MehmetEfe Ktlairtex
Centipat
- Katılım
- 19 Temmuz 2024
- Mesajlar
- 62
Daha fazla
- Sistem Özellikleri
- AMD RX7800XT AMD RYZEN 7 5800X3D
- Cinsiyet
- Erkek
- Meslek
- Elektronikçi
Merhaba... Yine gecenin bir yarısı ve buraya içimi dökmeye karar verdim.
Şu an liseye gidiyorum, 15 yaşındayım ve Crohn hastasıyım. Neyse, konuya geçelim.
9. sınıfa kadar her şey normaldi aslında. Gülerdim, ağlardım ama en nihayetinde hayattan zevk alırdım. Şimdi ne ortaokul arkadaşlarımın bir tanesiyle görüşüyorum ne de sevdiğim bir kız var. Annemlere de ızdırap oluyorum, onlarla takılmaya çalışıyorum ama olmuyor; onlar anne baba en nihayetinde. Neyse, 9. sınıf başladığından beri ben ot gibi yaşıyorum. Kısacası, sabah okula gidiyorum, nötr; eve geliyorum, nötr; akşam PC açıp oyun oynuyorum, nötr. Bir tane dostum, "adam gibi adam" diyebileceğim biri yok, yapayalnızım yani. Bir yandan anne baba baskısı, bir yandan dersler... Gerçekten zorlu günlerden geçiyorum.
Neyse, çok uzun yazdım. 8. sınıfta bir kıza tutuldum dershanede. Yazdım, şiiri verecektim eline. Utandım, çekindim, ne halt olduysa tam verecekken döndüm arkamı gittim. Instagram'dan yazdım ama kız reddetmişti ve benim kız hikayem burada noktalandı şu an. Ya kızı boş ver, istemiyorum zaten ama ne bileyim, sanki araftayım.
Ayrıca bir yandan da Crohn hastası olduğum için (bağırsak hastalığı) annemlerden harçlık da alamıyorum. Yani özetle, istediğim küçük bir açma bile alamıyorum. Akşam eve geliyorum, babam açıyor ağzını, yumuyor gözünü derslerim hakkında; sabah kalkıyorum, okula gideceğim, gitmeden bir posta daha bağırıyor. Salona girmeye korkar oldum ama yeni taktik buldum: Odamdan çıkmıyorum ve PC oynuyorum...
Şu an liseye gidiyorum, 15 yaşındayım ve Crohn hastasıyım. Neyse, konuya geçelim.
9. sınıfa kadar her şey normaldi aslında. Gülerdim, ağlardım ama en nihayetinde hayattan zevk alırdım. Şimdi ne ortaokul arkadaşlarımın bir tanesiyle görüşüyorum ne de sevdiğim bir kız var. Annemlere de ızdırap oluyorum, onlarla takılmaya çalışıyorum ama olmuyor; onlar anne baba en nihayetinde. Neyse, 9. sınıf başladığından beri ben ot gibi yaşıyorum. Kısacası, sabah okula gidiyorum, nötr; eve geliyorum, nötr; akşam PC açıp oyun oynuyorum, nötr. Bir tane dostum, "adam gibi adam" diyebileceğim biri yok, yapayalnızım yani. Bir yandan anne baba baskısı, bir yandan dersler... Gerçekten zorlu günlerden geçiyorum.
Neyse, çok uzun yazdım. 8. sınıfta bir kıza tutuldum dershanede. Yazdım, şiiri verecektim eline. Utandım, çekindim, ne halt olduysa tam verecekken döndüm arkamı gittim. Instagram'dan yazdım ama kız reddetmişti ve benim kız hikayem burada noktalandı şu an. Ya kızı boş ver, istemiyorum zaten ama ne bileyim, sanki araftayım.
Ayrıca bir yandan da Crohn hastası olduğum için (bağırsak hastalığı) annemlerden harçlık da alamıyorum. Yani özetle, istediğim küçük bir açma bile alamıyorum. Akşam eve geliyorum, babam açıyor ağzını, yumuyor gözünü derslerim hakkında; sabah kalkıyorum, okula gideceğim, gitmeden bir posta daha bağırıyor. Salona girmeye korkar oldum ama yeni taktik buldum: Odamdan çıkmıyorum ve PC oynuyorum...
