebilir veya oyun oynayabilirsiniz. Ayrıca farklı yemekler yemeyi deneyip mutlu olmaya çalışabilirsiniz.
İlgi alanına göre koleksiyon yapabilirsin. Para olur, pul olur hatta kapak koleksiyonu bile olabilir neye ilgin olduğuna bağlı. Mesela benim para koleksiyonum var paralara dokunduğumda bile mutlu oluyorum. Bunun dışında şu zamanlarda birçok yeni atıştırmalık ürün çıkıyor. Onları inceleme ya da direkt yemek amacıyla alabilirsin ve eğer arkadaşın varsa anlatabilirsin onlara ürünü nasıl bulduğunu. Açıkçası ben bunları yapıyorum ve beni mutlu ediyor bunları yapmak.
@BllueDuck ekonomiye üzülmenin kimseye bir faydası yok dostum.
Bundan sonrası konu sahibine:
Ben de Ankara'da 6.30'da uyanıp okula gidiyorum dostum. Sabah ezanı ben uyandıktan 20 dakika sonra okunuyor. Bu sorunun kaynağı yaz saati uygulamasının kaldırılması.
Günler kışın normal olarak çok kısa. Ben de sevmiyorum pek. Yaza kurban olsunlar be.
Başka bir evden kastın nedir? Evde sana huzur vermeyen şey nedir? Benim ailem ben dört yaşındayken ayrıldı. Açıkcası gizliden bir normal ailede yaşama isteği var. O yüzden bana en iyi yuva ailenin yuvası gibi geliyor.
Erdoğan'ın gitmesi veya kalması bir şey değiştirmeyecektir, biz üretmediğimiz sürece bu halde olacağız. Tek temennim TOGG'un satılması, ben binemem belki ama uzun vadede ülkemize faydası olur umarım.
Her sabah kalktığımda mutsuz oluyorum, etraf çok basık ve karanlık geliyor ve gün çok hızlı bitiyor. Neredeyse her gün aynı şeyleri yapıyorum ve mutlu olmak için farklı bir ev ve onun gitmesi gibi hissediyorum. Bunu içimi dökmek için yazdım siz de böyle misiniz?
Yeminle aynı ben her günüm aynı sabah kalk, işe git, eve dön, PC oyna, yat, kalk sonra yine aynı, her sabah kalktığımda bu ne kadar süre böyle gidecek diyorum, eskiden böyle değildim ne oldu bana bilmiyorum, belki de artık büyümüşümdür.
Yeminle aynı ben her günüm aynı sabah kalk, işe git, eve dön, PC oyna, yat, kalk sonra yine aynı, her sabah kalktığımda bu ne kadar süre böyle gidecek diyorum, eskiden böyle değildim ne oldu bana bilmiyorum, belki de artık büyümüşümdür.
Ben de genellikle mutsuzum. Sosyal anksiyetem var ve hayatımı mahvediyor. Kullandığım ilaçlar etkisiz kalıyor muhtemelen. Gerçekte 18 yaşında olmama rağmen kimlikte küçük gözüküyorum ve çocuk psikiyatristine gitmek zorunda kalıyorum. İhtiyacım olan şey çocuk psikiyatristi değil, onu biliyorum.