Niye mutlu olayım ? Celal Şengör'ün dediği gibi Afganistan'dan farkı olmayan berbat bir ülkedeyim, 21 yaşına geldim hiçbir şey yok, lükse kaçan anca yeme içme var o da olsun, ben burada dandik bir elektrikli motor almak için para hesabı yapıyorum elin Amerikalısı İngilizi ülke ülke geziyor, tatile Miami'ye, Bahamalara,Hawaii'ye, Paris'e, Roma'ya, Dubai'ye gidiyor araba alıyor.( Türk insanının k*çındaki çatlağa tedavi yaptıracak parası yok.) İkili ilişkilerde de Orta doğunun en kötü ülkesiyiz, kadın erkek birbirine düşmanmış gibi davranıyor, en basitinden Türkiye'nin herhangi bir taşrasında batılıların yaptığı gibi tanımadığın bir kadına bakıp tebessüm etsen başına bela açarsın. Milyonlarca Suriyelinin, Afganın cirit attığı(ırkçılık olarak söylemiyorum, alayı eğitimsiz), hala ırksal terör sorunu olan rezil bir ülkeyiz. Burada doğduğun andan itibaren hayatın bitmiştir. Tanrı falanda yok, ateistin tekiyim, saçma sapan hikayelere inanmıyorum, bu yüzden belki kötüyüm.
Hiç gel dışarı çıkalım diyen bir arkadaşım olmadı.
Çevremdeki insanlar beni hiçbir zaman sevmediler. Okul hayatım berbat geçti.
Ailemdeki sorunlar psikolojimi mahvetti.
Ekonomik olarak pek de iyi bir yerde değiliz diyebilirim. Topluma pek uyum sağlayamadığım için biraz asosyalim.
Mutlu olmaya çalışıyorum her ne kadar da ülke şartları zorlasa da.
İntihar eden insanları çok iyi anlıyorum, gereksiz yere Pollyannacılğa gerek yok bence, halimiz ortada. Reddit gibi yerlerde bizim gibi ülkelerle dalga geçiyorlar, hala ''Sizin orada Mc'Donalds var mı yha'' diyenler var. Biz onların ''Loser'' dediği kişileriz.